Δάσκαλε, θα πεθάνεις...

Το παράδειγμα της Γαλλίας είναι χαρακτηριστικό. Το 10% των 67 εκατομμυρίων Γάλλων είναι μουσουλμάνοι. Η Γαλλία επέτρεπε την κατ’ οίκον διδασκαλία μέχρι πρόσφατα. Διαπίστωσε όμως ότι η "αξιοποίηση" του θεσμού από τους μουσουλμάνους παρήγαγε νέες γενιές εξτρεμιστών, σε ποσοστό διπλάσιο από τους γονείς τους. Και ψήφισε τον Νόμο 2021-1109 της 24ης Αυγούστου 2021 "για την ενίσχυση του σεβασμού των αρχών της Δημοκρατίας" που κατάργησε το homeschooling και το επιτρέπει μόνο για σοβαρούς λόγους υγείας. 

Έτσι, ο "κόμπος" του, εντελώς ασύμβατου με τον δυτικό πολιτισμό, ισλαμικού σύμπαντος, που επί δεκαετίες κρυβόταν κάτω από το χαλί της κατ’ οίκον διδασκαλίας, έφτασε στο χτένι. Οι μουσουλμάνοι μαθητές πρέπει πλέον να ακούν "βλάσφημες" επιστημονικές διδασκαλίες, όπως το πώς δημιουργήθηκε η γη (σύμφωνα με το Ισλάμ, ο Αλλάχ πρώτα δημιούργησε τον θρόνο του πάνω από το νερό, μετά τη γη και τον ουρανό και μετά… μία πένα που τη διέταξε να γράψει "εντολές" για όλα τα υπόλοιπα), να υπομένουν πρακτικές "χαράμ" απαγορευμένες από τη Σαρία, όπως η συνύπαρξη αγοριών και κοριτσιών στην ίδια τάξη, να μην μπορούν να προσευχηθούν τις προβλεπόμενες ώρες και, βεβαίως, οι κοπέλες να μη φορούν μαντίλα όσον χρόνο βρίσκονται στο σχολείο.

Κι επειδή η Σαρία προβλέπει μία και μοναδική ποινή για τη βλασφημία, οι απειλές έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο:Δάσκαλε, θα πεθάνεις! Ήδη, σε δύο περιπτώσεις Γάλλων καθηγητών Λυκείου, οι απειλές πραγματοποιήθηκαν: ο Samuel Paty το 2020 και ο Dominique Bernard το 2023, δολοφονήθηκαν από ισλαμιστές.

Ο διευθυντής του Λυκείου Maurice Ravel δεν ήθελε να είναι ο τρίτος. Και όταν οι απειλές για τη ζωή του έγιναν χιονοστιβάδα, παραιτήθηκε και αναγκάστηκε να κρύβεται για να γλυτώσει από τους διώκτες του. Το "έγκλημά" του ήταν ότι ζήτησε από τρεις μουσουλμάνες μαθήτριες να βγάλουν τη μαντίλα μπαίνοντας στο σχολείο. Οι δύο υπάκουσαν. Η τρίτη αρνήθηκε και τον κατάγγειλε στα ισλαμικά κοινωνικά δίκτυα, προσθέτοντας, ψευδώς, όπως αποδείχθηκε από την έρευνα που επακολούθησε, ότι τη χτύπησε στο χέρι. Η υπόθεση αυτή έβγαλε στην επιφάνεια το κλίμα τρομοκρατίας μέσα στο οποίο αναγκάζονται να λειτουργούν οι Γάλλοι εκπαιδευτικοί. Ουσιαστικά, βρίσκονται υπό ομηρία.

Τα περιστατικά είναι καθημερινά, τόσο που πλέον δεν αποτελούν είδηση! Οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να αυτολογοκρίνονται, να περιορίζουν την θεματολογία τους σε πεδία συμβατά με την ισλαμική παράδοση, αποφεύγουν να δείχνουν έργα τέχνης που παρουσιάζουν ακάλυπτο το γυναικείο σώμα, και, συχνά, υποκύπτουν στις πιέσεις και ανέχονται την παραβίαση της αρχής της laicité – του κοσμικού χαρακτήρα του γαλλικού κράτους και της γαλλικής εκπαίδευσης. Σύμφωνα με νόμο του 2004, όλα τα εξωτερικά και ορατά σημάδια θρησκευτικής ταυτότητας (χιτζάμπ, σταυροί, κιπά, τουρμπάν κ.λπ.) απαγορεύονται στα κρατικά σχολεία.

Το Ισλάμ είναι ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύστημα κανόνων που διέπουν και την ατομική και την κοινωνική και την κρατική συμπεριφορά. Για το Ισλάμ το κράτος είναι μόνο θεοκρατικό. Ο πολίτης είναι και πιστός. Δεν γίνεται να είναι αλλιώς. Η ισλαμική "ηθική" δεν θεωρεί τη δολοφονία των καθηγητών έγκλημα, αλλά "δίκαιη τιμωρία" όσων "βεβηλώνουν" την ιερότητα του Αλλάχ.

Οι απειλές από μουσουλμάνους σε εκπαιδευτικούς είναι τόσο πολλές και τόσο έντονες, που ανάγκασαν περισσότερους από 170 διευθυντές από λύκεια και σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Παρίσι, που εκπροσωπούν περίπου τα μισά σχολεία της πρωτεύουσας, να συγκεντρωθούν στις 4 Μαρτίου 2024 στην πλατεία της Σορβόννης και να διαδηλώσουν, ζητώντας να αντιμετωπισθεί θεσμικά αυτή η πρακτική. 

Ο εχθρός είναι πια εντός των τειχών. Και χρησιμοποιεί όλα τα όπλα της Δημοκρατίας για να την ακυρώσει, μέχρι να την καταλύσει. Μουσουλμάνες μαθήτριες φέρνουν στο σχολείο βεβαιώσεις από μουσουλμάνους γιατρούς ότι είναι αλλεργικές στο χλώριο για να αποφύγουν να φορέσουν μαγιό στο μάθημα της κολύμβησης. Μαθητές κλείνουν, με τα χέρια, τα αυτιά τους επιδεικτικά όταν το περιεχόμενο του μαθήματος είναι αντίθετο με την ισλαμική παιδεία, την οποία διακονούν, παράλληλα με τα δημόσια, 70 περίπου ισλαμικά σχολεία, που λειτουργούν νόμιμα στη Γαλλία, 3 εκ των οποίων λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση. 

(Σε όλον τον κόσμο, η διείσδυση του Ισλάμ γίνεται με πανομοιότυπα βήματα. Η πρώτη γενιά είναι οι "κατατρεγμένοι". Με τον μανδύα του πρόσφυγα ζητούν άσυλο, εκμεταλλευόμενοι το δίκτυο πρόνοιας των δυτικών κοινωνιών και τα ενοχικά σύνδρομα της αποικιοκρατίας. Πλουσιοπάροχες κρατικές δομές και αφελείς (ή εξωνημένοι) "αλληλέγγυοι" αναλαμβάνουν να τους "ενσωματώσουν" με στοργή, προδέρμ, πλαστελίνες και μαθήματα ζωγραφικής. Όσοι δεν πιάσουν δουλειά στο οργανωμένο έγκλημα και στην παραοικονομία είναι αρχικά συγκρατημένοι, μέχρι να μάθουν κάπως τη γλώσσα, να εγκλιματιστούν και να πατήσουν στα πόδια τους. Μετά αρχίζουν τις διεκδικήσεις, για την κοινότητά τους: χώρους προσευχής, προϊόντα χαλάλ, αναγνώριση των εθίμων και των εορτών. 

Η επόμενη όμως γενιά περνάει στην επίθεση. Δεν έχει το άγχος της επιβίωσης, μιλάει καλά τη γλώσσα, αισθάνεται τη χώρα ασύλου σχεδόν πατρίδα της, και απαιτεί να τη φέρει στα μέτρα της: δημόσιες προσευχές και εθιμικές τελετές σε δρόμους και πλατείες, θρησκευτική αστυνομία, ισλαμικά γκέτο, παράλληλο νομικό σύστημα, διαδηλώσεις, ταραχές, τρομοκράτηση των απίστων με μαζικές δολοφονίες και τυφλές επιθέσεις. Δεν έχει παρτίδες με μη μουσουλμάνους, διότι το απαγορεύει το Κοράνι και η οικογένεια. Ούτε έχει υιοθετήσει τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που διατρέχουν τον κίνδυνο να βρεθούν σφαγμένοι ως αποστάτες και κυρίως σφαγμένες από ομοθρήσκους ή πατεράδες, θείους και αδελφούς. Έτσι, εκατομμύρια ανθρώπων αυτοεξωθούνται στο περιθώριο της κοινωνίας και το μόνο στοιχείο ταυτοτικού προσδιορισμού από το οποίο αντλούν αυτοπεποίθηση είναι η θρησκεία. 

Εν τω μεταξύ, στα νόμιμα και στα χιλιάδες αδήλωτα ισλαμικά σχολεία, οι ιμάμηδες-κατηχητές, πληρωμένοι από τις ισλαμικές χώρες (με τις οποίες η κοντόφθαλμη Δύση έχει "άριστες σχέσεις") τονώνουν τη θρησκευτική υπερηφάνεια των πολυεθνικών μειονοτήτων, εξαλείφοντας την ανάγκη της εθνικής: αυτή η γη δεν ανήκει στους Γάλλους, στους Άγγλους, στους Έλληνες. Ανήκει σε σένα, Αχμέτ, από την Αλγερία, το Πακιστάν ή τη Σομαλία. Σου την έχει δώσει ο Αλλάχ, ο οποίος έχει τυφλώσει τους απίστους, ώστε να μην αντιλαμβάνονται σε ποια παγίδα τους οδηγεί, και είναι στο χέρι σου να την κατακτήσεις. Θα τους πολεμάς, κάθε μέρα, με τα όπλα που σου προσφέρουν, μέχρι οι κοιλιές των γυναικών μας να καταφέρουν αυτό που δεν κατάφεραν τα κανόνια του Σουλεϊμάν μπροστά από τα τείχη της Βιέννης.

Αυτό είναι το αφήγημα των μουσουλμάνων μαθητών που απειλούν τους δασκάλους τους. Πώς τολμάς, δάσκαλε, να πηγαίνεις κόντρα στον Αλλάχ, που είναι ο κυρίαρχος του κόσμου, και σε εμένα, τον στρατιώτη του, που πρόκειται να γίνω κυρίαρχος της χώρας σου;

Δεν υπάρχει λύση, εντός του σημερινού νομικού πλαισίου. Αν η κυβέρνηση υποχωρήσει στις πιέσεις, αυτό θα σημάνει το τέλος της κοσμικής εκπαίδευσης στη Γαλλία. Αν επιμείνει, όπως κάνει τώρα, οι μουσουλμάνοι μαθητές που υποχρεώνονται να φορούν κάτι που θεωρούν αντίθετο με την πίστη τους και να διδάσκονται τον "πολιτισμό των απίστων", θα αυξήσουν την υπόγεια ένταση της διαμάχης και θα ρίξουν λάδι στη φωτιά, που θα επεκταθεί εκτός σχολείου. Οι έξι εκατομμύρια μουσουλμάνοι που ζουν στη Γαλλία είναι ήδη ένα πολύ εύφλεκτο υλικό. Όσοι επιμείνουν στην ισλαμική ενδυμασία και αποβληθούν από την εκπαίδευση οριστικά, θα βρεθούν στους κόλπους των τζιχαντιστών και θα στρατολογηθούν για το επόμενο Μπατακλάν. Τι μπορείς να κάνεις;

Το 1965, στη Γαλλία υπήρχαν μόνο 5 τζαμιά. Το 1985 έγιναν 900. Και το 2019 έφτασαν τα 2.600. Οι μουσουλμάνοι δεν ήρθαν για να ενσωματωθούν, αλλά για να μας ενσωματώσουν. Αυτή άλλωστε είναι και η εντολή του Αλλάχ: να κατακτήσουν τις χώρες των απίστων, διά του εποικισμού, οι οποίες τώρα ζουν σε κατάσταση "τζαχιλίγια" (προ-ισλαμική άγνοια), την οποία θα διαδεχθεί η σάχουα (αφύπνιση). Η υπογεννητικότητα των Ευρωπαίων, η υπεργεννητικότητα των μουσουλμάνων και η αθρόα εισβολή στρατιωτών του Αλλάχ που συνεχίζεται από κάθε γωνιά του πλανήτη, δημιουργούν την τέλεια καταιγίδα. Τι θα συμβεί όταν ξεσπάσει; 

Ποια θα είναι η αντίδραση της Δύσης, όταν η μουσουλμανική πλειοψηφία αφήσει στην άκρη τα δημοκρατικά προσχήματα και πει "από αύριο, Σαρία για όλους"; Το κακό σενάριο είναι να υποκύψει. Το "καλό" είναι να βυθισθεί σε έναν νέο παγκόσμιο "πόλεμο της διπλανής πόρτας" που δεν θα διεξάγεται στα χαρακώματα, αλλά στους δρόμους των πόλεων και στους διαδρόμους των πολυκατοικιών και στον οποίο αναπόφευκτα θα εμπλακούν και τα ισλαμικά κράτη. Τρίτη εκδοχή δεν υπάρχει. 

Είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι το ένα από τα δύο (μάλλον το δεύτερο) θα συμβεί προς το τέλος αυτού του αιώνα. Δεν αντιλαμβανόμαστε την ιστορική μακροπερίοδο γιατί η ζωή μας είναι, σχετικά, σύντομη. Ή προτιμάμε να εθελοτυφλούμε. Δεν είναι μόνο ο δάσκαλος που απειλείται με θάνατο».

                                (Απόσπασμα άρθρου του Θ.Τζήμερου από το capital.gr)