Απόψεις...

 

«Συνεχώς πληροφορούμαστε πως συλλαμβάνονται Ευρωπαίοι πολιτικοί διότι χρηματίζονται για να προωθήσουν τα ρωσικά συμφέροντα, ενώ υπάρχουν και οι καταγγελίες για κυβερνοεπιθέσεις με χρώμα ρωσικό. Να το ξεκαθαρίσουμε: εδώ πλέον δε μιλούμε για έναν πόλεμο προπαγάνδας. Δε μιλούμε απλώς για fake news και για έναν πόλεμο του Διαδικτύου. Εδώ μιλούμε για κανονικό πόλεμο στην Ουκρανία, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και υλικές καταστροφές δισεκατομμυρίων που αποβλέπει στην αλλαγή συνόρων.

Και τα δείγματα της επιθετικότητας που έχει δώσει το ρωσικό καθεστώς κατά το παρελθόν δεν είναι λίγα. Γεωργία, Τσετσενία, Ουκρανία 2014, Ουκρανία 2022. Και ποιος θα είναι ο επόμενος, αν ηττηθεί η Ουκρανία; Γιατί αυτά τα καθεστώτα δε σταματούν. Πάντα υπάρχει το επόμενο θύμα, καθώς εκλαμβάνουν την ανοχή ως αδυναμία. 

Και το Ισραήλ - ένα δημοκρατικό κράτος που πολεμά - πριν από λίγες ημέρες πήρε μια δύσκολη απόφαση μετά από εφτά μήνες πολέμου. Απαγόρευσε τη μετάδοση των προγραμμάτων του Al Jazeera στην επικράτειά του. Η κυβέρνησή του έκρινε πως σε αυτή την εμπόλεμη κατάσταση είναι αδιανόητο να ακούγεται η φωνή του εχθρού στο έδαφός του.Συνεπώς, οι ευαισθησίες έχουν το όριό τους. Η Δύση οφείλει να αμυνθεί γιατί ο εχθρός είναι και πανίσχυρος και αδίστακτος και δραστηριοποιείται και εντός των τειχών».

                                                                 (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Τι κρύβεται πίσω από τις εντάξεις τμημάτων σε περισσότερα του ενός επιστημονικά πεδία; Μα η πρόθεση των καθηγητών ΑΕΙ να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους εισακτέους, ώστε να μην έχουν πολλές κενές θέσεις λόγω της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, όπως συμβαίνει έως τώρα.

Το πιο πιθανό είναι οι εισακτέοι αυτοί να δυσκολευτούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους ή να τις παρατήσουν. Δεν βαριέστε! Προέχει να δουλεύουν οι καφετέριες, τα σουβλατζίδικα και οι ιδιοκτήτες σπιτιών στην επαρχία».

                                                                    (Απ.Λακασάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Δέκα μέρες Eurovision, μία με το ζόρι ο Ερντογάν -Αυτό λέγεται κανονικότητα: Να συζητάμε για το τίποτα ή περίπου για το τίποτα, να το ευχαριστιόμαστε, να διαφωνούμε, να περνάει η ώρα, να έρχονται μετά τα ματς, ο ημιτελικός, ο τελικός, να παραγγέλνουμε σουβλάκια, «α, πήγε και ο Μητσοτάκης στην Τουρκία»...

                                                                        (Α.Στασινός-protagon.gr)