Δικαιολογίες... τέλος

 

«Η αυτοδυναμία που κέρδισαν ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης και η ΝΔ (με αυτή τη σειρά) και κυρίως το 40άρι (14 χρόνια μετά το τελευταίο 40+, αυτό του ΓΑΠ το 2009) σημαίνει ότι αυτήν την τετραετία ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης δεν έχει καμία απολύτως δικαιολογία να μην κάνει αυτά για τα οποία ψηφίστηκε από τόσο μεγάλο ποσοστό. Τουλάχιστον καμία δικαιολογία που να έχει να κάνει με τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, τις πιέσεις από ομάδες μικροσυμφερόντων και την απειλή από την αντιπολίτευση. 

Με πολύ λίγα λόγια οι ψηφοφόροι επιβεβαίωσαν την επιθυμία τους ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης να κυβερνήσει όπως τους έχει δείξει ότι επιθυμεί να κυβερνήσει και μάλιστα έχοντας απέναντί του μια αξιωματική αντιπολίτευση που από μόνη της δεν μπορεί να κάνει ούτε πρόταση μομφής. Φυσικά αυτό επί της ουσίας δεν έχει καμία σημασία αλλά είναι ενδεικτική της επιθυμίας των ψηφοφόρων. 

Μιας επιθυμίας που δεν προκύπτει από την απέχθειά τους στην αντιπολίτευση γενικώς και αορίστως αλλά από την απέχθειά τους για μια αντιπολίτευση που αρνείται πεισματικά να είναι σοβαρή, να λαμβάνει υπ’ όψιν της ότι βρισκόμαστε στο 2023 και επιτέλους να δεχτεί ότι η Ελλάδα ανήκει (με τα κουσούρια και τις ελλείψεις της) στη Δύση. 

Οι ψηφοφόροι είπαν με κάθε τρόπο ότι δεν αντέχουν άλλο μια αντιπολίτευση που στην ουσία αντιπολιτεύεται τη χώρα και τις προοπτικές της. Ότι θέλουν μια χώρα ακόμα πιο δυτική και όχι ένα πειραματόζωο για κολλημένους στο παρελθόν ιδεοληπτικούς. Ότι δεν φοβούνται τους μπαμπούλες του 20ού αιώνα και ότι το (έτσι κι αλλιώς χωρίς επαφή με την πραγματικότητα)στερεότυπο «κακή δεξιά – καλή αριστερά» δεν τους λέει απολύτως τίποτα πια.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, οι εκλογές, παρά την είσοδο των παρατράγουδων στη Βουλή, έδειξαν ότι η κρίσιμη μάζα που θέλει η χώρα να προοδεύσει στ’ αλήθεια έχει σχηματιστεί. Μόνο που εκτός από σχήμα έχει και απαιτήσεις. 

Ο Μητσοτάκης έχει τα χέρια του τόσο λυμένα που το αν θα τις ικανοποιήσει εξαρτάται μόνο από την επιθυμία και την ικανότητά του. Κι επειδή η δεύτερη έχει γίνει μάλλον φανερή, μένει να δούμε αν στ’ αλήθεια έχει την πρώτη. Και μπράβο του».

                 (Απόσπασμα άρθρου του Μ. Βουλαρίνου από την ΑΤΗensvoice)