Απόψεις...

 

«Την Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017, μια ζεστή καλοκαιρινή ημέρα, δύο φοιτητές, ο 19χρονος Γιάννης και η 20χρονη Στέλλα έκαναν βόλτα έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης στα Κουνουπιδιανά Χανίων, μαζί με το σκυλάκι τους. Ηταν χαρούμενοι, έτσι τουλάχιστον στοιχηματίζουν οι δικοί τους άνθρωποι. Τα δυο παιδιά ήταν πολύ αγαπημένα, όλο γελούσαν και πειράζονταν. Ωσπου εμφανίστηκε ένα αμάξι. Ο Γιάννης εκτοξεύτηκε στα 71 μέτρα, η Στέλλα 107 μ. μακριά, στο παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου. Ούτε ο σκύλος επέζησε της σύγκρουσης. Σε δρόμο με όριο ταχύτητας τα 40 χλμ./ώρα, το κοντέρ του μοιραίου αυτοκινήτου έδειχνε 125 χλμ. Ο οδηγός μετά τη σύγκρουση δεν σταμάτησε, αλλά επιτάχυνε φτάνοντας τα 170 χλμ/ώρα πριν προσκρούσει σε σταθμευμένη μοτοσικλέτα.

Εξι χρόνια μετά, την περασμένη Τρίτη, η υπόθεση τελεσιδίκησε στο Εφετείο Χανίων. Αναγνωρίζοντας πλήρη ευθύνη στον 26χρονο σήμερα κατηγορούμενο, το δικαστήριο του επέβαλε ποινή 6 ετών και 9 μηνών. Η ποινή είναι εξαγοράσιμη. Ο δράστης, ελεύθερος από την πρώτη στιγμή, θα καταβάλει στο κράτος –σε δόσεις– συνολικά 25.515 ευρώ. Δωδεκάμισι χιλιάδες για τη ζωή κάθε παιδιού. «Και ο σκύλος δώρο», όπως σχολιάζει με εμφανή πίκρα ο Μανώλης Σταυρουλάκης, μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου «SOS Τροχαία Εγκλήματα», που έχουν συστήσει συγγενείς θυμάτων τροχαίων δυστυχημάτων». 

                                                                   (Λ.Γιάνναρου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Γιατί η αλλαγή του Στυλιανίδη τον Ιούνιο; Για να κόβει βόλτες υπουργείων ο Κικίλιας και να ανεβάζει παραστάσεις «Οι αλιτήριοι»; Και τι έγινε ο Στυλιανίδης; Αντικατέστησε τον «μέγας είσαι Κύριε» Βαρβιτσιώτη. Μα αν απέτυχε στο κομβικής σημασίας υπουργείο που είχε γιατί να είναι αίφνης χρήσιμος στο Ναυτιλίας; Και αν είναι χρήσιμος στο Ναυτιλίας, γιατί μετακινήθηκε από το προηγούμενο υπουργείο;»

                                                                         (Ρέα Βιτάλη – liberal.gr)

 «Δεν θα βρείτε ούτε ένα επίσημο πόρισμα σαν αυτό για τον τυφώνα «Κατρίνα», που να ερευνά τη διαχείριση φυσικών καταστροφών, όπως ο «Ιανός», οι πλημμύρες της Μάνδρας, ή οι πυρκαγιές του 2007 και του 2017. Τείνουμε να ενεργούμε σπασμωδικά, βιαστικά και ερασιτεχνικά. Συνεπώς, όχι μόνο, δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, αλλά δεν διαθέτουμε ένα αποδεκτό corpus τεκμηριωμένης γνώσης πάνω στο οποίο να στηρίζεται ορθολογικά ο δημόσιος διάλογος. Αντιθέτως, αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά είναι το πολιτικό blame game. Εκεί αριστεύουμε».

                                                                          (Χ.Κ. Τσούκας –liberal.gr)