Πρωτεύουσα ...των αδέσποτων

 

Ήταν κατά την προηγούμενη θητεία  του κ. Μπέγκα ως Δημάρχου όταν 100 ξένοι φοιτητές από διάφορες χώρες του κόσμου (ακόμη και την Κίνα) που συμμετείχαν σε προγράμματα του Παν/μίου Ιωαννίνων έκαναν έκκληση με δημόσια επιστολή τους στις Αρχές της πόλης ώστε να βρεθεί λύση στο πρόβλημα των αδέσποτων, τα οποία περιφέρονταν σε αγέλες μέσα στον χώρο, εκφράζοντας την έντονη ανησυχία τους και μιλώντας μέχρι και κίνδυνο για τη ζωή τους. Στην επιστολή τους ανέφεραν πως εξέταζαν  και το ενδεχόμενο να προσφύγουν νομικά και να κοινοποιήσουν την κατάσταση στις πρεσβείες των χωρών τους.

Τι είδαν λοιπόν οι φοιτητές; Κάτι που δεν συμβαίνει σε κανένα Πανεπιστήμιο του πλανήτη. Να χρησιμοποιείται ολόκληρη η Πανεπιστημιούπολη μιας πόλης ως χώρος εγκατάλειψης σκύλων από τους ιδιοκτήτες τους. Δεκάδες τα περιστατικά επιθέσεων σε ανύποπτους φοιτητές, όπως έγραφαν και τα ειδησεογραφικά sites:

«Καθημερινά καταγράφονται περιστατικά επίθεσης σκύλων σε φοιτητές, προσωπικό και επισκέπτες του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τα αδέσποτα σκυλιά, έχοντας σχηματίσει αγέλες, κυκλοφορούν επιθετικά μπροστά στις Φοιτητικές Εστίες, στη Φοιτητική Λέσχη, στη Βιβλιοθήκη, μέσα σε αίθουσες διδασκαλίας και τελευταία σε εσωτερικούς χώρους του Πανεπιστημίου». (esos.gr)

Και τι έκανε τότε η Πρυτανική Αρχή; Απλώς επεσήμανε την κατάσταση και άρχισε τις εκκλήσεις παραδεχόμενη ότι η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Στη σύσκεψη μάλιστα που είχε πραγματοποιηθεί με τις αρχές του Δήμου δεν έγινε τίποτε με τα αδέσποτα να πληθαίνουν και εντός του Παν/μίου και της πόλης.

Ο τότε Δήμαρχος κ. Μπέγκας δήλωνε πως στο καταφύγιο η κατάσταση ήταν οριακή, κάνοντας με τη σειρά του έκκληση να μην επιτρέπεται σε φιλόζωους να αφήνουν φαγητό για τα σκυλιά. Λες κι αυτό θα έλυνε το πρόβλημα.

Πού βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα; Τίποτε στην πραγματικότητα δεν άλλαξε ιδιαίτερα. Το πρόβλημα, πέρα από το Πανεπιστήμιο, έχει οξυνθεί σε περιοχές εντός του Δήμου και συχνά είναι τα δημοσιεύματα για επιθέσεις αδέσποτων σε ανύποπτους πολίτες. Ειδικά στο παλιό γηροκομείο, το άλσος Φρόντζου και στο Γιαννιώτικο Σαλόνι αρκετοί συμπολίτες μας κινδύνευσαν άμεσα και γλύτωσαν τα χειρότερα με κάποια σοβαρά τραύματα.

Η τωρινή Δημοτική αρχή πανηγυρίζει για το ότι επέκτεινε το καταφύγιο κατά κάποια κελιά σαν αυτό να έλυνε το πρόβλημα, παραδεχόμενη ότι σε τρεισήμισι χρόνια έχει περισυλλέξει πάνω από δύο χιλιάδες αδέσποτα σκυλιά πολλά από τα οποία άφησε και πάλι στο …φυσικό τους περιβάλλον, όπως λέει.

Αυτό όμως που δεν έκανε είναι να εφαρμόσει τον Νόμο που επιβάλει ηλεκτρονική σήμανση στους σκύλους από τους κατόχους τους ώστε να μπορούν να βρεθούν, σε περίπτωση που ο σκύλος τους καταλήξει αδέσποτος. Οι αυστηροί έλεγχοι και τα πρόστιμα θα έπρεπε να είναι στην ημερήσια διάταξη αν υπήρχε πρόθεση να αντιμετωπιστεί πραγματικά η κατάσταση. Τίποτε τέτοιο δεν έγινε όμως.  

Ο κ. Μπέγκας από την άλλη έχει εντάξει στο πρόγραμμά του πρόβλεψη για εφαρμογή του Νόμου αλλά μένει αυτό να αποδειχτεί και στην πράξη. Αν κρίνει κανείς όμως ότι ο Νόμος υπήρχε και επί δικής του Δημαρχιακής αρχής, δεν είδαμε ποτέ να εφαρμόζεται. Γιατί να πιστέψει κανείς ότι θα το κάνει τώρα;

Η κα Καλογιάννη αφιερώνει τρεις σειρές όλες κι όλες στο πρόβλημα αφήνοντας την εφαρμογή του νόμου σε εθελοντές κτηνιάτρους και μέλη φιλοζωικών! Από τους υπόλοιπους υποψήφιους δεν βρήκαμε κάποιο πρόγραμμα για να μάθουμε την άποψή τους.

Είναι πάντως θλιβερό να μην θέλουν οι αρμόδιες αρχές στην ευθύνη των οποίων ανήκει η διαχείριση των αδέσποτων να μη θέλουν -για ψηφοθηρικούς καθαρά λόγους- να αρχίσουν από κάπου να ξετυλίγουν το κουβάρι των ευθυνών.

Γιατί αλήθεια δεν περικλείεται μια έκταση έξω από την πόλη ώστε να μαζεύουν εκεί τα αδέσποτα και σε ελεύθερο περιβάλλον να τα φροντίζουν εθελοντές και φιλοζωικές; Έτσι θα μπορούσε να δοθεί μια συνολική λύση και όχι στα περιορισμένα  κλουβιά του κυνοκομείου. 

Όποιος πάντως κινείται τελευταία πέριξ του Παν/μίου θα έχει διαπιστώσει ότι με την κατασκευή της Νιάρχου αγέλες αδέσποτων έχουν βγει από τον χώρο του Πανμίου και κυκλοφορούν επί της λεωφόρου. Ειδικά κάτω από τον ανισόπεδο κόμβο κυνηγούν ποδήλατα και αυτοκίνητα. Ποιος θα χρησιμοποιήσει τον ποδηλατόδρομο όταν ξέρει ότι μπορεί να καταλήξει στο νοσοκομείο;