Kαταδικασμένοι (β')...

«Είναι αξιοθαύμαστοι οι άνθρωποι, πώς μπορούν να ιδεολογικοποιήσουν πάντα το προσωπικό τους συμφέρον. Οι χθεσινοί εισαγγελείς, που κατηγορούσαν τους πάντες για τα πάντα, τώρα είναι ανεύθυνοι παρατηρητές του «ρου της Ιστορίας». Αυτοί που έκαναν διαδηλώσεις γιατί δεν δούλευε το ερκοντίσιον στην Αμυγδαλέζα, τώρα παρακολουθούν απαθείς τους εκατοντάδες πνιγμούς στο Αιγαίο και το δράμα των παιδιών στις λάσπες. Άραγε, ένας από αυτούς που μοίραζε την προκήρυξη στην Ειδομένη, αισθάνεται ένοχος για τον πνιγμό 3 δυστυχισμένων ανθρώπων;

Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε την κάθε καινούργια μέρα ξανά σαν να είναι η ίδια. Γιατί για ό,τι μας συμβαίνει δεν λέμε ποτέ καμιά αλήθεια, δεν βγάζουμε συμπεράσματα, δεν αποδίδουμε ευθύνες. Δεν αναγνωρίζουμε και δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Όλα είναι ανοιχτά, ποτέ δεν απονέμεται η δικαιοσύνη της απόδειξης. Ποιος είχε δίκιο; Ποιος λέει το σωστό;

Έτσι, σε μια κυβέρνηση που οδηγεί τη χώρα της όλο και πιο χαμηλά, σε ένα υπουργικό συμβούλιο που αποτυγχάνει καθημερινά να λύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα, υπόλογος είναι ο υπουργός που είπε τη Fyrom Μακεδονία. Όπως τη λένε δηλαδή 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Όπως την ακούμε στους αθλητικούς αγώνες, στις ειδήσεις, στις δηλώσεις όλων των ανθρώπων του κόσμου, αλλά όχι όπως τη λέμε εμείς εδώ. Γιατί 25 χρόνια τώρα, ποτέ δεν είπαμε, «κάναμε λάθος». 

Πάμε παρακάτω. Χάσαμε πολύτιμο εθνικό, διπλωματικό κεφάλαιο, διεκδικώντας το άδικο μάξιμουμ, για να καταλήξουμε σε ήττα. Αντί να πούμε πως θα κλείσουμε ένα πρόβλημα που χειριστήκαμε λάθος, το αποσιωπούμε, δημιουργούμε άλλη μια φορά τη βολική πραγματικότητα που έχουμε συνηθίσει. Τη δικιά μας εικονική, απέναντι σε όλη την άλλη, όλου του πλανήτη, την πραγματική πραγματικότητα. Γιατί ούτε το όνομα της Μακεδονίας μάς ενδιαφέρει, ούτε οι πρόσφυγες, ούτε οι μετανάστες, ούτε η Ευρώπη. Όλα είναι «δουλίτσες». Επαγγελματίες πατριώτες, κατ’ επάγγελμα αριστεροί, επαναστάτες, αλληλέγγυοι, εθνικόφρονες, χριστιανοί. Δεν λύνεται τίποτα γιατί πρέπει να συνεχίζεται αέναα το ίδιο θέατρο.

Η χώρα της δηθενιάς, η κοινωνία της άγνοιας, η κυβέρνηση της παρακμής, συζητάει αμέριμνη για το αν πρέπει να παραιτηθεί ο Μουζάλας που είπε τα Σκόπια Μακεδονία. Φτάνει η συγγνώμη του ή πρέπει να απομακρυνθεί από την κυβέρνηση; Περιμένουν κι άλλοι να υποδεχτούν την Αντζελίνα Τζολί.

Την ίδια στιγμή, σιωπηλά, όλα γύρω μοιάζουν να καταρρέουν σε αργή κίνηση. Κοινωνικές δομές, κρατικές υπηρεσίες, δημοκρατικοί κανόνες, κώδικες συμπεριφοράς, δουλειές, σπίτια, φιλίες. Δεν πρέπει να το βλέπεις, δεν πρέπει να το λες, είσαι αντεθνικώς σκεπτόμενος, είσαι εχθρός του λαού. 

Επιτέλους έγινε πραγματικότητα το όνειρο κάθε αυταρχικού. Ο αυταρχισμός έγινε ένας, δεξιός και αριστερός μαζί. «Πρέπει να ευθυγραμμιστείτε με το λαό, κύριε» λέει απειλητικά στο δημοσιογράφο η υπουργός που καθαρίζει φασολάκια στο υπουργικό συμβούλιο. Ο καθεστωτικός λόγος δεν είναι ο λόγος της δύναμης, είναι ο λόγος της παρακμής».

                        (Β' μέρος άρθρου του Φ.Γεωργελέ από την Athens Voice)