Μια εικόνα... χίλιες λέξεις

«Η Ελλάδα πέφτει, όχι όσο ηρωικά μαχόμενη νομίζει ή (δεν) καταλαβαίνει ο Πρωθυπουργός της, αλλά πέφτει. Η συμφωνία των Βρυξελλών της 17ης - 18ης Μαρτίου 2016, έπειτα από άλλη μία προσχηματικού χαρακτήρα Σύνοδο Κορυφής, κατ' αρχάς δεν περιλαμβάνει κανένα στοιχείο που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως εθνική επιτυχία (με δεδομένο ότι η Ελλάδα υφίσταται την μεγαλύτερη πίεση από την προσφυγική κρίση). Παρά ταύτα ο Τσίπρας επέμεινε, όπως άλλωστε έπειτα από κάθε Σύνοδο στην οποία συμμετείχε όσο κυβερνά(;) την χώρα, να μιλάει για διεκδικήσεις και επιτεύγματα.

Η συμφωνία και το κοινό ανακοινωθέν ΕΕ - Τουρκίας - ένα κείμενο χωρίς νομική ισχύ - περιλαμβάνει μόνο υποχρεώσεις για την Ελλάδα και πολλή συμπάθεια. Οι Ευρωπαίοι γενικώς και αορίστως να δηλώνουν ότι δέχονται αλλά δεν δεσμεύονται να αναλάβουν το βάρος επανεγκατάστασης προσφύγων, η Τουρκία επέτυχε το άνοιγμα κάποιων κεφαλαίων στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, την απελευθέρωση της βίζας για τις μετακινήσεις πολιτών της προς την Ευρώπη και σε κάθε περίπτωση την παγίωση του αναβαθμισμένου status στις σχέσεις της με την Ευρώπη.

Αν η ελληνική κυβέρνηση επέτυχε κάτι, αυτό ήταν η να αποσπάσει την στοιχειώδη «φιλευσπλαχνία» της Ενωσης, η οποία συμφώνησε να παράσχει υποστήριξη σε πόρους, έμψυχο δυναμικό και τεχνογνωσία προκειμένου να στηριχθούν οι ανεπαρκείς διοικητικές της δομές.Μόνο ενδεικτικά κάποιες από τις παγίδες της «συμφωνίας», τις οποίες ο Τσίπρας για μία ακόμη φορά δεν αντιλήφθηκε ή δεν τον απασχολούν:

*Η συμφωνία περιλαμβάνει μία σειρά ρητές δεσμεύσεις της Ελλάδας για την υλοποίηση της συμφωνίας. Καταγραφή, εγκατάσταση, υποδοχή παράτυπων μεταναστών και προσφύγων, ενεργοποίηση υπηρεσιών  εξέτασης αιτημάτων και χορήγησης ασύλου κλπ. Παράλληλα αναγνώρισε την ανεπάρκεια της χώρας στα πεδία αυτά και την ανάγκη υποστήριξής της. Καλό, αλλά λίγο και πάντως παγίδα. Ο ορατός κίνδυνος του συγκεκριμένου πλέγματος δεσμεύσεων είναι η Ελλάδα, υπό την σημερινή της διακυβέρνηση να αποδειχθεί ότι δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθει διοικητικά στις απαιτήσεις και τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας. Κατά τον τρόπο αυτό θα καταστεί θύμα της Τουρκίας, η οποία θα επιρρίψει στο εξής τις ευθύνες για την αδυναμία διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης στην ελληνική κυβέρνηση.

*Η διατήρηση του όρου επανεισδοχής ενός παράτυπου μετανάστη από την Ελλάδα στην Τουρκία, με αντάλλαγμα την μετεγκετάσταση ενός πρόσφυγα απευθείας από την Τουρκκία στην Ευρώπη, συνιστά την μεγαλύτερη παγίδα και την πιθανότερη αιτία αποτυχίας του «σχεδίου»: η Τουρκία θα έχει κάθε λόγο να συνεχίσει να στέλνει παράτυπους μετανάστες προς την Ελλάδα μέσω των δικτύων διακίνησης που ελέγχει. Αυτοί θα ζητούν άσυλο στην Ελλάδα, οι αιτήσεις τους για θα απαιτούν με τα σημερινά δεδομένα περί τους τρεις μήνες για να εξεταστούν, η χώρα θα πλημμυρίζει από τις μεταναστευτικές ροές, το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Η Ελλάδα θα είναι εκτεθειμένη, η Τουρκία θα συνεχίσει να παίζει το παιχνίδι της.

Στις συνθήκες αυτές, η προσφυγική κρίση δεν λύθηκε στην Σύνοδο της Ενωσης. Το μόνο που επικυρώθηκε φαίνεται πώς είναι η καραντίνα της Ελλάδας και η αντιμετώπισή της από την Ενωση, ως ασθενούς, ο οποίος όμως δεν πρέπει να μεταδώσει την ασθένεια.

Αν υπάρχει μία εικόνα που να πιστοποιεί όλα τα παραπάνω, είναι ο Πρωθυπουργός, με τα χέρια στις τσέπες, δύσθυμος και βαριεστημένος στις φωτογραφίες. Δυστυχώς όμως, φαίνεται πως η εικόνα αυτή δεν φανερώνει την θλίψη του, αλλά για μία ακόμη φορά την αδυναμία του να καταλάβει τι έγινε».

                                                                                  (reporter.gr)