Περί μεταρρυθμίσεων...

Γιατί αυτό είναι οι μεταρρυθμίσεις στην μπαϊλντισμένη μας χώρα. Μέθοδοι ευημερίας και όχι κατάρα. Οι μεταρρυθμίσεις, κυρίες και κύριοι, έχουν πρόσημο όταν υπάρχει όραμα και σχέδιο. Επομένως, το ζητούμενο είναι πόσο προοδευτικός είσαι στην πράξη και όχι πόσο κεντροαριστερός ή πόσο κεντροδεξιός, ιδίως στα λόγια.

• Πώς θα δημιουργήσουμε ευκαιρίες απασχόλησης και εισόδημα από τον ιδιωτικό τομέα

• Πώς θα εξασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις εργασίας για τα εγγόνια και τα παιδιά για να έχουν συντάξεις οι παππούδες

• Πώς η χώρα θα γίνει ελκυστική στις ξένες επενδύσεις

• Πώς θα διαχειριστούμε την προσφυγική κρίση, ενισχύοντας τη θέση μας στην ευρωπαϊκή σκακιέρα

• Τι κοινωνική μέριμνα θα λάβουμε για τους χαμένους των μνημονίων

• Πώς θα γκρεμίσουμε το κομματικό κράτος

• Πώς θα εξάγουμε περισσότερο και θα εισάγουμε λιγότερο

• Πώς θα επιστρέψει στη χώρα η πιο μορφωμένη γενιά, που είχε ποτέ η πατρίδα μας, και την εξόρισαν

Τι είναι όλα τα παραπάνω αριστερά ή δεξιά; Σημασία δεν έχει πώς το βλέπεις. Μερικοί δεν τα βλέπουν καν. Άλλοι τα βλέπουν αλλά πλέον δεν πείθουν ότι μπορούν να τα κάνουν. Όσοι όμως τα βλέπουν και τα υποστηρίζουν οφείλουν να τα υλοποιήσουν. Η επιβίωση της χώρας προϋποθέτει εκείνες τις μεταρρυθμίσεις και εκείνο τον πολυετή κοινά αποδεκτό σχεδιασμό σε εθνικούς στόχους, που θα δημιουργήσει σταθερό έδαφος για να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, είμαστε οι πιο αργοί στην Ευρώπη στην απονομή της δικαιοσύνης. Βρίσκει και ο Ρουπακιάς και κάθε μέρα χώνει πιο βαθιά το μαχαίρι στην ελληνική κοινωνία. Οι αριθμοί κατατείνουν στο ότι περίπου 5 εκατομμύρια πολίτες (πέραν των επιχειρήσεων), ο μισός πληθυσμός της χώρας δηλαδή, εξαρτά κάποιο έννομο συμφέρον από υπόθεση που βρίσκεται σε εκκρεμότητα στη δικαιοσύνη! Κανείς δεν θέλει να αλλάξει αυτό;

                  (Απόσπασμα άρθρου του Ν.Μηλαπίδη από την  Athens Voice)