Απόψεις...

 

«Το ρεκόρ ετήσιων διαδηλώσεων κατέχει δικαιολογημένα το μνημονιακό 2010, με 11391 πορείες και συγκεντρώσεις. Αυτό το κλίμα διαμαρτυρίας δε μεταφράστηκε όμως σε πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, που διεξήχθησαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, κέρδισε την πλειοψηφία των περιφερειών και όλους τους μεγάλους δήμους. Και αν μάλιστα ο τότε πρωθυπουργός άκουγε τους στενούς συνεργάτες του να διεξαγάγει ταυτόχρονα και εθνικές εκλογές, με βάση τα νέα μνημονιακά δεδομένα, θα τις κέρδιζε χωρίς καμιά αμφιβολία. 

Όλα αυτά σημαίνουν πως οι διαμαρτυρίες ακόμα και όταν αφορούν τη μείωση εισοδημάτων ελάχιστα επηρεάζουν την πολιτική κατάσταση. Ο έλεγχος χάνεται από άλλους λόγους και όχι από το πεζοδρόμιο ή κομψότερα από τις κινητοποιήσεις. Με τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, το 2020, είχαμε 7922 πορείες και συγκεντρώσεις, επίδοση που βραβεύεται με το αργυρό μετάλλιο. Το χάλκινο το λαμβάνει επάξια η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων το 2013 με 6231 πορείες και διαδηλώσεις».

                                                                           (Σ. Μουμτζής- liberal.gr)

«Ο προπηλακισμός του κ. Μανιού από φίλους της αποκαλούμενης «επαναστατικής Αριστεράς» ήταν ένα γεγονός καταδικαστέο, όπως βεβαίως κάθε παρόμοιο γεγονός. Μόνο που η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ολος αυτός ο θόρυβος ξεσηκώθηκε γιατί ακριβώς ήταν ο κ. Μανιός και όχι κάποιος «ανώνυμος» φοιτητής, αντιφρονών προς τους γνήσιους επαναστάτες. Σύσσωμη η Αριστερά σιώπησε όταν εδάρη φοιτητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο από ομοϊδεάτες αυτών που προπηλάκισαν τον κ. Μανιό, όπως σιώπησε και σε όλα τα περιστατικά άσκησης βίας, λεκτικής και φυσικής, κατά καθηγητών των ΑΕΙ».

                                                                            (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

«H Τουρκία προσπαθεί να σπάσει το μεσογειακό μέτωπο ανάμεσα σε Ελλάδα - Γαλλία - Κύπρο, και άλλων χωρών, όπως Αίγυπτο, Ισραήλ και ως ένα βαθμό Ιορδανία. Επιχειρεί να το κάνει μέσω της Ισπανίας και την Ιταλίας, με τις οποίες διατηρεί άριστες σχέσεις, τόσο στον αμυντικό, όσο και στον οικονομικό τομέα. Γιατί η Μαδρίτη δέχεται να παίξει αυτό το παιχνίδι; Ίσως για να ενισχύσει το ούτως ή άλλως ισχυρό οικονομικό της αποτύπωμα στην Τουρκία, ποντάροντας στην μετά Ερντογάν εποχή».

                                                                            (Κ. Φίλης- iefimerida)

 «Αν σήμερα τα μέσα σταθερής τροχιάς λειτουργούσαν με τη φωτογραφία του νεκρού σε όλα τα βαγόνια, οι εργαζόμενοι θα αποχαιρετούσαν τον συνάδελφό τους με έναν εμβληματικό τρόπο, έχοντας μαζί τους το συναίσθημα της κοινωνίας. Επέλεξαν αλλιώς. Να απεργήσουν και να ταλαιπωρήσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Κρίμα».

                                                                (Αλ.Παπαναστασίου- protagon.gr)