Με τους τρομοκράτες ή με τη Δημοκρατία;

 

 «Έβλεπα μια πομπή περίπου 20 αυτοκινήτων, με τις σειρήνες και τα φώτα που αναβοσβήνουν, στο ισλαμοκρατούμενο Μάλμε της Σουηδίας και νόμισα πως μέσα σε κάποιο από αυτά τα οχήματα βρισκόταν ο Τζο Μπάιντεν. Δυστυχώς, ήταν η Ισραηλινή τραγουδίστρια Έντεν Γκόλαν που μετέβαινε στον χώρο της εκδήλωσης. Το κλίμα που είχαν διαμορφώσει οι ισλαμιστές συνεπικουρούμενοι από αριστεριστές ήταν τέτοιο σε βάρος της, που απαιτήθηκαν αυτά τα αυξημένα μέτρα προστασίας. 

Με τη φετινή διοργάνωση ενός θεσμού που ελάχιστη συγκίνηση προσέφερε πλέον στους πολίτες, δόθηκε η ευκαιρία να έρθουν στην επιφάνεια τα αντισημιτικά αισθήματα ενός μέρους της ευρωπαϊκής κοινωνίας, που κρύβεται κυρίως στα μέσα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Αυτοί οι άνθρωποι ευαισθητοποιήθηκαν όχι την 7η Οκτωβρίου, αλλά μετά, όταν ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στη Γάζα. 

Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που δε συγκινήθηκαν από τη σφαγή ολόκληρων οικογενειών από χαπακωμένους τρομοκράτες, από τη δολοφονία των νέων παιδιών του φεστιβάλ και τους βιασμούς των γυναικών; 

Πώς είναι δυνατόν να προσπερνούν στις αναλύσεις τους και στα σχόλια τους με μια αράδα αυτά τα γεγονότα, για να φανούν δήθεν αντικειμενικοί και στη συνέχεια εξαπολύουν, μέσα από χιλιάδες λέξεις τον αντισημιτικό οχετό τους; είναι ένα συνονθύλευμα αριστερών, ακροδεξιών και αργυρώνητων -τα λεφτά είναι πολλά- που μαζί με τους ανόητους δικαιωματιστές, παντός καιρού, έχουν συγκροτήσει αυτό το μέτωπο που ασπάζεται και διακινεί το σύνθημα «από το ποτάμι στη θάλασσα».

Να μη νομίσουμε πως αυτά τα αίσχη που διαδραματίζονται σε έναν ξεπεσμένο καλλιτεχνικό θεσμό είναι συγκυριακά. Ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει και από μέσα του βγαίνει ό,τι κρυβόταν στην Ήπειρό μας επί τόσες δεκαετίες. Στο όνομα της ισλαμοφοβίας που επικαλούνται κάτι απίθανοι τύποι σε όλη την Ευρώπη -κι εμείς έχουμε εδώ τέτοια «νούμερα»- βλέπουμε τις γνωστές ορδές να προπηλακίζουν Ισραηλίτες, να βεβηλώνουν νεκροταφεία, να σταμπάρουν κατοικίες Εβραίων, όπως τότε… 

Είχαμε τις προάλλες και στην Αθήνα, σε ξενοδοχείο της Ομόνοιας, παρόμοια γεγονότα σε βάρος Ισραηλινών τουριστών. Καμιά αριστερή ψυχούλα δεν ευαισθητοποιήθηκε.Συνεπώς, αυτά που ζούμε με την Εurovision δεν είναι αυθόρμητα. Είναι καλά οργανωμένα από διάφορα κέντρα που τελικά αποβλέπουν να δικαιώσουν την 7η Οκτωβρίου και να κρατήσουν ζωντανή τη Χαμάς και την επόμενη ημέρα. 

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, οι γνωστοί νεροκουβαλητές, είτε αδυνατούν να το καταλάβουν είτε το καταλαβαίνουν αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Οι υπόλοιποι γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν. Την εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη, όπως είναι ο ιδρυτικός όρκος της Χαμάς και όλων, μα όλων των παλαιστινιακών οργανώσεων.

Οι εικόνες που έρχονται από το Μάλμε, με τον μαινόμενο όχλο να επιτίθεται κατά των αστυνομικών οχημάτων που περιφρουρούν την εκδήλωση, είναι εικόνες που θα επαναλαμβάνονται πολύ τακτικά πλέον. Το κλίμα της Εurovision ήρθε για να μείνει και έκαστος εφ΄ ω ετάχθη. Με τους τρομοκράτες ή με ένα δημοκρατικό κράτος που δεν «δικαιούται» να ηττηθεί ούτε μια φορά;»

(Απόσπασμα άρθρου του Σ.Μουμτζή από το liberal.gr)