Cancel culture...

 

Βασική έννοια του δημοσίου συμφέροντος (και του εθνικού, ασφαλώς) είναι η δημόσια Ασφάλεια. Που είναι ταυτόχρονα θεμελιώδης υποχρέωση της Πολιτείας να την παρέχει. Και θεμελιώδες δικαίωμα των πολιτών, χωρίς το οποίο ακυρώνονται όλα τα άλλα δικαιώματα. Αν οι πολίτες δεν νοιώθουν ασφαλείς, τότε έχει ήδη καταργηθεί η ίδια η Ελευθερία τους! Δεν μπορούν ούτε να εργαστούν ούτε να “πολιτευθούν”, ούτε να βγουν από το σπίτι τους ούτε καν να μείνουν στο σπίτι τους (αφού κι εκεί κινδυνεύουν πλέον). 

Χωρίς δημόσια Ασφάλεια δεν υπάρχει ούτε Δικαιοσύνη – ούτε εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δικαιοσύνη. Ούτε πολιτικές ελευθερίες! Γιατί όταν οι πολίτες ζουν μέσα στο φόβο, δεν μπορούν ούτε να εκλέξουν ελεύθερα τους εκπροσώπους τους, ούτε να τους ελέγξουν, ούτε να εκφραστούν οι ίδιοι…Η δημόσια Ασφάλεια δεν είναι “αντίθετη” προς την Ελευθερία. Είναι βασική προϋπόθεση Ελευθερίας.

Το να μένουν ανεξέλεγκτα τα σύνορα ακυρώνει την ίδια την υπόσταση του κράτους, και τη δημόσια ασφάλεια, και το δημόσιο συμφέρον και το εθνικό συμφέρον και το ίδιο το raison d’ etat του Πολιτεύματος. –Και τώρα μας ζητούν να δεχθούμε την ανεμπόδιστη κατάλυση των συνόρων από “εργαλειοποιημένους”, εν ονόματι της…”ανθρωπιάς”! Τα δικαιώματα των “εργαλειοποιημένων” τα βλέπουν. Τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών να ζουν μέσα σε ασφαλή σύνορα, ούτε που τα υποψιάζονται καν.

Προσπαθούν να καταργήσουν την Αστυνομία. Την απαξιώνουν, προσπαθούν να την αφοπλίσουν και την διασύρουν κάθε φορά που υπάρχει συμπλοκή μεταξύ αστυνομικών και παρανόμων…Τα θύματα της αστυνομικής βίας τα βλέπουν. Και τα αναδεικνύουν σε “σύμβολα”. Για τα θύματα της ίδιας της Αστυνομίας, ούτε που καταδέχονται να  ασχοληθούν…

Απαιτούν η Αστυνομία να ΜΗΝ κυνηγάει τους κακοποιούς. Δηλαδή να μην κάνει τη δουλειά της. Για να “μην υπάρξουν θύματα”, λέει…Δηλαδή ζητούν να μείνει η κοινωνία χωρίς αστυνομική φύλαξη. Πράγμα που δεν θίγει ασφαλώς τους πλούσιους με πάνοπλους σωματοφύλακες σε καλά φυλασσόμενες επαύλεις. Θίγει όμως σίγουρα τον απλό “λαό”, που το μόνο που υπάρχει να τον προστατεύει από τους κακοποιούς είναι ένας ευσυνείδητος αστυνομικός. Που δεν θα παρακολουθήσει αδιάφορος το έγκλημα, αλλά θα τρέξει και θα ρισκάρει ο ίδιος να πιάσει τον εγκληματία…

Απαιτούν να γίνει ο Ποινικός Κώδικας όλο και πιο “ελαστικός” και “επιεικής” για τους εγκληματίες: Η Αστυνομία να είναι δύσκολο να τους πιάσει. Κι αν “παρ’ ελπίδαν” συλληφθούν, η Δικαιοσύνη να είναι όλο και πιο δύσκολο να τους καταδικάσει. Και οι προβλεπόμενες ποινές να είναι όλο και χαμηλότερες.

Όλα αυτά κλονίζουν το δημόσιο αίσθημα Ασφάλειας και την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος και τη Δικαιοσύνη. Κλονίζουν την συν-αντίληψη των πολιτών για το δημόσιο συμφέρον. Κλονίζουν την ίδια την υπόσταση του σύγχρονου κράτους. Κλονίζουν το raison d’ etat…Κι όλα αυτά στο όνομα των “δικαιωμάτων”! Ή μάλλον κάποιων δικαιωμάτων. Που τα έχουν, λέει, μόνον τα μέλη των ποικίλων “προστατευομένων μειονοτήτων. Ποτέ οι υπόλοιποι πολίτες, που δεν ανήκουν σε κάποια μειονότητα.

Οι “δικαιωματιστές” δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τα “ανθρώπινα δικαιώματα”! Γι’ αυτό δεν δίνουν δεκάρα για τα δικαιώματα των αδύναμων πολιτών στην ασφάλεια.

Δεν νοιάζονται για την “ανθρώπινη ζωή”. Γι’ αυτό δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για τα νεκρά παιδιά από αδέσποτες σφαίρες στα Λιόσια. Ούτε έδειξαν ιδιαίτερη ευαισθησία για τους νεκρούς της Αστυνομίας. Ούτε για το πως θα προστατεύονται οι αστυνομικοί, όταν συγκρούονται με βίαιους κακοποιούς…

Δεν δίνουν δεκάρα για τα παιδιά των παράνομων μεταναστών. Γι’ αυτό και φωνάζουν για τις υποτιθέμενες “απωθήσεις” στα σύνορα, αλλά δεν έβγαζαν άχνα για την τραγική και συστηματική κακοποίηση παιδιών στη Μόρια…Υπηρετούν την ατζέντα τους, να καταργήσουν το κράτος, να υπονομεύσουν το raison d’ etat του κράτους. Να το αφοπλίσουν, να το απαξιώσουν κι ύστερα να το υποκαταστήσουν με… ΜΚΟ, που απ’ αλλού χρηματοδοτούνται και άλλα εξυπηρετούν –  και δεν έχουν καμία σχέση με το δημόσιο συμφέρον ούτε ελέγχονται από κανένα.

Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αυτό. To debunk the Police ήλθε πλέον και στην Ελλάδα! Μαζί με όλο το cancel culture ή woke culture, δηλαδή το κίνημα αποδόμησης των πάντων: από τον Όμηρο μέχρι τον Σαίξπηρ και τον Μάρκ Τουέην και τον Μπερνάρ Σω. Από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη μέχρι τον Σπινόζα, τον Κάντ και τον Ένγκελς. Από τον Νεύτωνα και τον Γκάους μέχρι τον Αίνστάϊν, τον Σρέντιγκερ και τον Φάϊνμαν. Όλοι αυτοί είναι, λέει, “ρατσιστές” και εκπρόσωποι της “τοξικής πατριαρχίας”. Αυτό το cancel culture, αμφισβητεί όχι απλώς το raison d’ etat κάθε σύγχρονου κράτους.

Όχι απλώς το δημόσιο συμφέρον στο εσωτερικό του και το δικαίωμά του να προασπίζεται τα συμφέροντά του στο εξωτερικό, ακόμα και τα σύνορά του. Αποδομεί και ολόκληρο τον ανθρώπινο Πολιτισμό. Ιδιαίτερα τον Δυτικό Πολιτισμό στο σύνολό του, Παρ’ όλα αυτά το raison d’ etat επιστρέφει! Οι κοινωνίες ζητούν την ασφάλειά τους, τα δικαιώματά τους ως Πολίτες, όχι ως προστατευόμενες μειονότητες, την ασφάλεια των συνόρων τους, χωρίς την οποία δεν μπορεί να σταθεί οποιοδήποτε πολίτευμα, την προστασία του δημοσίου συμφέροντος μέσα στη χώρα τους και την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος στο εξωτερικό. Και πάνω απ’ όλα οι κοινωνίες υπερασπίζονται την πολιτιστική τους ταυτότητα!»

                             (Απόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ. από την dailypost.gr)