Απόψεις...

  

«Βλέπουμε τα καραβάνια με τις καμήλες, φορτωμένες με λεφτά να περνάνε την έρημο και να ετοιμάζονται να μπούνε στα καράβια για την Ελλάδα. Η εικόνα μοιάζει λίγο υπερβολική, αλλά πιστέψτε το πως δεν είναι! Δεν θα πιστεύουμε στα μάτια μας. Η Ελλάδα αλλάζει και αυτό οφείλεται στις πολιτικές της κυβέρνησης, στα χρήματα του ταμείου ανάκαμψης και στους επενδυτές που ακολουθούν το χρήμα και τις ευκαιρίες. Η Ελλάδα γίνεται hot επενδυτικός προορισμός. Η Ελλάδα ετοιμάζεται να ζήσει τις δικές της επενδυτικές χίλιες και μία νύκτες. Αυτά, δηλαδή, που πέρασαν άλλες χώρες τα προηγούμενα χρόνια και εμείς τα στερηθήκαμε λόγω της χρεοκοπίας. Ή καλύτερα, τα στερήσαμε από τον εαυτό μας επειδή σπαταλήσαμε πολύτιμους οικονομικούς πόρους σε αδικαιολόγητες αυξήσεις σε μισθούς στο δημόσιο και συντάξεις.

Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι σημαντικά κεφάλαια από το εξωτερικό αναζητούν ευκαιρίες στην Ελλάδα. Πολλές επιχειρήσεις θα αλλάξουν χέρια, δημιουργώντας ένα ντόμινο υπεραξιών. Το ερώτημα από εκεί και πέρα είναι αν η χώρα προσφέρει τόσες ευκαιρίες όσες θα μπορεί να απορροφήσει η ζήτηση των ξένων επενδυτών. Αν έχει ακόμη ασημικά για να πουλήσει (ιδιωτικοποιήσεις) κι αν μπορεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να δημιουργήσει στέρεες βάσεις για την ανάπτυξη νέων κλάδων στην οικονομία μας.

Για παράδειγμα, η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει ένα σημαντικό κέντρο για τις εταιρείες τεχνολογίας. Ή να προσελκύσει περισσότερες ναυτιλιακές εταιρείες στο έδαφός της. Το θέμα είναι ότι αυτό που έχουμε σήμερα σε σχέση με αυτό που μπορεί να έχουμε στο μέλλον απέχει πολύ. Και δεν συζητούμε να γίνουμε το κέντρο του κόσμου, αλλά να καλύψουμε το χαμένο έδαφος των τελευταίων δεκαπέντε ετών.  Δεν πονοκεφαλιάζουμε στον τουρισμό και στο real estate. Ο τουρισμός θα συνεχίσει να προσελκύει κεφάλαια, ενώ είναι δεδομένο και το ενδιαφέρον για το real estate, γεγονός που δημιουργεί και μια μοναδική ευκαιρία για το ελληνικό δημόσιο να αξιοποιήσει την περιουσία του.

Σε κάθε περίπτωση βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία, που είναι στο χέρι μας σε ποιον βαθμό θα την αξιοποιήσουμε. Από την άλλη υπάρχει ένας σημαντικός κίνδυνος που προέρχεται από την κατάσταση των διεθνών αγορών. Αν έχουμε μια νέα εισαγόμενη κρίση, θα είναι δύσκολο αυτή να μην μας αγγίξει. Αλλά και πάλι, εκτιμάται ότι οι επιπτώσεις στην Ελλάδα θα είναι σαφώς μικρότερες σε σχέση με άλλες χώρες».

                                                                            (Θ.Μαυρίδης- Liberal.gr)

«Η Χρυσή Αυγή δεν ήταν ένα απλό ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα, σαν αυτά που εκφράζουν σήμερα τη λεγόμενη «άνοδο της Ακροδεξιάς, ή της λαϊκιστικής Δεξιάς» στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κι ίσως εκεί έγκειται η χρησιμότητά της. Στο γεγονός ότι εξάντλησε τη δυναμική της λαϊκιστικής Δεξιάς, όπως η καρικατούρα εκτονώνει την απειλή. Ηταν μια πολιτική καρικατούρα. Επικίνδυνη; Επικίνδυνη. Δολοφονική; Δολοφονική. Ομως καρικατούρα. Το διάδοχο σχήμα της, «Οι Σπαρτιάτες», ακόμη κι αν μπήκαν στη Βουλή, μοιάζουν με το αχνό αποτύπωμά της. 

Η Αριστερά, προκειμένου να κρύψει την ντροπή της αποτυχίας της, παρουσίασε την εμφάνισή τους ως έναν νέο κίνδυνο για τη δημοκρατία. Προφάσεις εν αμαρτίαις όσων μέχρι δύο μήνες πριν έτειναν χείρα φιλίας στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, ενώ συγχρόνως ταύτιζαν τη Νέα Δημοκρατία με την Ακροδεξιά. 

Η Χρυσή Αυγή υπήρξε χρήσιμη για τη δημοκρατία μας, διότι μετέτρεψε την άκρα Δεξιά σε καρικατούρα. Και επέτρεψε σε πολλούς οι οποίοι είχαν γοητευθεί από τον «αντισυστημισμό» της να επιστρέψουν στο δημοκρατικό τόξο. Ηταν σαν εμβόλιο που, προς το παρόν, προκάλεσε ανοσία. Πόσο θα κρατήσει; Θα το δούμε».

                                                            (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)