αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Στη σύνταξη...πριν τη δουλειά



«Πού τους θυμήθηκαν τους οικονομολόγους αυτούς στην κυβέρνηση; Μα είναι απλό. Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται, και μαζί τους και ο καθηγητής κύριος Τσακαλώτος.Τι ξεχάσανε όμως να θυμηθούν;

1. Ότι προχθές μόλις η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι στο Δ΄τρίμηνο του 2015 μετρήθηκαν 3.641.682 απασχολούμενοι και 1.174.658 άνεργοι στη χώρα μας. Και «άνεργους» η Στατιστική υπολογίζει μόνον όσους «αναζητούσαν ενεργά εργασία τις τελευταίες τέσσερις εβδοµάδες» αλλά δεν έβρισκαν. Άρα όποιος δεν ψάχνει για εργασία, δεν πρέπει κανονικά να θεωρείται άνεργος.
«Και τι εργασία ψάχνετε;» ρωτάει η ΕΛΣΤΑΤ. Και μόνον το 5% λέει «δουλειά νά’ναι και ό,τι νά’ναι» γιατί έχω ανάγκη για να ζήσω. Το 95% λέει «θέλω μόνιμη δουλειά». Και το 83% λέει «αν δεν βρω μόνιμη, ίσως δεχόμουν και μία περιστασιακή». Και τι λέει το άλλο 12%; «Αν δεν είναι μόνιμη, δεν θέλω τίποτε». Και ένα 6,5% από αυτούς που βρήκε δουλειά όπως την έψαχνε, τελικά την παράτησε. Γιατί;
α) δεν εξυπηρετούσε ο τόπος εργασίας (31,5%),
β) δεν εξυπηρετούσε το ωράριο εργασίας (18,4%),
γ) δεν ήταν ικανοποιητικές οι αποδοχές (13,2%).
Είναι όμως δυνατόν, σε χώρα που βουλιάζει έξι χρόνια σε «ανθρωπιστική κρίση», το 95% των ανέργων να μην ψάχνει μια προσωρινή –έστω- δουλειά ή να την απορρίπτει αν την βρει; Μήπως δεν πρέπει να μετράμε το 95% όλων αυτών στους ανέργους, όπως κάποιοι δεν θέλουν να μετράμε και αυτούς που δούλεψαν έστω και μια ώρα;

2. Και εδώ «κολλάει» η γιαγιά. Είπαμε ότι δεν ζούμε σε εποχές προ κρίσης, δεν υπάρχουν δουλειές όπως τις θέλουμε, «δεν υπάρχουν δουλειές καν» λένε κάποιοι. Και τι κάνει τότε ο άνεργος; Πώς ζει; Πώς θα φέρει γάλα στο παιδί του; Πώς γυρίζει στο σπίτι αν δεν έχει βρει μια δουλειά; Μήπως δεν ψάχνουν; Μήπως δεν έχουν ανάγκη;

Μπορεί η σύνταξη της γιαγιάς να λύσει όλα αυτά τα προβλήματα; Μήπως φτάνει για όλους τελικά; Μήπως κάποιοι βολεύονται κιόλας, για αυτό «κοιτούν στα δόντια» τη δουλειά που τους προσφέρουν; Μήπως το κάνουν εδώ και χρόνια αυτό; Το 75% των ανέργων λέει ότι ψάχνει πάνω από 12 μήνες αλλά δουλειά δεν βρίσκει . Μήπως κάποιοι είναι και λίγο «τεμπέληδες»; Μήπως «η γενιά των 700 ευρώ» έμαθε να ζει χωρίς να εργάζεται και χωρίς ευρώ; Μάλλον το δεύτερο, αφού το 37,5% των ατόμων ηλικίας 25-29 δεν βρίσκει δουλειά. Είναι εκείνοι που πριν περίπου 10 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ τους είχε «θυματοποιήσει» όταν έβγαιναν στην αγορά με πρώτο μισθό 700 ευρώ. Μήπως η λύση της «γιαγιάς» δημιουργεί άλλα προβλήματα;»[...]
 

Και τα λέω αυτά γιατί αν συγκρίνουμε λίγο τι γίνεται τώρα και τι γινόταν το 2014, οι κύριοι που κάνουν την «διαπραγμάτευση» λένε πως τα πάνε καλύτερα.Δηλαδή και η αύξηση του ΑΕΠ ήταν ψέμματα, και το πρωτογενές πλεόνασμα ψέμματα, και η μείωση της ανεργίας ψέμματα, και η έκδοση ομολόγου - προθάλαμος εξόδου από το Μνημόνιο- ψέμματα, και το Κοινωνικό Μέρισμα των 700 εκατ. ευρώ ψέμματα, και το επίδομα θέρμανσης ψέμματα, και ο διπλασιασμός του αφορολογήτου από τα 5.000 στα 9.550 ευρώ ψέμματα, και η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση ψέμματα...
Φτάνει το δούλεμα και κάντε και καμιά δουλειά, γιατί αλλιώς θα βγουνε και οι άνεργοι στη σύνταξη πριν δουλέψουν!

ΥΓ: και για να μη πει κανείς πως μιλώ για ανέργους "έξω από το χωρό", από το ξεκίνημα της κρίσης και άνεργος έχω μείνει, και απλήρωτος, και έχω κλάψει και ό,τι παθαίνει πια κάθε άνθρωπος έχω πάθει. Και είναι παράσημα "στης ανάγκης τα θρανία να μαθαίνεις την κοινωνία". Δεν την μαθαίνεις αλλιώς άλλωστε, ούτε κι αν έχεις καθηγητή τον Κέινς και τον Τσακαλώτο μαζί...»



                           (Απόσπασμα άρθρου του Κ.Πλάντζου από το Πρώτο Θέμα)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...