Συκοφάντες του καναπέ...

 

«Ο κρατικός μηχανισμός, ο στρατός, η πυροσβεστική, το ΕΚΑΒ, οι γιατροί και οι νοσηλευτές, οι εθελοντές, έχουν ριχτεί στη μάχη για τη σωτηρία των ανθρώπων, την αποκατάσταση όποιων ζημιών κρίνονται αναγκαίες για την επαναφορά σε μια στοιχειώδη και ανεκτή καθημερινότητα. Τα μέτωπα είναι πολλά, οι δυνάμεις μετρημένες, τα όρια πεπερασμένα. Η μάχη ωστόσο δίνεται και όλοι ελπίζουν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. 

Κι όμως, αυτή τη δύσκολη ώρα, την ώρα της μάχης με τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών, βρέθηκαν άνθρωποι που χαίρονταν και πανηγύριζαν. Ορισμένοι από αυτούς μετρούσαν το «σκορ των θανάτων» με φανερή ικανοποίηση, αναζητώντας τη ρεβάνς από άλλες προηγούμενες τραγωδίες. Υπήρξαν συμπολίτες μας, οι οποίοι τεχνηέντως μέσω αναρτήσεων στα social media έθεταν ύπουλες «ερωτήσεις». 

Δεν έλειψαν ούτε εκείνοι που διακίνησαν ψευδείς ειδήσεις, πειραγμένες φωτογραφίες, φήμες και αστόχαστα κουτσομπολιά. Φυσικά, δήλωσαν υπερήφανοι παρόντες και όλοι εκείνοι που θεωρούν πως θα τα κατάφερναν πολύ καλύτερα, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με τη διοίκηση ανθρώπων, αλλά ούτε καν με τη συλλογή των κοινοχρήστων της πολυκατοικίας τους. 

Τέλος, υπήρξαν κι εκείνοι οι οποίοι εύχονταν εκατόμβες νεκρών, προκειμένου να συγκλονιστεί η κοινωνία, να κατέβει στους δρόμους και να απαιτήσει ή επιφέρει αλλαγή. Το τελευταίο είναι ένα χιλιοπαιγμένο έργο από την εποχή της πανδημίας, όταν συνειδητά και συστηματικά υπονόμευαν τη δημόσια ασφάλεια στη χώρα. Κάποιοι από αυτούς είναι απλά αθεράπευτα επιπόλαιοι, κάποιοι άλλοι είναι κακεντρεχείς και πολλοί μισαλλόδοξοι. Κοινό τους χαρακτηριστικό το μίσος προς την κυβέρνηση, η οποία πριν από δύο μήνες έλαβε την έγκριση του εκλογικού σώματος. 

Παράλληλα και ταυτόχρονα με όλα αυτά, παρατηρήθηκε και ένα άλλο φαινόμενο ή μάλλον η απουσία όλων εκείνων των επαγγελματιών «διασωστών», οι οποίοι με πρόσχημα της ροές της παράνομης μετανάστευσης, συκοφαντούν τη χώρα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό για ιδιοτελείς σκοπούς. 

Κανείς από όλους αυτούς δε βρέθηκε δίπλα στους πληγέντες. Ίσως γιατί δεν υπάρχει αμοιβή με το κεφάλι από διάφορα, ύποπτα κέντρα του εξωτερικού. Ίσως, πάλι, η αποστολή σε βαλτόνερα και λασποχώραφα να μην είναι του επιπέδου της υψηλής τέχνης της διάσωσης. 

Τέλος, απλά μπορεί να μην ήθελαν να χαλάσουν το μανικιούρ ή να τρυπήσουν τις πανάκριβες, λαστιχένιες μπότες τους. Όποια κι αν ήταν η αιτία, η απουσία τους καταγράφεται, ώστε την επόμενη φορά που θα βγουν με υψωμένο τον δείκτη του χεριού τους να λάβουν την προσήκουσα απάντηση».

         (Απόσπασμα άρθρου του Δ. Τριανταφυλλίδης από το Liberal.gr)