Με ποια λογική;

 

Τι είδους λογική απαιτεί να αφήνει κανείς εμβληματικά σημεία της πόλης να φτάνουν στο «μη περαιτέρω», απαξιωμένα από δημότες και επισκέπτες μέχρι να αποφασίσει να ασχοληθεί μαζί τους; Πώς μπορεί, χωρίς ντροπή, να εκτίθεται σε ντόπιους και ξένους καθώς σχεδόν πουθενά δεν έχουν την ευκαιρία να «θαυμάσουν» παρόμοια… αξιοθέατα; Γιατί λοιπόν δεν προέβησαν οι τοπικοί άρχοντες των τελευταίων -μετά Γκόντα- χρόνων σε αναπλάσεις, αναμορφώσεις, ανανεώσεις αυτών των εμβληματικών, για την πόλη, χώρων αλλά τα άφησαν να ρημάξουν κυριολεκτικά; 

Εδώ λοιπόν, μετά από τρεις διαδοχικές Δημαρχίες ανθρώπων που ήταν συνεργάτες στην ίδια Δημοτική παράταξη (Φίλιος-Μπέγκας-Ελισάφ) και σε σύνολο ετών πάνω από δώδεκα, η κεντρική πλατεία αφέθηκε να ρημάξει κυριολεκτικά (οι περαστικοί κλωτσάνε ξηλωμένες πλάκες, τα συντριβάνια δεν λειτουργούν εδώ και χρόνια, οι βανδαλισμοί δίνουν και παίρνουν). Και ενώ πολύ εύκολα θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση, αδιαφόρησαν παντελώς. 

Κάποια στιγμή έγινε ένα διαγωνισμός του οποίου το αποτέλεσμα σόκαρε τους δημότες για τους οποίους υποτίθεται ότι θα αναπλάθονταν η πλατεία. Το πράγμα έμεινε ως είχε, έγιναν οι δημοτικές εκλογές, τις κέρδισε με μειοψηφία συμβούλων τη δεύτερη Κυριακή ο κ. Ελισάφ  (λόγω του εκλογικού νόμου Σύριζα) και δύο χρόνια μετά και αφού η πλατεία έμεινε ως είχε, ανακοίνωσε ότι παίρνει πίσω όσα έλεγε προεκλογικά εκτοξεύει (για το ίδιο σχέδιο δράσης) το κόστος της ανάπλασης από 1,2 στα 5,2 ε κ α τ ο μ μ ύ ρ ι α ευρώ και μάλιστα για λιγότερα τετραγωνικά. 

Εδώ η λογική σταματάει και τα ερωτήματα έρχονται στο προσκήνιο. Πώς δικαιολογείται μια τόσο μεγάλη διαφορά στον προϋπολογισμό; Δεν ήξεραν οι προηγούμενοι τι χρέωναν ή είναι ετούτοι τόσο γενναιόδωροι; Και πώς εξηγείται ότι οι «ειδικοί» θέλουν να ξηλώσουν όλη την πλακόστρωση, τα παγκάκια, να κόψουν δέντρα κτλ. μπροστά από την Περιφέρεια σε ένα έργο που μόλις πριν λίγα χρόνια ολοκληρώθηκε και βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση; 

Το ίδιο συμβαίνει και με τη Λαϊκή αγορά της Αγ. Μαρίνας που βρίσκεται στο πλέον κεντρικό σημείο της πόλης και οπουδήποτε αλλού θα αποτελούσε πραγματικό αξιοθέατο. Οι κλειστές αγορές, άλλωστε, σε πολλές πόλεις αποτελούν σημεία ελκυστικά για ντόπιους και επισκέπτες. Εδώ, όποιος  περάσει από κει, θα νιώσει ότι κάνει ένα ταξίδι στο μακρινό... παρελθόν.

Κοντά σ’ αυτά και το πάρκο Λιθαρίτσια, το Γιαννιώτικο Σαλόνι (που διέπρεψε ως χώρος επί Δημαρχίας Γκόντα) αφέθηκε στη συνέχεια επίσης να ...ρημάξει. Ως πότε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα αυτής της πόλης θα έχουν αυτή την αντιμετώπιση; Ήρεμα, ρωτάμε...