Δραματικές εκκλήσεις... χωρίς αντίκρισμα

 

«Σπαρακτικό το μήνυμα της 36ης ταξιαρχίας του ουκρανικού Πολεμικού Ναυτικού στο Facebook, από τη Μαριούπολη: 

«Σήμερα θα είναι πιθανόν η ύστατη μάχη, επειδή τα πυρομαχικά μας εξαντλούνται. (...) Θα σημάνει τον θάνατο για μερικούς από εμάς και την αιχμαλωσία για τους άλλους». Ζήτησαν από τους συμπατριώτες τους: «Να μας θυμάστε με μια καλή κουβέντα».

Τελευταία δραματική έκκληση του Ζελένσκι για όπλα, ήταν στη Νότια Κορέα, σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά του: «Έχετε κάτι που μπορεί να είναι απαραίτητο για μας… τεθωρακισμένα οχήματα, αντιαεροπορικά, αντιαρματικά, όπλα κατά πλοίων», καθώς η Νότια Κορέα διαθέτει μεγάλη ποσότητα όπλων (σ.σ. για ευνόητους λόγους που αφορούν την εχθρότητα με τη Βόρεια Κορέα), που θα μπορούσαν να σώσουν ζωές αμάχων». Δεν βρήκε ανταπόκριση από τη Σεούλ, η οποία δήλωσε ότι χρειάζεται τα όπλα για την ασφάλειά της, και προσφέρθηκε να του παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια. 

Την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι συνειδητοποιούν, επί τέλους, ότι οι κυρώσεις έως τώρα έχουν πλήξει ελάχιστα τον Πούτιν - και πως να τον πλήξουν όταν καλώς ή κακώς δεν συμφωνούν όλα τα κράτη, και όταν κάποιες αποφάσεις είναι… παιδικής νοημοσύνης. Όπως αυτή ας πούμε, του εμπάργκο ρωσικού άνθρακα, η οποία θα πραγματοποιηθεί… μετά από τέσσερις μήνες, όταν δηλαδή μπορεί και να έχει τελειώσει νικηφόρα για τη Ρωσία, ο πόλεμος! 

Άλλωστε κάποια κράτη είναι καθοριστικά εξαρτημένα από το φυσικό αέριο, ενώ δικαίως κάποιες κυβερνήσεις ανησυχούν όχι μόνο για τη δική τους εκλογική επιβίωση, αλλά και για τις αντισυστημικές δυνάμεις, και τις κοινωνικές εντάσεις που μπορεί να τροφοδοτήσει η αυξανόμενη ακρίβεια.

Η ΕΕ, προφυλαγμένη και καθησυχασμένη από πολεμικές τραγωδίες εδώ και πάνω από 70 χρόνια, θεωρούσε ότι το εμπάργκο σε ρωσικά προϊόντα θα ήταν καθοριστικότερο από το να στείλουν όπλα στους Ουκρανούς. Λες και ένας αρχαϊκός ηγέτης όπως ο Πούτιν, που είχε ήδη ενθυλακώσει 600 δισ. δολάρια στα κρατικά ταμεία, θα υποχωρούσε από το όνειρο αναβίωσης της τσαρικής αυτοκρατορίας, επειδή θα του έκοβαν το αέριο. 

Το διατυπώνει το Bloomberg, συμπεραίνοντας ότι «τα ευρωπαϊκά κράτη κατανοούν πως οι κυρώσεις ελάχιστα έχουν περιορίσει την ικανότητα της Ρωσίας να χρηματοδοτεί τις στρατιωτικές επιχειρήσεις». Λογικό. Τα μέτρα θα έχουν μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα, αλλά οι Ουκρανοί πεθαίνουν τώρα. 

Έτσι, ακόμη και η υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Αναλένα Μπέρμποκ, εξ ιδεολογίας ειρηνίστρια (από το κόμμα των Πρασίνων) ζήτησε την αποστολή «περισσότερου στρατιωτικού εξοπλισμού, κυρίως βαρέων όπλων». Δυστυχώς, δεν τα έλεγε όταν η χώρα της αντί να τα έχει στείλει από την αρχή, έστελνε κράνη στους Ουκρανούς. Θα πέθαιναν άοπλοι φορώντας κράνος…

Ακόμη και ο ανεκδιήγητος Ζακ Μπορέλ, επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ που είχε γράψει εκείνο το γελοίο tweet για τους Ρώσους Ολιγάρχες «Τέλος τα ψώνια στο Μιλάνο, τα πάρτι στο Σεν Τροπέ και τα διαμάντια στην Αντβέρπη», ακόμη και αυτός κατάλαβε και δήλωσε χθες: «Οι πόλεμοι κερδήθηκαν και χάθηκαν στα πεδία των μαχών».

Το πόσο εκτός τόπου και χρόνου ήταν η Δύση, συνάγεται από τον υπουργό Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ζαν Άσελμπορν. Κατά τη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ δήλωσε: «Βρισκόμαστε εδώ για να αποφασίσουμε τι είναι πιο σημαντικό: κυρώσεις ή όπλα. Το συμπέρασμά μου είναι όπλα. Και αν μου το έλεγε κάποιος πριν δυο μήνες θα τον έλεγα τρελό»!

Για την καλομαθημένη Δύση που θεωρεί ανθρωπιστικό καθήκον να είναι κατά των όπλων και της βίας, έχει την εύκολη λύση των κυρώσεων, και είναι τρελό να στείλεις όπλα σε κάποιον που πολεμά και πεθαίνει για την πατρίδα του!»

                                                        (Αρθρο του Γ. Σιδέρη από το liberal.gr)