Σκηνές... απείρου κάλλους

«Ένα θα σας πω. Αν ο Κυριάκος δεν είχε αντιληφθεί αμέσως πως ο Τσίπρας σχεδίαζε μια «λύση» του Μακεδονικού που περνούσε μέσα απ’ το κόμμα του σαν δρόμος που χωρίζει χωράφι στα δυο, σήμερα αυτό που γίνεται στους ΑΝΕΛ θα ήταν παιδική χαρά μπροστά σ’ αυτά που θα συνέβαιναν στη ΝΔ. Είναι αλήθεια πρωτοφανές, ένας πρωθυπουργός που λέει πως είναι της αριστεράς, να παλεύει με τόση μανία για να δημιουργηθεί ένα ανεξέλεγκτο ακροδεξιό κόμμα στην χώρα του.

Αυτό που αποφύγαμε ως σήμερα, την ύπαρξη ενός εμφανισιακά ελκυστικού κόμματος σαν του Όρμπαν στην Ουγγαρία, σαν της Λεπέν στη Γαλλία, σαν του Χέινζ-Κρίστιαν Στράσε στην Αυστρία ή σαν του Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, ανέλαβε εργολαβικά να το φτιάξει ο Τσίπρας και η παρέα του. Και μη μου πείτε ότι ήδη υπάρχει στην χώρα η Χρυσή Αυγή, διότι όλοι αντιλαμβάνονται την διαφορά. Η παρέα του Μιχαλολιάκου είναι εγκληματική οργάνωση καθαρά ναζιστικών θέσεων, που με τα σημερινά πρόσωπα, θέσεις και προϊστορία, δεν διαθέτει τα φόντα να παίξει πρωταγωνιστικά στο πολιτικό παιχνίδι. Εκπροσωπεί μόνο την λούμπεν ακροδεξιά που δεν έχει διεισδυτικότητα στις μεγάλες λαϊκές μάζες.

Ο πραγματικός κίνδυνος για την Ελλάδα θα ήταν η δημιουργία ενός ακραίου δεξιού κόμματος με εθνικιστική, ρατσιστική, αντιμεταναστευτική προβιά, που με κάποιο λαμπερό νεανικό πρόσωπο επικεφαλής, θα ήταν ικανό να κόψει μια μεγάλη φέτα από την λεγόμενη συντηρητική παράταξη της χώρας μας. 

Επίδοξοι ηγετίσκοι που σήμερα δεν έχουν ακροατήριο διότι το πολιτικό σκηνικό είναι κλειστό γι αυτούς, θα ανέβαιναν ξαφνικά στην επιφάνεια. Ψηφοφόροι και πολίτες που μέσα τους φλερτάρουν με τα άκρα αλλά –ελλείψει φορέα- παραμένουν μαντρωμένοι και άκακοι μέσα στην κάλπη των συνταγματικών κομμάτων, θα έβρισκαν ξαφνικά έδαφος να εκφραστούν και ν’ ανθίσουν. Ο Κυριάκος παλεύει με νύχια και με δόντια να μην γίνει αυτό, ενώ ο Τσίπρας ρίχνει όλο του το επικοινωνιακό και πολιτικό οπλοστάσιο για να το δει να γεννιέται.

Ο Κυριάκος προσπαθεί να απομονώσει και να ξεδοντιάσει όσους ετοιμάζονται να δημιουργήσουν και να ηγηθούν ενός τέτοιου σχήματος, ο Τσίπρας κάνει τα αδύνατα δυνατά να τους αναδείξει και να τους ενθαρρύνει. Η μέρα που ο Αλέξης θα έβλεπε την δημιουργία ενός τέτοιου σχήματος ως προϊόν εμφυλίου της ΝΔ, θα ήταν η ευτυχέστερη της ζωής του. Το γεγονός ότι ένας τέτοιος (πιο μοντέρνος εμφανισιακά) σχηματισμός θα μπορούσε προοδευτικά να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα ελληνικά πράγματα (όπως γίνεται στην μισή Ευρώπη) ουδόλως τον ενδιαφέρει τον πρωθυπουργό μας. 

Αρκεί αύριο το πρωί να δει μια φέτα 15% να κόβεται από τον Κυριάκο, για να μπορέσει ο Αλέξης να ξαναγίνει πρωθυπουργός. Σκασίλα του αν αυτή φέτα, δυνητικά θα μπορούσε να βρεθεί στην κυβέρνηση σε μια πενταετία-δεκαετία. Όταν απελευθερώσεις το υπνωτισμένο τέρας, κανένας δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει και ως που θα φτάσει.Ο Κυριάκος απέτρεψε αυτό το άθλιο σχέδιο κι ας λένε ορισμένοι ότι προβλημάτισε ή στεναχώρησε κάποιους μεταρρυθμιστές ή σοσιαλδημοκράτες με εκσυγχρονιστικό προφίλ. 

Λυπάμαι που το γράφω έτσι απροκάλυπτα, αλλά η πραγματική εκλογική δύναμη όλων αυτών των καλοπροαίρετων και συμπαθών ανθρώπων, περίπου συναθροίζεται στα σημερινά ποσοστά του Ποταμιού. Η επιρροή τους είναι ασφαλώς μεγαλύτερη, πλην -ακόμα κι έτσι- δυσκολεύομαι να πιστέψω πως θεωρούν μεγαλύτερο και συνεπέστερο μεταρρυθμιστή και εκσυγχρονιστή τον Τσίπρα από τον Μητσοτάκη. Κι αφού λοιπόν απέτυχε η προσπάθεια των ΣΥΡΙΖΑίων να δημιουργήσουν σοβαρό ακροδεξιό κόμμα, τώρα άρχισε η προσπάθεια να πείσουν ότι ολόκληρη η ΝΔ είναι ακροδεξιό κόμμα.

Ούτε αυτό το κάνουν τυχαία. Θέλουν βέβαια να συγκρατήσουν τους αριστερούς ψηφοφόρους τους που λακίζουν απ’ τον ΣΥΡΖΑ, αλλά πρωτίστως παλεύουν να αποτρέψουν κεντρώους από το να προσχωρήσουν στην ΝΔ, στην επικείμενη διεύρυνση του Κυριάκου προς το κέντρο. 

Εδώ πάλι θα δούμε σκηνές απείρου κάλλους, καθώς θα διαπιστώσουμε αγαστή σύμπνοια επιχειρημάτων μεταξύ του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ και της παλαιοκομματικής παλαιοδεξιάς αντίληψης κάποιων μέσα στην ΝΔ που δεν θέλουν το κόμμα τους ν’ ανοίξει τις πόρτες, μπας και χάσουν τις μελλοντικές κρατικές θέσεις. Θα γελάσουμε και εδώ με την ταύτιση απόψεων αριστεράς και ακροδεξιάς…»

                          

                                          (Αρθρο του Δ.Καμπουράκη από το liberal.gr)