Αναγκαστικόν ... δοξαστικόν

«Δυστυχώς με αυτήν την κυβέρνηση η πραγματικότητα ξεπερνάει γρήγορα και τους εφιάλτες του γράφοντος. Οι εντολές για το πώς θα πρέπει να είναι τα άρθρα από το μέλλον ξεκίνησαν με ένα εξώδικο του κ. Νίκου Παππά προς δύο αρθρογράφους της εφημερίδας «Τα Νέα».

Ο υπουργός των τεσσάρων συχνοτήτων διαμαρτυρήθηκε, επειδή υπήρξε εμπλοκή του ονόματός του στην υπόθεση των εκβιασμών από την εφημερίδα «Ακρόπολη». Να σημειώσουμε ότι οι κατηγορούμενοι εμπλέκουν στη δικογραφία τον κ. Παππά, αναφέροντας μάλιστα ότι έκαναν θετικά δημοσιεύματα για το πρόσωπό του.Μέχρι εδώ καλώς. Ο κ. Παππάς ένιωσε θιγμένος από τα συμπεράσματα των δημοσιογράφων και έστειλε, όπως έχει το νόμιμο δικαίωμα, εξώδικη διαμαρτυρία ζητώντας την αποκατάσταση του ονόματός του. Δεν στάθηκε όμως μόνο σ’ αυτό. Συνέταξε και το κείμενο της διόρθωσης που επιθυμούσε να δημοσιευτεί αυτούσιο στις στήλες της εφημερίδας. Αυτό δεν συνηθίζεται, αλλά επίσης δεν είναι παράνομο.

Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι μέσα στο κείμενο, που υπό την απειλή δικαστικής δίωξης ο υπουργός ζητάει να δημοσιευτεί αυτούσιο, εμφιλοχωρεί μία παράγραφος που δεν αφορά τον ίδιο, αλλά αποτελεί ένα αναγκαστικό δοξαστικό στην κυβέρνηση. Ζητάει ο κ. Παππάς να δημοσιευτεί: «Τέλος, είναι σημαντικό να σημειωθεί το γεγονός ότι, ενώ η δράση παρόμοιων κυκλωμάτων είναι γνωστή στη δημοσιογραφική αγορά εδώ και πολλά χρόνια, όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έγινε καμία ενέργεια ώστε να φτάσει στη Δικαιοσύνη, όπως συμβαίνει τώρα, αποδεικνύοντας ότι επί της παρούσας κυβέρνησης τόσο η Ελληνική Αστυνομία όσο και η Δικαιοσύνη αφήνονται, απερίσπαστες, να κάνουν τη δουλειά τους».

Ας προσέξουμε λίγο την ολοκληρωτική νοοτροπία. Ο υπουργός δεν ζητάει μόνο την επανόρθωση ισχυρισμού που θεωρεί συκοφαντικό, ούτε διαμαρτύρεται για χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπό του. Κραδαίνει την εξουσία του κράτους για να υποχρεωθούν οι δημοσιογράφοι να γράψουν υμνητικά προς την κυβέρνησή του!Ας σκεφθούμε λοιπόν τον κ. Παππά, ή οποιονδήποτε άλλο, με μεγαλύτερη εξουσία ή και τη Δικαιοσύνη υποχείριο στην εκτελεστική εξουσία. 

Το μόνο που θα διαβάζαμε στις εφημερίδες θα ήταν «άρθρα από το μέλλον» όπως: «Κανείς δεν πίστευε ότι η Πρώτη Φορά θα κρατούσε για πάντα. Το καραβάνι προχώρησε κι ας αλυχτούσαν τα σκυλιά της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Η ειρηνική επανάσταση που ξεκίνησε σε αυτή τη γωνιά της Βαλκανικής απλώνεται σαν πυρκαγιά σε όλο τον κόσμο... Η ιστορία απέδειξε για μία ακόμη φορά τη σοφία της Ηγεσίας που ευτύχησε να έχει η χώρα».

             (Απόσπασμα άρθρου του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)