Απόψεις...

 

«Όπως αναφέραμε και χθες, η Ευρωζώνη βρίσκεται σε πλήρη οικονομική στασιμότητα τους τελευταίους 16 μήνες. Επομένως, η κατά 0,3% μεγέθυνση του ΑΕΠ στο α’ τρίμηνο και σε σύγκριση με το δ’ τρίμηνο του 2023, προσφέρει κυρίως μία ψυχολογική ανάταση και σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζει ότι θα δούμε την Ευρωζώνη σύντομα να καλπάζει. Για να ξεφύγει από το τέλμα, η Ευρώπη χρειάζεται ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και ταυτόχρονα συγκράτηση του χρέους, έτσι ώστε να αναπτύσσεται με βιώσιμο τρόπο. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι απλώς μία αντίδραση.

Η ανάκαμψη οφείλεται κυρίως στη μεγέθυνση κατά 0,2% του ΑΕΠ της Γερμανίας και της Γαλλίας, κατά 0,3% της Ιταλίας και στο εντυπωσιακό 0,7% της Ισπανίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Γερμανία συνεχίζει να υστερεί μεταξύ των τεσσάρων μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρωζώνης και παράλληλα το ΑΕΠ της βρίσκεται μόλις 0,3 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα από τα προ πανδημίας επίπεδα. Η Γερμανία, δηλαδή, συνεχίζει να αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.

Το συμπέρασμα είναι ότι η κατάσταση δεν επιτρέπει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας και όλες οι προβλέψεις κάνουν λόγο για μακρά και αργή οικονομική ανάκαμψη. Όμως η Ευρώπη έχει ανάγκη να τρέχει και όχι να… μπουσουλάει. Πρέπει να τρέξει. Διότι τα κρατικά χρέη έχουν συσσωρευτεί στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών και δεν αποκλείεται σε λίγα χρόνια να δούμε τις περισσότερες οικονομίες της ζώνης του ευρώ να εμφανίζουν χρέη σε επίπεδα που δεν θεωρούνται βιώσιμα.

Όπως έχει αναφέρει το Liberal, η Ελλάδα μπορεί να έχει το υψηλότερο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά με την ανάπτυξη που σημειώνει ο λόγος βαίνει συνεχώς μειούμενος. Αντιθέτως, χώρες όπως η Γαλλία και το Βέλγιο, έρχονται να προστεθούν στο κλαμπ των χωρών που κινδυνεύουν, στο οποίο ξεχωρίζει φυσικά η Ιταλία».

                                                                             (Κ.Μαριόλης- liberal.gr)

«Η δικαστική απόφαση για το Μάτι, την τραγωδία που έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο της κοινωνίας ως ταυτόσημη με εγκληματικές παραλείψεις και αδιαφορία από πλευράς κράτους, προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, οργισμένες αντιδράσεις στους συγγενείς και σοκ στην κοινή γνώμη.

Η Δικαιοσύνη, που έχει εγγράψει στη δικαστική διαχείριση των ερευνών για την τραγωδία μία από τις πλέον γκρίζες σελίδες στην ιστορία της, κατέληξε σε απόφαση, η οποία, πέραν των νομικών αξιολογήσεων, χαρακτηρίζεται πρωτίστως από έλλειψη ενσυναίσθησης και απουσία ουσίας στη δικαστική κρίση. 

Η απόφαση, με την οποία καταδικάστηκαν ως υπεύθυνοι της τραγωδίας μόνον υψηλόβαθμα στελέχη της Πυροσβεστικής, ενώ απηλλάγησαν οι κατηγορούμενοι από την Πολιτική Προστασία και την αυτοδιοίκηση, προκαλεί σοκ, όχι μόνο γιατί εξαίρεσε βασικούς κατηγορουμένους από την καταδίκη, όχι μόνο γιατί κινήθηκε κάτω και από την εισαγγελική πρόταση, που περιελάμβανε εννέα ως ενόχους, αλλά γιατί κινήθηκε πολύ κάτω από τον πήχυ του κατηγορητηρίου.

Επίσης, το δικαστήριο που θα μπορούσε ακόμη και να στείλει φυλακή κάποιους από τους καταδικασθέντες, αξιοποίησε κάθε επιείκεια που προβλέπει ο νόμος, έως τα άκρα, μετατρέποντας την ποινή των πέντε χρόνων σε χρηματική, δηλαδή σε 38.000 ευρώ για τον καθένα».

                                                                 (Ιω.Μάνδρου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)