Ορυκτά καύσιμα...

  

«Η ειρωνεία είναι σχεδόν αβάσταχτη. Οι δασικές πυρκαγιές σήμερα καίνε διπλάσιες εκτάσεις από ό,τι πριν από 20 χρόνια. Ξέρουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Δεν έχουμε περισσότερους εμπρηστές ή λιγότερα μέσα πυρόσβεσης από τότε. Εχουμε περισσότερους και εντονότερους καύσωνες, μεγαλύτερες περιόδους ξηρασίας και υψηλότερες θερμοκρασίες σε ολόκληρο τον πλανήτη – γι’ αυτό πλέον ξεσπούν πυρκαγιές ακόμη και στη Γροιλανδία.

Η κλιματική αλλαγή δεν ευθύνεται για τις δασικές πυρκαγιές –αυτές πάντα υπήρχαν–, αλλά ευθύνεται απόλυτα για το ότι οι δασικές πυρκαγιές στο εξής θα γίνονται ολοένα και συχνότερες και μεγαλύτερες. Τα ξέρουμε όλα αυτά. Είναι φαινόμενα καλά κατανοητά και εξαντλητικά τεκμηριωμένα. Και ξέρουμε και κάτι άλλο.

Οτι 100 εταιρείες ορυκτών καυσίμων ευθύνονται για τις εκλύσεις του 70% των αερίων του θερμοκηπίου από το 1988. Οι 8 μεγαλύτερες (Saudi Aramco, Chevron, ExxonMobil, BP, Gazprom, Royal Dutch Shell, National Iranian Oil Co., Petroleos Mexicanos) ευθύνονται για το 20% των εκλύσεων από ορυκτά καύσιμα από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης. Η κλιματική αλλαγή οφείλεται και σε άλλα πράγματα (παραγωγή τσιμέντου, κτηνοτροφία), αλλά στο μεγαλύτερο ποσοστό της οφείλεται στο ότι καίμε ορυκτά καύσιμα για να παράγουμε ενέργεια, για να φτιάξουμε πλαστικά και για να κάνουμε μερικά άλλα απαραίτητα πράγματα. 

Κρατήστε αυτό το νούμερο στο μυαλό σας: Τo 60% των γνωστών επιβεβαιωμένων κοιτασμάτων πετρελαίου που υπάρχουν στον κόσμο θα πρέπει να μείνει στο έδαφος. Το 90% των γνωστών επιβεβαιωμένων κοιτασμάτων άνθρακα που υπάρχουν στον κόσμο θα πρέπει να μείνει στο έδαφος. 

Αν σταματήσουμε αύριο να ψάχνουμε για καινούργια κοιτάσματα, πάρουμε μόνο αυτά που είναι ήδη γνωστά, χαρτογραφημένα και επιβεβαιωμένα, τα εξορύξουμε και τα κάψουμε όλα, τότε θα στείλουμε τόσα αέρια στην ατμόσφαιρα που πρακτικά ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν θα μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει στην επιφάνεια της Γης. 

Βεβαίως, η άμεση απαγκίστρωση από τα ορυκτά καύσιμα είναι εντελώς αδύνατη. Δεν γίνεται να σταματήσουμε να τα καίμε αύριο – οι ανθρώπινες κοινωνίες θα διαλυθούν χωρίς αυτά. Αλλά δεν γίνεται και να μην προχωρήσουμε στη σταδιακή αντικατάστασή τους από άλλες, ανανεώσιμες πηγές, αφιερώνοντας όλους τους πόρους, τα κίνητρα και το πολιτικό κεφάλαιο που χρειάζεται προς αυτή την κατεύθυνση. Ως προς αυτό, δεν τα πάμε καλά».

        (Απόσπασμα άρθρου του Θ.Γεωργακόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)