Στραγγίζουμε τον πλανήτη...

  

«Ο πλανήτης μας δεν πρόκειται να βγει ανίκητος από τον πόλεμό του μ’ εμάς, τους άπληστους δαμαστές και ανήθικους καταχραστές του. Τον έχουμε ήδη καταπληγώσει. Ανεπανόρθωτα. Και εξακολουθούμε να τον στραγγίζουμε. Σαν να μη νιώθουμε και να μην κατανοούμε. Οι επιστήμονες, που μάταια άρχισαν δεκαετίες πριν να προειδοποιούν άρχοντες και αρχόμενους της Γης, δεν έχουν πια σοβαρές αμφιβολίες. 

Μελετώντας την κλιματική κατάρρευση, την αμείωτη ατμοσφαιρική ρύπανση, την εξαφάνιση αμέτρητων ειδών της πανίδας και της χλωρίδας, την τήξη των παγετώνων, την υπερθέρμανση των ωκεάνιων υδάτων, καταλήγουν βαρύθυμοι στο συμπέρασμα πως ήδη στα μέσα του 20ού αιώνα η Γη μπήκε σε νέα γεωλογική εποχή: την Ανθρωπόκαινο. 

Η εβδομάδα 3-9 Ιουλίου ήταν η θερμότερη που έχει καταγραφεί ποτέ παγκοσμίως. Το καλοκαίρι του 2022 ήταν το θερμότερο στην Ευρώπη και σημαδεύτηκε από αλλεπάλληλα κύματα καύσωνα, ξηρασία και καταστροφικές δασικές πυρκαγιές. Σύμφωνα με τη Διεθνή Μετεωρολογική Υπηρεσία του ΟΗΕ, τα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι τα θερμότερα στην καταγεγραμμένη Ιστορία. 

Κάθε δευτερόλεπτο, κάπου στον πλανήτη, ένα μεγάλο φορτηγό αδειάζει σε χωματερή τα κλωστοϋφαντουργικά απόβλητά του, που δεν θα αποσυντεθούν πριν περάσουν δύο αιώνες. Η «γρήγορη μόδα» (fast fashion), που γεμίζει τις ντουλάπες μας εδώ στην ευδαίμονα Δύση με αχρείαστα ρούχα και περιττά παπούτσια, αποκτήματα της ξιπασιάς, της ζήλιας ή της ανόητης συμμόρφωσης σε προσωρινά «in» και «must», είναι μέγας εχθρός του νερού: το κλέβει από τον άνθρωπο και τη γη (για ένα βαμβακερό μπλουζάκι, που θα φορεθεί μια-δυο φορές, απαιτούνται 2.700 λίτρα νερό, όσα καταναλώνει σε δυόμισι χρόνια ένας άνθρωπος) ή το μολύνει. Η ταχύρρυθμη κλωστοϋφαντουργία, εκτός που εκμεταλλεύεται αγρίως την παιδική εργασία σε χώρες-οικονομικά προτεκτοράτα, ευθύνεται για το 20% της ρύπανσης του νερού παγκοσμίως. 

Ενα τελευταίο ποσοστό: το 10% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου προέρχεται από την καλλιέργεια, την αποθήκευση και τη μεταφορά τροφίμων που δεν χρησιμοποιούνται ποτέ – όταν άλλοι, λαοί ολόκληροι, λιμοκτονούν. 

Παράδοξο ή όχι, η καταστροφή του περιβάλλοντος, αντί να ευνοήσει την ανάπτυξη οικολογικών πολιτικών κινημάτων πλανητικής αναφοράς, λιπαίνει τις μηχανές της Ακροδεξιάς, μηχανές σωβινισμού, απομονωτισμού, μισαλλοδοξίας, αλληλοφαγίας και βεβαίως άρνησης της επιστήμης, που ανεβάζουν ταχύτητα σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες και σαρώνουν όσους αντιστέκονται».

(Π. Μπουκάλας- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)