Απόψεις...

«Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ισχυρό αντιεμβολιαστικό κίνημα με ακόμα πολύ μεγαλύτερη επίδραση λόγω των social media όπου διαβάζεις ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς και ενός ανεξέλεγκτου δικτύου sites καλλιέργειας φόβου, άρνησης και διάδοσης θεωριών συνωμοσίας. 

Οι αιτίες αυτού του φαινομένου μπορούν να αναζητηθούν σε δύο επίπεδα. Η μία βρίσκεται στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. Στην Ελλάδα τη μάχη δίνει μόνη της μια κυβέρνηση, με μόνο το ΚΙΝΑΛ να εμφανίζει ανά διαστήματα λογικές προτάσεις. Όλη η άλλη αντιπολίτευση βρίσκεται με το όπλο παρά πόδα.  

Συγκριτικές έρευνες σε χώρες της Ευρώπης δείχνουν ότι ενώ σ΄ όλες τις άλλες χώρες είναι τα ακροδεξιά μορφώματα που δημιουργούν αντιεμβολιαστικές συμπεριφορές, στην Ελλάδα βρίσκεις κοινές συμπεριφορές ανεξάρτητα από σκεπτικά τόσο από ακροδεξιά, όσο και από αριστερά, ακροαριστερά κομματικά σχήματα. Άλλωστε τουλάχιστον σε δύο έρευνες (της MARC και της ALCO) εμφανιζόταν πρώτο κόμμα στους ανεμβολίαστους ο ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερο η Ελληνική Λύση. 

Σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν θα βρεις κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να έχει αρχικά αμφισβητήσει την ύπαρξη του εμβολίου για να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι κάνει «εμπόριο ελπίδας» ή να έχει ανακαλύψει την «εθελοντική υποχρεωτικότητα». 

Σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν θα βρεις μη ακροδεξιό κόμμα να έχει προβεβλημένα στελέχη που να έκλειναν ή και να κλείνουν το μάτι στους αντιεμβολιαστές ή να στέλνουν αντιπροσωπεία συμπαράστασης π.χ σε νοσοκομειακούς, που διαμαρτύρονται για την υποχρεωτικότητα εμβολιασμού ακριβώς σ΄ αυτούς που η δουλειά τους είναι να προστατεύουν την υγεία μας.

Όλα αυτά επιδρούν, προσφέρουν προστασία προκαλώντας πρόβλημα στη χώρα, στην υγεία μας.  Η δεύτερη βασική αιτία είναι βαθιά πολιτισμική και αναδεικνύεται για άλλη μια φορά. Υπάρχει σταθερά ένα ποσοστό ανορθολογιστών, συνωμοσιολόγων και δεξιών και αριστερών «αντιστυστημικών». 

Αυτές οι συμπεριφορές συνδέονται. Έχουν να κάνουν με το ότι η χώρα δεν έζησε την περίοδο του Διαφωτισμού, με έναν καλλιεργημένο επί αιώνες ανορθολογισμό, με τη θρησκοληψία, ακόμα και με την ποιότητα της παρεχόμενης Παιδείας. Όποιος υποτιμά αυτή την πλευρά στις δυσκολίες εφαρμογής του αυτονόητου, κινδυνεύει να κάνει τραγικά λάθη».

                                (Απόσπασμα άρθρου του Ζ. Ζούπη από το liberal. gr)

«Σε λίγους μήνες (Φεβρουάριος 2022) θα συμπληρωθούν τρία χρόνια από την έναρξη ισχύος της συμφωνίας των Πρεσπών. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της «Κ», η πλευρά της Βόρειας Μακεδονίας δεν έχει συμμορφωθεί ακόμα σε μια σειρά από λεπτομέρειες, τις οποίες η Αθήνα παρακολουθεί πολύ στενά. Τα προβλήματα είναι τα εξής:

α) Δεν εφαρμόζεται η αλλαγή του ονόματος και του επιθέτου σε όλους τους δημόσιους θεσμούς, σώματα και ιδιωτικές οντότητες.

β) Οι ιστοσελίδες των κρατικών θεσμών δεν αντικατοπτρίζουν πάντα τις αλλαγές στους δημόσιους θεσμούς. Επίσης παρατηρείται ότι οι Αρχές στη Βόρεια Μακεδονία επιχειρούν να κρατήσουν τους παλαιούς κωδικούς ISO (MK, MKD) αντί της νεότερης συντομογραφίας RNM ή ΝΜ.

γ) Υπουργεία και άλλοι κρατικοί οργανισμοί δεν έχουν πάντα σήμανση και πινακίδες με το νέο όνομα του θεσμού και του κράτους.

δ) Πινακίδες που να αναφέρουν την ελληνική καταγωγή των αρχαίων Μακεδόνων δεν υπάρχουν σε όλα τα σχετικά μνημεία.

ε) Το σύμβολο της Βεργίνας δεν έχει αφαιρεθεί από όλα τα δημόσια κτίρια και δημόσιες χρήσεις. Από την ελληνική πλευρά έχει παρατηρηθεί ότι καθυστερεί η αφαίρεση των μεταλλικών καλυμμάτων των αποχετεύσεων στα Σκόπια και άλλες πόλεις της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά και από σημεία όπως η κεντρική πλατεία της Βίνιτσα, μπροστά από την εκκλησία στην Μπέλιτσα, ο εξωτερικός χώρος του σχολείου «Νίκολα Κάρεφ» στο Κοτσάνι.

στ) Το «Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα» παραμένει γεμάτο με χάρτες της αποκαλούμενης «Μεγάλης Μακεδονίας» που περιλαμβάνει τμήματα της Ελληνικής Δημοκρατίας και χρησιμοποιεί αλυτρωτική ορολογία.

ζ) Τα ονόματα αρχαίων Μακεδόνων βασιλέων υπάρχουν ακόμα σε έναν μεγάλο αριθμό δρόμων στα Σκόπια. 

η) Οι λέξεις «Βόρεια» και «Μακεδονία» στις επίσημες συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις, εμφανίσεις των εθνικών ομάδων κ.λπ. πρέπει να είναι ιδίου μεγέθους, κάτι που δεν γίνεται πάντα. Δεν έχουν εγκαταλείψει όλοι οι κρατικοί θεσμοί τη χρήση συμβόλων με το παλαιό συνταγματικό όνομα της χώρας».

                     (Απόσπασμα άρθρου του Β. Νέδου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)