Αποδόμηση...

«Την ώρα που η κρατική εκπαίδευση (λόγω κομματισμού, ρουσφετολογικών τοποθετήσεων και ανικανότητας) βουλιάζει, ο υπουργός Παιδείας, αντί να βελτιώσει τα δημόσια σχολεία, αποφάσισε να χαντακώσει και τα ιδιωτικά. Ετσι, ο κ. Νίκος Φίλης ακολουθεί τη μεγάλη παράδοση του «χαχαμπούχα» σοσιαλισμού, ο οποίος μισώντας την αριστεία, επιχειρεί την εξίσωση όλων στον πάτο. 

Με τις γνωστές πομπώδεις ανοησίες –στις οποίες μας συνήθισε η Αριστερά όλα τα προηγούμενα χρόνια– ο υπουργός νομολόγησε ότι συμφώνως με το Σύνταγμα τα ιδιωτικά σχολεία αποτελούν μέρος του ενιαίου (και κρατικοκεντρικού) εκπαιδευτικού συστήματος. Συνεπώς, οι εργασιακές σχέσεις δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του υπουργείου Εργασίας, αλλά του υπουργείου Παιδείας. Ομως το Σύνταγμα αναφέρεται λεπτομερέστατα επί παντός· προστασία του περιβάλλοντος, άσκηση κοινωνικής πολιτικής, προαγωγή του πολιτισμού κ.λπ. Φανταζόμαστε πως κάθε υπουργός θα σηκώσει το δικό του μπαϊράκι. Θα διακηρύξει ότι οι εργασιακές σχέσεις στον τομέα του είναι δική του αρμοδιότητα (κανείς δεν λέει όχι στις ευκαιρίες δημιουργίας εκλογικής πελατείας) κι έτσι θα μειωθεί το κράτος κατά ένα υπουργείο· συγκεκριμένα το Εργασίας.

Στην επιχείρηση «Σοσιαλισμός του πάτου», ο κ. Φίλης ανακοίνωσε την «απαγόρευση της λειτουργίας εσωτερικών φροντιστηρίων και κέντρων ξένων γλωσσών στα ιδιωτικά σχολεία, καθώς και τις απογευματινές δράσεις (τέχνες κ.λπ.). Επίσης, «η λειτουργία των φροντιστηρίων ξένων γλωσσών και μέσης εκπαίδευσης θα ρυθμίζεται όπως στα σχολεία... οι ημέρες διακοπών των φροντιστηρίων θα είναι όπως περίπου ισχύει στα σχολεία, όπως και το ωράριο των εκπαιδευτικών» («Καθημερινή» 18.3.2015). Δεν διευκρίνισε, βεβαίως, αν το ωράριο που θέλει στα ιδιωτικά σχολεία θα είναι αντίστοιχο εκείνων του Δημοσίου που ο ίδιος κατήγγειλε στη Βουλή «13.500 ώρες σε γραμματειακή υποστήριξη στον χώρο της εκπαίδευσης! Πάνω από 2.000 ολιγομελή τμήματα, πολλά και με κάτω από 10 μαθητές. Εκπαιδευτικοί με 10 ώρες, 8 ώρες, 15 ώρες εργασία εβδομαδιαίως, πολύ κάτω από το υποχρεωτικό ωράριο».

Δυστυχώς, όσο η κυβέρνηση μπαίνει σε αποδρομή, τόσο θα ενισχύεται η ανάγκη για πελατειακές διευθετήσεις και τόσο θα προχωρούν η σήψη και η διάλυση. Σε κάθε τομέα η κατάσταση χειροτερεύει. Λαμβάνονται μέτρα για να κάνουν εντύπωση στο ισχνό τάχα μου αριστερό ακροατήριό τους αδιαφορώντας για τις ζημιές που προκαλούν. Παντού...»

                                (Άρθρο του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)