Ευρωπαϊκά προβλήματα...

«Το ότι η συμφωνία με τα Σκόπια που συζητείται αυτές τις ημέρες έχει την εγγύηση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ είναι θετικό. Το ότι, όμως, είναι μια κακή, ετεροβαρής συμφωνία για μας, είναι επίσης γεγονός. Κι αυτό οφείλεται στο ότι οι Τσίπρας-Καμμένος δεν διαπραγματεύτηκαν καν τα επίμαχα θέματα της μακεδονικής ταυτότητας, είτε από αβελτηρία και ανικανότητα είτε από ενδοτισμό και εθνομηδενισμό. 

Αυτοί είναι πολλαπλά επικίνδυνοι, διότι με μια μονοκοντυλιά αναγνώρισαν όλη την προπαγάνδα του μακεδονισμού, μια από τις χειρότερες ιδεολογικές κατασκευές των Σλάβων, απέναντι στον οποίο όλες οι κυβερνήσεις της Ελλάδας είχαν αντισταθεί σθεναρά.Πατριωτικό, και σήμερα, είναι να μάχεσαι για την υπεράσπιση των πάγιων αξιών σου. Μόνο που, αντίθετα από άλλες εποχές, που προσδοκούσες από μια εθνική κυβέρνηση να το κάνει, σήμερα έχουμε παραχωρήσει ένα μεγάλο μέρος της κυριαρχίας μας στην υπερεθνική οντότητα της ΕΕ. 

Εκεί πρέπει να αγωνιστούμε, σκληρότερα και πάντως πολύ περισσότερο απ’ όσο στο εσωτερικό της χώρας μας, προκειμένου να διαμορφώσουμε ισορροπίες και πλειοψηφίες υπέρ των απόψεων και των θέσεών μας.Αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Και οι επιδοκιμασίες των εταίρων μας στις «δύσκολες αποφάσεις» του Τσίπρα δεν είναι παρά oι επιδοκιμασίες σ’ έναν Μπερτόδουλο που δεν γνωρίζει ούτε, καν, το Ίλιντεν.

Οι συνεπείς ευρωπαϊκές δυνάμεις, μακράν των εθνολαϊκιστών, πρέπει να κερδίσουν το έδαφος που με τόση απερισκεψία οι άφρονες πολιτικοί μας έχασαν. Έχουμε, παρά την κρίση εμπιστοσύνης με την οποία μας περιβάλλουν οι εταίροι μας, τη μοναδική ευκαιρία να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο των άχρηστων και επικίνδυνων τοπικών παραγόντων και του μίσους και της απέχθειας που δημιουργούνται γι’ αυτούς ανακυκλωνόμενα σ’ έναν φαύλο κύκλο. Στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικογένεια έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να διαρρήξουμε αυτό τον κύκλο που μας συνοδεύει, ως ειμαρμένη, στη σύγχρονη ιστορία μας.

Μέσα σε αυτό το ευρωχάος το επιταχυνόμενο άνοιγμα προς τα Δυτικά Βαλκάνια στηρίζεται σε τρία βασικά λάθη εκτίμησης.

Πρώτον, η διεύρυνση προς τα Δυτικά Βαλκάνια δεν μπορεί να αποτελέσει αντιστάθμισμα στο Brexit ή στην κρίση με την Ιταλία, αντίθετα συμβάλλει στη δημιουργία σύγχυσης εφόσον ένα τόσο προβληματικό εγχείρημα πρέπει λογικά να περιμένει την αντιμετώπιση των κρίσεων που έχουν εκδηλωθεί και την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής συνεργασίας.

Δεύτερον, ξεκινάμε μια διαδικασία διεύρυνσης η οποία είναι πιθανό να μην καταλήξει πουθενά - όπως άλλωστε και της Τουρκίας - και να πλήξει ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία της Ε.Ε.Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις ξεκινάνε με ομόφωνη απόφαση και όταν ακόμα οδηγούνται σε αδιέξοδο, όπως στην περίπτωση της Τουρκίας για πολιτικούς και διεθνοπολιτικούς λόγους, δεν σταματάνε γιατί χρειάζεται ομοφωνία η οποία είναι πολιτικά αδύνατο να επιτευχθεί. Έχει ήδη πραγματοποιηθεί συμβουλευτικό δημοψήφισμα στην Ολλανδία για να οριοθετηθεί η συνεργασία Ε.Ε.-Ουκρανίας και είναι γνωστό ότι ευρωπαϊκοί λαοί όπως οι Ολλανδοί, οι Γάλλοι και οι Αυστριακοί θα προτιμήσουν να βρεθούν εκτός Ε.Ε. παρά να δεχθούν τους Τούρκους ή τους «Μακεδόνες» στην Ε.Ε.

Τρίτον και σημαντικότερο, η Συμφωνία των Πρεσπών εγκωμιάζεται από θεσμικούς και κυβερνητικούς παράγοντες παρά τις βασικές αντιρρήσεις της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Είναι η ίδια αλαζονική μέθοδος που προκάλεσε την κρίση με το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και έχει συμβάλλει στη δημιουργία ακραίων καταστάσεων. 

Μπορεί στις Βρυξέλλες να μην δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις αντιδράσεις του λαού της υπερχρεωμένης Ελλάδας, επειδή όμως πηγαίνουμε σε δύσκολες ευρωεκλογές, θα έπρεπε να είναι σε θέση να καταλάβουν ότι αυτή η μεθοδολογία είναι στα μέτρα των λεγόμενων αντισυστημικών δυνάμεων της σκληρής και της άκρας Δεξιάς». 

                       (Aπόσπασμα άρθρου του Γ.Κύρτσου από την ΑΤΗensvoice)