Αιέν αριστεύειν...

«Τα Πρότυπα Σχολεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πρόοδο, την αριστεία, την αξιολόγηση και την αξιοκρατία. Σε αυτά φοίτησαν χιλιάδες μαθητών, οι οποίοι προήρχοντο από πολύ φτωχές και ταπεινές οικογένειες. Τις δεκαετίες του 1950 και 1960, με το Μετεμφυλιακό Κράτος να έχει εξορίσει εκατοντάδες αριστερών και να έχει επιβάλει τα πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης, τα πρότυπα σχολεία λειτουργούσαν αξιοκρατικά. Αυτά βασίζονταν σε ιδρύματα, που κληροδότησαν κάποιοι ευπατρίδες, είχαν διδάσκοντες δημόσιους λειτουργούς, που αξιολογούνταν κάθε χρόνο προκειμένου να παραμείνουν σε αυτά, και είχαν μαθητές, που η αποδοχή τους περνούσε μέσα από σκληρές εξετάσεις. 

Το 1965 έδωσαν εξετάσεις 1.300 περίπου και πέρασαν 120. Τα πρότυπα σχολεία καταργήθηκαν το 1985, ως σχολεία της... ελίτ, επανήλθαν το 2010 και καταργήθηκαν το 2015 από μία άλλη κυβέρνηση λαϊκιστών. Επανήλθαν με το νόμο 4692/2020 με στόχο να λειτουργήσουν σε κάθε περιφέρεια της χώρας περίπου 50 πρότυπα και ένας μεγάλος αριθμός πειραματικών σχολείων.

Οι αντιδράσεις, όμως, είναι ισχυρές και προέρχονται πρωτίστως από τα κόμματα της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) και τους συνδικαλιστές. Και αυτό διότι απεχθάνονται την αξιολόγηση, απεχθάνονται την αριστεία, απεχθάνονται τελικά την αξιοκρατία. Όλα για αυτούς πρέπει να είναι ισοπεδωμένα, όλοι να βρίσκονται στην ίδια βαθμίδα και τελικώς όλοι να ομνύουν στην μετριότητα. Ουδέποτε αφομοίωσαν το «Παιδείας άρξασθαι». Απεχθάνονται ακόμη και την προτροπή «Αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων», όπως μας είπε στην Ιλιάδα ο Όμηρος, εννοώντας την προσπάθεια για ευγενή άμιλλα, για στόχευση του βέλτιστου αποτελέσματος.

Τα σχολεία, όμως, δεν ανήκουν σε κάποιους συνδικαλιστές. Δεν ανήκουν σε συντεχνίες. Ανήκουν στους μαθητές και στις οικογένειές τους. Ουδεμία οικογένεια και ουδείς μαθητής υποχρεούται να φοιτήσει σε Πρότυπο ή σε Πειραματικό σχολείο. Εάν κάποιες οικογένειες δεν επιθυμούν, μπορούν να εγγράψουν τα παιδιά τους σε απλά σχολεία. Το ίδιο ισχύει και με τους εκπαιδευτικούς. 

Εάν κάποιοι είναι αντίθετοι στον θεσμό και δεν θέλουν να τον υπηρετήσουν, μπορούν κάλλιστα να τοποθετηθούν σε άλλα σχολεία και να αφήσουν χώρο σε νέους που θέλουν να υπηρετήσουν σε αυτά, να δεχθούν την αξιολόγηση, να προοδεύσουν και να θέσουν ως προμετωπίδα την ομηρική ρήση «Αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων».

                   (Απόσπασμα άρθρου του Ιω. Γρυσπολάκη από την Αthensvoice)