Καθημερινός πολιτισμός, εν ελλείψει...

 

Ένα χιλιόμετρο όλο κι όλο είναι το πλέον τουριστικό της πόλης μας κι όμως, τόσα πράγματα που θα έπρεπε να έχουν λυθεί δια παντός τα παρατηρεί κανείς σε μια απλή βόλτα να στέκονται ακλόνητα, έτσι για να δικαιολογείται ο... αρχοντοχωριατισμός μας. 

Η ανάβαση για το Δημοτικό Μουσείο μονίμως κλειστή, τα  λεωφορεία περνούν κανονικά και παρκάρουν, τουαλέτες δεν υπάρχουν πουθενά πέραν της πλατείας Μαβίλη, η χωματερή μπροστά στην Πύλη στη θέση της, τα χόρτα -σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία εκδοχής αστικού πρασίνου- σε κάποια σημεία κόβονται και ακριβώς δίπλα αφήνονται, γλυπτά που δυσφημούν την πόλη μένουν στη θέση τους, βανδαλισμένα μνημεία δεν καθαρίζονται ποτέ ακόμη κι αν είναι σε εμβληματικά σημεία, όπως στην κεντρική πύλη του κάστρου. Κατά τα άλλα έχουμε μεγάλα σχέδια για τον τουρισμό...

                              Μουντζουρωμένα μνημεία

Εδώ κόβονται, πιο κει αφήνονται...

                                ...κι εδώ δεν κόβονται καθόλου

οι δημόσιες τουαλέτες της πόλης «των γραμμάτων και των τεχνών»

                            πάρκινγκ λεωφορείων ο παραλίμνιος

                               η χωματερή... στη θέση της

                  εικόνα δίπλα στην κεντρική Πύλη του κάστρου 

                και το υπέροχο γλυπτό, επίσης στη θέση του...

Πεζοδρόμια ...για πρωτόγονους

 

Βρίσκεστε λοιπόν στην παραλίμνια περιοχή του Κατσάρη και θέλετε να ανεβείτε προς το κέντρο. Θα περιμένατε, προφανώς, πέρα από μια επαρκή σήμανση να βρείτε και κάποια μεγάλα και άνετα πεζοδρόμια που θα σας φέρουν εύκολα στον προορισμό σας. Ατυχήσατε. Γιατί μπορεί το ημερολόγιο να γράφει 2021 αλλά τα πεζοδρόμια που θα βρείτε θυμίζουν δεκαετία του ’70. 

Χρόνια τώρα, κανείς δεν φαίνεται να παίρνει μια πρωτοβουλία διαπλάτυνσής τους, παρότι είναι έργο πρώτης προτεραιότητας γιατί εκεί κινούνται καθημερινά άνθρωποι. 

Στενά και επικίνδυνα πεζοδρόμια σε αρκετά σημεία με σπασμένες πλάκες ή λογής εμπόδια θέλουν να πείσουν πως η πόλη κάνει άλματα στο τουριστικό της προϊόν, όπως δήλωσε και ο Δήμαρχός της τελευταία σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ, τη στιγμή που δεν επιδιορθώνονται ούτε τα… αυτονόητα.

                                     Το πεζοδρόμιο στο... αεροδρόμιο!

                              Από το δημοτικό πάρκινγκ προς... το κέντρο

                  Η 28ης Οκτωβρίου. Δύο άνθρωποι δύσκολα χωράνε...

                        Από του Κατσάρη προς... την πλατεία

Το καλό... να λέγεται

Το αυτονόητο έγινε φέτος πράξη στον παραλίμνιο ποδηλατόδρομο προς Ανατολή-Κατσικά και όντως μας έκανε εντύπωση. Τα κομμένα χόρτα και η καθαριότητα βελτίωσαν ραγδαία την εικόνα και μάλιστα στην ώρα της. Βέβαια κάποιος θα μπορούσε να πει ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, αλλά τι να λέμε τώρα θα πείτε. 

Αν, ας πούμε, τοποθετούνταν οι μαρμάρινες πλάκες που έχουν ξεκολλήσει με τον καιρό ή αν ο Δήμος -που διαθέτει την υποδομή- απομάκρυνε τα χνούδια από τις λεύκες που θυμίζουν χιονισμένο τοπίο. 

Επίσης, διαβάζουμε πως η παιδική χαρά στο πάρκο Κατσάρη θα αντικατασταθεί σύντομα με νέα, στο προπολεμικό γήπεδο στα Σεισμόπληκτα θα τοποθετηθεί χλοοτάπητας, οι πλάκες στο Π.Κ. αντικαταστάθηκαν με καινούριες και στον τομέα των σκουπιδιών, τουλάχιστον κεντρικά, η κατάσταση είναι καλύτερη. Κάτι φαίνεται να αρχίζει να κινείται στην πόλη και ευελπιστούμε να… συνεχιστεί.

                                       η βελτιωμένη εικόνα

 

             ό,τι μπορεί να επιδιορθωθεί και να καθαριστεί

                                  το πριν (που κράτησε χρόνια)

                                     και το αυτονόητο «τώρα» 

Πόσο δύσκολο είναι;

Χρόνια τώρα το πεζοδρόμιο από το πάρκο Πυρσινέλα προς το Πανηπειρωτικό γίνεται αδιάβατο από τη βλάστηση, δίπλα μάλιστα στον πλέον κεντρικό δρόμο της πόλης. Και όμως, κανένας δεν πρόκειται να το καθαρίσει ώστε να το αποδώσει όπως πρέπει στον κόσμο που περνάει από κει. 

Κι ενώ θα περίμενε κανείς να μπορεί κάποιος να φτάσει με ποδήλατο μέχρι το Πανηπειρωτικό, εδώ δεν μπορεί να κινηθεί ούτε λίγα μέτρα. 

Τι τους θέλουμε λοιπόν τους αρμόδιους, τους υπεύθυνους και τους αντιδημάρχους, αν δεν μπορούν να κάνουν το αυτονόητο; 

Συγκρίσεις...

 

Όταν το αυτονόητο γίνεται θέμα...

Η ακρόπολη της πόλης στο Ιτς Καλέ είναι ένας εμβληματικός χώρος και καλώς υπάρχει εκεί το γνωστό αναψυκτήριο, που στεγάζεται στα παλιά μαγειρεία. Μας κάνει όμως εντύπωση που τόσα χρόνια τώρα οι πελάτες του κάθονται μέσα στο χώμα και τη σκόνη, που γίνεται λάσπη όταν έχει βρέξει. Τόσο δύσκολο θα ήταν να πλακοστρωθεί αυτή η μικρή αυλή ώστε να ταιριάζει και με το καλντερίμι που  διασχίζει τον χώρο; Πόσο πιο όμορφο και λειτουργικό θα ήταν;   

Αυτό, αν το πιστεύετε, είναι ένα μεταλλικό παγκάκι όπου καλούνται να καθίσουν οι επισκέπτες! Και βρίσκεται σ' αυτή την κατάσταση πολύ καιρό τώρα. Και μιλάμε για το πιο τουριστικό σημείο της πόλης. Αυτό, πώς να το σχολιάσει κανείς; Μήπως ότι χάσαμε και την ντροπή μας;

Εδώ... γελάμε

 

                                                                                                        (Α. Πετρουλάκης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Πανσέληνος...

 

                                                                                                                                       (A.Bonetti)

                                                                                                                                             (Γ.Λιάκος)

«Νόμος και Τάξη» ή… Χάος!

«Πρώτα πρέπει ο αστυνομικός να πυροβοληθεί από τους κακοποιούς, ύστερα πρέπει να το αναφέρει στο “κέντρο” (!), ύστερα πρέπει να πάρει… άδεια από το “κέντρο”(!), κι ύστερα, αν δεν τον έχουν καθαρίσει ακόμα) νομιμοποιείται να χρησιμοποιήσει το πιστόλι του! Όταν απέναντί τους τον γαζώνουν με Καλασνίκοφ…

Είναι προφανές ότι οι αστυνομικοί στην συντριπτική πλειονότητα των περιστατικών δεν πάνε να εμπλακούν, γιατί υπό τέτοιες συνθήκες γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να επιζήσουν! Κι αν παρ’ ελπίδαν επιζήσουν και καταφέρουν να “εξουδετερώσουν” τους κακοποιούς, είναι βέβαιο ότι θα βρουν τον μπελά τους εκ των υστέρων. Κι αν ακόμα δεν έχουν τραυματίσει σοβαρά τους κακοποιούς, είναι βέβαιο ότι οι “συλληφθέντες” θα αφεθούν ελεύθεροι. Κι αν ακόμα δικαστούν, είναι βέβαιό ότι θα “πέσουν στα μαλακά”. 

Κι αν παρ’ ελπίδαν καταδικαστούν σε βαριές ποινές, είναι βέβαιο ότι με κάποια “δικονομικά τερτίπια”, λίγο αργότερα θα αποφυλακιστούν, έχοντας εκτίσει μόνο πολλοστημόριο της αρχικής ποινής τους. Και σε κάθε περίπτωση οι ίδιοι οι κακοποιοί, όταν βγουν από τη φυλακή (ή οι συνεργάτες τους που παραμένουν ελεύθεροι), είναι πολύ πιθανό να “εκδικηθούν” τον ή τους αστυνομικούς που τους συνέλαβαν…

Αν δεν αλλάξουν ΟΛΑ αυτά – δηλαδή και η Ποινική δικαιοσύνη και η Δικονομία, δηλαδή οι κανόνες υπό τους οποίους παραπέμπονται, δικάζονται, καταδικάζονται και εκτείουν τις ποινές τους οι εγκληματίες και, ιδιαίτερα, οι κανόνες εμπλοκής – τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν χρειάζεται να “ανακαλύψουμε τον τροχό”. Αρκεί να δούμε τι ισχύει σε δημοκρατικές χώρες που πέτυχαν να αντιμετωπίσουν – ή έστω να ελέγξουν – το οργανωμένο έγκλημα, αλλά και την κοινή παραβατικότητα. Γιατί αυτά πάνε μαζί. Πάντα! Αυτά είναι παραδείγματα αλυσίδας θεσμικών αλλαγών που πρέπει να γίνουν ανεξαρτήτως Πολιτικής. Δηλαδή, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά κάθε φορά…

Στη Γαλλία, μια χώρα με οργανωμένο κράτος και παράδοση δημοκρατικών θεσμών, τα πράγματα μοιάζουν να βρίσκονται ήδη εκτός ελέγχου. Στη Βρετανία το ίδιο. Στην Ισπανία το ίδιο. Στη Γερμανία επίσης. Ακόμα και στη Σουηδία. Παντού συνειδητοποιούν ότι Νόμος και Τάξη ή Χάος! Και σε αυτό δεν προσχωρούν μόνο οι “ακροδεξιοί”. Αρχίζουν να το αποδέχονται και “κεντρώες” κυβερνήσεις, όπως του Μακρόν στη Γαλλία. Ακόμα και αριστερόστροφες κυβερνήσεις όπως του Σοσιαλιστή Σάντσεθ στην Ισπανία (ο οποίος για να σταματήσει τη διείσδυση λαθρομεταναστών από το Μαρόκο έστειλε στρατό! Και τους έδιωξε…)

Στην Ελλάδα, που είμαστε πολύ λιγότερο οργανωμένοι, πολύ περισσότερο “ευάλωτοι” και σε πολύ πιο επικίνδυνο γεωπολιτικά σημείο, τα πράγματα είναι μάλλον χειρότερα. Και οι Έλληνες δικαιολογημένα δεν νοιώθουν πια ασφαλείς! Ακόμα κι όταν σε γενικές γραμμές επικροτούν αυτή τη στιγμή (δημοσκοπικά) τις “επιδόσεις” της κυβέρνησης, παρ’ όλα αυτά είναι περισσότερο ανήσυχοι για την ασφάλειά τους παρά ποτέ! 

Κι έτσι η κίνηση του κ. Χρυσοχοϊδη να παραδώσει “φακέλους” με 500 ονόματα Ελλήνων νονών στη Δικαιοσύνη, δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Όχι τουλάχιστον, όσο δεν γίνονται όλα τα υπόλοιπα. Ή έστω κάποια από τα υπόλοιπα, Μοιάζει περισσότερο να “πετά το μπαλάκι” (της ευθύνης) στη Δικαιοσύνη παρά να ξεκινά “σταυροφορία” κατά του οργανωμένου εγκλήματος. Όμως, με επικοινωνιακά τεχνάσματα (και “ευχές” – μη πω τίποτε χειρότερο) ΔΕΝ βάφονται αυγά!»

                         (Απόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ. από την dailynews.gr)

 

 

Ρήσεις...

 

Πρόοδος και ...συντήρηση

 

«Ο Προτάσεβιτς δεν ήταν τόσο σοβαρός αντίπαλος για τον Λουκασένκο. Το θέμα είναι το μήνυμα. Όπως με τη δολοφονία του Τρότσκι, ο Στάλιν είχε στείλει το μήνυμα πως ένας «εχθρός του λαού» (και του ίδιου) ούτε στο Μεξικό πρέπει να αισθάνεται ασφαλής, έτσι και τώρα: Ακόμα και σε αεροπλάνο της ΕΕ, ένας εχθρός του Λουκασένκο πρέπει να τρέμει».

«Η προοδευτικότητα και οι «προοδευτικές δυνάμεις» που διαρκώς επικαλείται ο Αλέξης Τσίπρας, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει ένα «αντιδεξιό» μέτωπο για να πλήξει την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη (όπως αυτή καταγράφεται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων τα δύο τελευταία χρόνια), αποτελούν ψευδεπίγραφες ταμπέλες στο πλαίσιο της προσπάθειας να κρυφτεί η ιδεοληπτική εμμονή απέναντι στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να γυρίσει σελίδα η χώρα.

Τα τελευταία παραδείγματα ενδεικτικά. Η ψήφος των ομογενών που και πάλι δεν κατέστη εφικτό να επιτραπεί εξ αιτίας των φοβικών συνδρόμων της Κουμουνδούρου αλλά και του Περισσού βάζει τη χώρα μας αντιμέτωπη με λογικές που αγγίζουν άλλα καθεστώτα τα οποία όριζαν πολίτες δύο ταχυτήτων.

Ο νόμος για τα ΑΕΙ και η εφαρμογή βάσεων προκειμένου να αποφευχθεί η πρωτοτυπία να εισάγονται φοιτητές με βαθμό 1 ή 2 σε σχολές που μάλιστα συλλήβδην μετατράπηκαν σε ανώτατα ιδρύματα. Ακόμη χειρότερα το παράδειγμα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όπου η Ελλάδα αδυνατεί να προχωρήσει σε μια σημαντική μεταρρύθμιση, αυτή της δημιουργίας ιδιωτικών, εξαιτίας της ιδεοληψίας της αριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης που προτιμά να φεύγουν οι υποψήφιοι φοιτητές στο εξωτερικό παρά να μετατραπεί η χώρα σε κέντρο υποδοχής ξένων υποψήφιων φοιτητών.

Ο συνταγματικός νομοθέτης ορίζοντας πλειοψηφίες μεγάλες για αλλαγές δεν είχε δυστυχώς υπολογίσει ότι οι εμφανιζόμενοι ως... προοδευτικοί θα λειτουργούσαν ως πολέμιοι της εξέλιξης.

Με την ταμπέλα του προοδευτικού και με το σακίδιο του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση πορεύεται σε έναν συγκρουσιακό μονόδρομο πετροβολώντας τις αλλαγές σε ένα κόσμο που αλλάζει και μάλιστα με δραματικές ταχύτητες μετά την πανδημία και τις συνέπειες αυτής».

                        (Απόσπασμα άρθρου του Τ. Ευαγγελίου από το liberal.gr)

Απόψεις...

 

«Θα προσπεράσω όλες τις σοκαριστικές πτυχές της απαγωγής στον αέρα του αντιφρονούντα Λευκορώσου δημοσιογράφου, και όσα πρέπει να απαντηθούν από τις ευρωπαϊκές αρχές αλλά και τις διάφορες υπηρεσίας ασφαλείας στην Αθήνα. Θα μείνω στον τρόπο που διάφορα αριστερά και κομματικά μέσα ενημέρωσης «συστήνουν» στο κοινό τον Ρομάν Προτάσεβιτς και αποκαλύπτουν το… σκοτεινό παρελθόν του. 

Ο δράστης του «βιασμού» της ευρωπαϊκής δημοκρατικής τάξης, είναι χλιαρά ο επικεφαλής ενός «ανελεύθερου καθεστώτος». Το θύμα, είναι ένας εκπρόσωπος της «φασιστοειδούς αντιπολίτευσης» στη Λευκορωσία! Βέβαια, αν ο 26χρονος Ρομάν Προτάσεβιτς ήταν ένας αριστερός επαναστάτης που διαδήλωνε στην Ελλάδα «κατά της χούντας του Μητσοτάκη» ή ένας ημιπιτσιρικάς ακτιβιστής που παλεύει για τα δικαιώματα του Κουφοντίνα, θα έβαζαν τις αγωνιστικές δάφνες του, στα κομματικά εικονίσματα.

Θα θεωρούσαν τίτλο τιμής ακόμη και ότι εκδιώχθηκε στα 16 του από σχολείο γιατί μετείχε σε διαδήλωση διαμαρτυρίας. Έλα όμως που ο Λευκορώσος στα 17 του εντάχθηκε σε μια δεξιά φιλοευρωπαϊκή οργάνωση που οργάνωνε διαδηλώσεις κατά του Λουκασένκο και δυο χρόνια αργότερα με άλλους εθνικιστές ημιπιτσιρικάδες συμμετείχε στον βανδαλισμό ενός αγάλματος του Λένιν στο Κίεβο. 

Έτσι εξηγείται γιατί ο σύντροφος Λουκασένκο θέλει να εξοντώσει τον Προτάσεβιτς και οργάνωσε την κρατική του αεροπειρατεία.  Επειδή ήθελε να φέρει τον φασισμό στη Λευκορωσία και να του χαλάσει τη δημοκρατία! Ωραίο ανέκδοτο. Κι ωραίο αριστερό συγχωροχάρτι στον τελευταίο δικτάτορα της Ευρώπης όπως χαρακτηρίζεται διεθνώς ο Αλεξάντερ Λουκασένκο! Φαίνεται πως έχουν διαλέξει και τρομοκράτη και δικτάτορα».

                                  (Απόσπασμα άρθρου της Κ. Γαλανού από το liberal.gr)

«Ψηφίσθηκε πριν από λίγο καιρό ένα νομοσχέδιο που βάζει μια τάξη στις πορείες που ταλαιπωρούν κυρίως τους εργαζομένους στα μεγάλα αστικά κέντρα. Έχει τις πρόνοιες και τις συνέπειες που θα υποστούν οι παραβάτες τους. Έχουν γίνει έκτοτε εκατοντάδες πορείες. Σε πόσες από αυτές τηρήθηκαν οι πρόνοιες του συγκεκριμένου νόμου; Και τι υπέστησαν οι διοργανωτές που παρανόμησαν, εφόσον βεβαίως κάποιοι επωνύμως ανέλαβαν την ευθύνη της διαδήλωσης, όπως προβλέπει ο νόμος; Προφανώς ο νόμος έχει καταργηθεί στην πράξη, δικαιώνοντας την πρακτική των κομμάτων της Αριστεράς, που αγωνίζονται γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό».

                                                                          (Σ. Μουμτζής-Liberal.gr)

 

 

Ρήσεις...

 

Ρήσεις...