Απόψεις...

 

 «Έχουν περάσει οι εποχές που οι τσιγγάνοι αποτελούσαν πρωταγωνιστές παραμυθιών, μύθων, έμπνευση τροβαδούρων και ποιητών -σαν εκείνη την μαγεύτρα περδικόστηθη Τσιγγάνα που μιλούσε τα μεσάνυχτα προς τ’ άστρα, κατά τον στίχο του Κωστή Παλαμά. Για τότε λέμε, που ήταν το σύμβολο της αέναης περιπλάνησης και της ελευθερίας. Πλέον οι μόνοι που γράφουν γι’ αυτούς, είναι τα αστυνομικά ρεπορτάζ που καταγράφουν την παραβατικότητά τους. Το λέμε από την αρχή για τους ευαίσθητους επαγγελματίες ρατσιστές που στέκονται με το δάχτυλο στη σκανδάλη».

                                                                          (Γ. Σιδέρης- Liberal.gr)

«Το 2008 η τότε κυβέρνηση άφησε την Αθήνα να καεί. Παραιτήθηκε ουσιαστικά από την άσκηση των καθηκόντων της, που είναι και η προστασία της περιουσίας των πολιτών. Σήμερα στην ΕΛΑΣ παρατηρούνται φαινόμενα ενός νέου ευνουχισμού. Η πρωτοφανής κεντρική εντολή να σταματήσει η καταδίωξη κακοποιών γιατί συμβαίνει σε αστικό περιβάλλον, φανερώνει πως κάποιοι αναπολούν την εποχή Τόσκα. «Αν μπει ο κλέφτης στο σπίτι σου, κάνε πως κοιμάσαι». 

Κάποιοι μέσα στην ΕΛΑΣ -γιατί δεν τολμώ να πιστέψω πως αυτή είναι η θέση της πολιτικής ηγεσίας-επιθυμούν να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερους μπελάδες στο κεφάλι τους. Και αν «κάτσει καμιά στραβή στη βάρδια τους», θέλουν να κάνουν πως δεν την είδαν.Με τέτοια νοοτροπία μετά βεβαιότητος η Αθήνα θα ξανακαεί». 

                                                                          (Σ. Μουμτζής- Liberal.gr)

«Πριν από λίγες εβδομάδες ο υπουργός των εσωτερικών αποκάλυψε το «βρώμικο μυστικό» της αξιολόγησης. Στον δημόσιο τομέα, είπε, οι υπάλληλοι αξιολογούνται. Όλοι ωστόσο, ή σχεδόν όλοι, βαθμολογούνται με τους υψηλότερους βαθμούς. Έτσι στην πράξη η αξιολόγηση ακυρώνεται.Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Σε όλα τα συστήματα αξιολόγησης παρατηρείται το ίδιο πρόβλημα. Είναι ανθρώπινο. Αυτός που μπορεί να αξιολογήσει έναν εργαζόμενο, ο προϊστάμενος, είναι ταυτόχρονα κάποιος που περνά όλη την ημέρα μαζί του. 

Είναι δύσκολο να εκφράσει αντικειμενική άποψη, ιδίως όταν αυτή είναι αρνητική, χωρίς να επιβαρύνει το κλίμα στις σχέσεις τους. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία λοιπόν το αποφεύγουν για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους κι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Ο υπάλληλος που παίρνει το λίαν καλώς, ο επικεφαλής που προΐσταται ενός άξιου τμήματος και βέβαια ο υπουργός που πουλά την αριστεία».

                                                                           (Π. Καψής –ATHensvoive)

 «Η πολιτική κατευνασμού της Γερμανίας προς την Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει. Ας είμαστε ρεαλιστές, η Τουρκία ήταν και θα παραμείνει στρατηγικός εταίρος της Γερμανίας με ή χωρίς τον Ερντογάν. Η Γερμανία, πέρα από πρόσωπα, έχει συγκεκριμένα συμφέροντα στην Τουρκία, ενώ έχουμε την παραδοσιακή συνεργασία των δύο χωρών στον αμυντικό τομέα. Άρα, η πολιτική της Γερμανίας απέναντι στην Τουρκία δύσκολα θα τροποποιηθεί στον βαθμό που εμείς θα το θέλαμε».

                                                                                (Κ.Φϊλης-Liberal.gr)