Βασικές αρχές της εκπαίδευσης...

«Την 18η Ιουνίου η Γαλλία εορτάζει το διάγγελμα που απηύθυνε ο στρατηγός Ντε Γκωλ το 1940 κηρύσσοντας την αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής. Ας πούμε ότι είναι η αντίστοιχη δική μας 28η Οκτωβρίου, ξέρετε η ημέρα εκείνη κατά την οποία η μαθητιώσα νεολαία της πατρίδος μας, κοινώς το μέλλον και η ελπίδα μας, επιδεικνύει τη χαρακτηριστική της άνεση και χαλαρότητα παρελαύνοντας ανά τας ρύμας των δήμων ίνα βροντοφωνάξει το νέο «Oχι» της στην πειθαρχία, την ευταξία και την κοινή ευπρέπεια. 

Προ ετών στη Θεσσαλονίκη ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε αναγκασθεί να αποχωρήσει ατάκτως διότι κάποιοι ένθερμοι υπερασπιστές της εθνικής μας ανεξαρτησίας τα είχαν κάνει λαμπόγυαλο. Μη σπεύσουμε να καταδικάσουμε εαυτούς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και με τη χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι Αρχές πάσης φύσεως απρέπεια, ιδιαίτερα αν αυτή προέρχεται από τους τζουτζούκους και τις τζουτζούκες του έθνους, αποφεύγονται και τα χειρότερα. 

Και τα χειρότερα τα είδαμε στη φίλη Γαλλία, όπου ο πρόεδρος Μακρόν «κακοποίησε» έναν ανήλικο μαθητή που τον προσφώνησε «Μανού», χαϊδευτικό του Εμανουέλ. Είμαι βέβαιος πως, αν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε παρ’ ημίν, η προοδευτική κοινή γνώμη θα κατηγορούσε τον Πρόεδρο για κακοποίηση ανηλίκου.

Διότι ο Μακρόν αμέσως υπενθύμισε στον μαθητή ότι δεν πρέπει να «κάνει τον βλάκα» και ότι μια τέτοια μέρα πρέπει να τον προσφωνεί ή «κύριε πρόεδρε ή κύριε». Το εντελώς παράξενο με τα ήθη αυτού του λαού είναι ότι ο μαθητής –συμπαθέστατος– αντί να διαμαρτυρηθεί και να επικαλεστεί το δημοκρατικό του δικαίωμα να λέει ό,τι του καπνίσει, ζήτησε συγγνώμη. Ο δε πρόεδρος του υπενθύμισε ότι πρέπει να κάνει τα πράγματα στη ζωή του με τη σειρά, να πάρει πρώτα το απολυτήριό του και μετά ας κάνει και επανάσταση. 

Τον παρότρυνε μάλιστα να φροντίσει να πάρει καλό βαθμό. «Και γιατί καλό βαθμό;» ρώτησε ο μαθητής. «Γιατί πρέπει πάντα να έχεις ένα ιδανικό να σε καθοδηγεί. Αν αυτοί που τιμούμε σήμερα δεν είχαν ιδανικά θα είχαν μείνει σπίτι τους και δεν θα είχαν κάνει αντίσταση. Παλεύουμε για το όσο το δυνατόν ψηλότερα». Τη στιγμή αυτή ακούμε φίλη του μαθητή η οποία, ανήσυχη, του φωνάζει από τις πίσω σειρές: «Μορίς, τι έκανες πάλι;».

Eχουμε και λέμε λοιπόν: Δουλειά του μαθητή είναι να αποδίδει στην τάξη. Ο μαθητής εκπαιδεύεται στην πειθαρχία και την ευπρέπεια. Οφείλει να αναζητεί το καλύτερο δυνατόν. Αποκτά δε κοινωνική συνείδηση μαθαίνοντας να σέβεται τους θεσμούς και τους εκπροσώπους τους και να τιμά την εθνική μνήμη. Επειδή επανειλημμένως έχω αναφερθεί στην ανάγκη μιας συντηρητικής μεταρρύθμισης της εκπαίδευσης, οφείλω ευγνωμοσύνη στον πρόεδρο Μακρόν, που περιέγραψε με ακρίβεια τις βασικές αρχές της».

                            (Αρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ )