Απόψεις...

 

«Θανατηφόρα τροχαία συμβαίνουν καθημερινά. Τα περισσότερα περνούν απαρατήρητα και την επομένη έχουν ξεχαστεί. Γι’ αυτό το ζήτημα δεν είναι κάτω από ποιες συνθήκες σκοτώθηκαν οι τρεις στρατιωτικοί και οι δύο πολίτες στη Λιβύη. Κρίνοντας από την κατάσταση αυτής της οιονεί χώρας, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα το μάθουμε ποτέ. Το ερώτημα που με απασχολεί είναι για ποιο λόγο βρέθηκαν εκεί. Ησαν μέλη μιας ανθρωπιστικής αποστολής και συνόδευαν τη φαρμακευτική βοήθεια και τα τρόφιμα που μεταφέρθηκαν εκεί με ένα C-130. 

Είκοσι άτομα, ανάμεσά τους και μέλη των Ειδικών Δυνάμεων για προστασία. Στόχος, η παρουσία της ελληνικής σημαίας σε μια περιοχή που η Τουρκία τη θεωρεί όμορή της χώρα. Κοινώς μια επιχείρηση δημοσίων σχέσεων απ’ αυτές που είναι απαραίτητες στη διπλωματία, δεν έχω αντίρρηση. Αναρωτιέμαι αφελώς. Δεν θα αρκούσε η αποστολή ιατροφαρμακευτικής βοήθειας και τροφίμων που θα παραλάμβαναν οι Λίβυοι; 

Αφελώς επίσης αναρωτιέμαι, και χωρίς να έχω κάποια πληροφόρηση, αν όσοι πήραν την απόφαση να στείλουν την ανθρώπινη αποστολή είχαν συνείδηση ότι δεν τους έστελναν σε ένα κράτος, έστω διαλυμένο, αλλά σε μια ανθρώπινη ζούγκλα. Είχαν συνείδηση των κινδύνων που αντιμετώπιζαν και είχαν προνοήσει για την προστασία τους;»

                                                        (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Πάνω που πρόβαρε η Αχτσιόγλου την αστραφτερή πανοπλία για τον γύρο του θριάμβου, ετοιμάζεται να ενδυθεί τα κουρέλια του ηττημένου και του αιχμαλώτου. Και μη μου λέτε ότι μεταξύ συντρόφων δεν υπάρχουν ηττημένοι και αιχμάλωτοι, γιατί ένα κύμα γέλωτα ανεβαίνει αυθόρμητα προς τα χείλη μου. Πλην, νέα είναι ακόμα και μαθαίνει».

                                                                     (Δ. Ευθυμάκης - Protagon.gr)

«Στέφανος-σύντροφος-σκυλί και άλλα ιλαροτραγικά-  Ο Κασσελάκης το νέο; Ως έξυπνο περιτύλιγμα ενός τόσο μουχλιασμένου παλιού; Το σίγουρο είναι ότι σε τούτον τον τόπο δεν θα πλήξουμε ποτέ. Αρκεί να είμαστε ζωντανοί να απολαμβάνουμε θέαμα και να έχουμε τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό να κυβερνάει (προσπαθώντας με χρονίως «ακυβέρνητα»). Μεταξύ μας, και για να είμαστε ειλικρινείς, εκ του ασφαλούς αξίζει το θέαμα, αλλιώς θα ήμασταν χαμένοι για χαμένοι».

                                                                      (Ρέα Βιτάλη –protagon.gr)