Απόψεις...

 

«Το ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα ακόμη και μία διαδικασία όπως η απογραφή του πληθυσμού θα έδινε αφορμές για αντιπαραθέσεις, συνωμοσιολογίες και ποικίλες αντιδράσεις, ίσως δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει. Αυτό που εκτυλίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες στα κοινωνικά δίκτυα απεικονίζει μια πραγματικότητα για το πνευματικό επίπεδο μιας διόλου ευκαταφρόνητης ομάδας του πληθυσμού, η οποία έχει και πολιτική έκφραση και πολιτική επιρροή. Μπορεί περιορισμένη, αλλά πάντως καθοριστική για τη διαμόρφωση μιας ατζέντας στη δημόσια συζήτηση και σε πολλά πεδία της. 

Δεν είναι περιττό όμως να δει κανείς, με μια τυχαία ματιά στην προηγούμενη απογραφή του 2011, πώς όλα αυτά μπορεί να εξηγούνται και πώς θα όφειλε κανείς να αξιοποιεί τα στοιχεία για την κατάσταση της χώρας και του πληθυσμού της, αν θέλει να αξιολογεί στάσεις και συμπεριφορές. Τυχαίο παράδειγμα: Με βάση την απογραφή του 2011, επί συνολικού πληθυσμού 10,8 εκατομμυρίων, τα 2,5 ήταν απόφοιτοι Δημοτικού και τα 1,4 απόφοιτοι τριτάξιου Γυμνασίου, ενώ 1,3 εκατομμύρια δεν είχαν καν ολοκληρώσει το Δημοτικό».

                                                                            (Αγγ. Κωβαίος-protagon.gr)

 «Η ιδέα ότι ο οποιοσδήποτε πολίτης πρέπει να μπορεί να συμμετέχει στις εσωκομματικές εκλογές όποιου κόμματος επιθυμεί, ακόμα κι αν έχει περάσει ολόκληρο τον ενήλικο βίο του στις τάξεις κάποιου αντίπαλου κόμματος, ανήκει στον Γιώργο Α.Παπανδρέου. Μάλιστα το δικαίωμα συμμετοχής σε εσωκομματικές εκλογές το τιμολόγησε στα 2 Ευρώ.

Είναι αλήθεια πως όταν η ιδέα αυτή εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις εσωκομματικές εκλογές του 2004 ο Γιώργος Παπανδρέου επειδή ήταν ο μόνος υποψήφιος μετά από μια ιδιότυπη διαδικασία απονομής χρίσματος από τον Κώστα Σημίτη, χρειαζόταν κάποιου είδους δημοκρατική νομιμοποίηση και σκέφτηκε να οργανώσει σόου ανοιχτής διαδικασίας ενώ ήταν ο μοναδικός υποψήφιος, θυμίζοντάς τις κατά μόνας εμφανίσεις των βυζαντινών αυτοκρατόρων στον Ιππόδρομο για να αποθεωθούν από τα συγκεντρωμένα πλήθη των υπηκόων. 

Για να επιχειρηματολογήσουμε πάνω στο πόσο λάθος είναι όλη αυτή η διαδικασία δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο προφανές: δηλαδή στο πόσο εξωφρενικό είναι μέλη του ενός κόμματος να μετατρέπονται σε εκλεκτορικό σώμα του αντίπαλου κόμματος με μόνο στόχο να αναδειχθεί πρόεδρος το πρόσωπο που θα υπηρετήσει καλύτερα τις επιδιώξεις και τη στρατηγική του δικού τους κόμματος. Αυτό είναι εξώφθαλμα εξωφρενικό και γνωρίζουν όλοι ότι έτσι τελικά συμβαίνει και θα ήταν και ο μόνος λόγος να σταματήσει πάραυτα αυτό το τσίρκο».

                                                                  (B. Ευθυμιοπούλου- liberal.gr)