Ας θεραπεύσουμε και... τα αυτονόητα

«Σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (...) έως και τις 31 Ιανουαρίου 2020 είχε κάνει το εμβόλιο της γρίπης το 34,3% του προσωπικού των νοσοκομείων έναντι 27,2% που ήταν το αντίστοιχο ποσοστό πέρυσι, ενώ εμβολιασμένο ήταν το 50,7% του προσωπικού των κέντρων πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας έναντι 39,8% πέρυσι...» – («Οι γιατροί πείστηκαν για τον εμβολιασμό», «Καθημερινή« 22.2.2020). 

Για το θέμα έγινε ερώτηση δημοσιογράφου στον κ. Σωτήρη Τσιόδρα: «Ενόψει ενός πιθανού κύματος κορωνοϊού το φθινόπωρο και με δεδομένη την κυκλοφορία των ιών της γρίπης, εξετάζετε να εισηγηθείτε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών εργαζομένων για τη γρίπη;» (7.5.2020). 

Ο κορυφαίος λοιμωξιολόγος ήταν –όπως πάντα– ευγενικός: «Αγγίζει πολύ ευαίσθητα θέματα. Το πρώτο θέμα λέει για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ λεπτό θέμα και φυσικά έχει μέσα την προσωπική ελευθερία του ατόμου, την επιλογή του ατόμου, συνταγματικά δικαιώματα, ένα θέμα υποχρεωτικότητας πάντα συνοδεύεται και από ένα θέμα ποινής για αυτή την υποχρεωτικότητα. Θεωρώ ότι είναι θέμα ευθύνης το να εμβολιάζονται οι υγειονομικοί για γρίπη, είναι στις κατηγορίες των επαγγελματιών οι οποίοι πρέπει να εμβολιάζονται κάθε χρόνο, συστήνεται και από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών».

Θέμα «προσωπικής ευθύνης»; Απλώς «συστήνεται»; Τότε γιατί δεν γίναμε Σουηδία, ώστε να ήταν θέμα «προσωπικής ευθύνης» η αντιμετώπιση της πανδημίας; Γιατί ανεστάλησαν θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα σχεδόν 11 εκατομμυρίων ανθρώπων για δύο μήνες; Και τι δουλειά έχουν το Σύνταγμα και τα ατομικά δικαιώματα με τις συμβάσεις εργασίας στον τομέα υγείας;

Ορθώς, εκ του Συντάγματος και της δημοκρατικής τάξης προκύπτει το εθελοντικόν εμβολιασμού των πολιτών. Οσοι, όμως, είναι στον τομέα της υγείας κάνουν μία σύμβαση εργασίας, που είναι και ο όρκος του Ιπποκράτη, ότι δεν θα βλάψουν εκείνους που καλούνται να θεραπεύσουν. Μπορούν να αρνούνται τον εμβολιασμό, αλλά στο σπίτι τους. Οχι στο νοσοκομείο.Είναι αυτονόητο ότι εκείνος που πληρώνεται για να θεραπεύσει κάποιον, θα ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες να τον βλάψει, όπως είναι αυτονόητο ότι οι χειρουργοί πλένουν τα χέρια τους πριν από την εγχείρηση. 

Δηλαδή, αν κάποιος ανήκει σε θρησκευτική σέχτα η οποία είναι κατά της προσωπικής υγιεινής θα προβάλλει το δικαίωμα της ισονομίας και της θρησκευτικής ελευθερίας για να χειρουργεί με άπλυτα χέρια;Αλλά, πάλι, πότε ευτύχησαν στην Ελλάδα τα αυτονόητα; Επιπλέον: αν βρεθεί το εμβόλιο για τον κορωνοϊό, πώς θα πεισθούν οι παλαβοί να ανοσοποιηθούν, όταν είναι εθελοντικός ο εμβολιασμός των γιατρών και μόνο ένας στους τρεις από το προσωπικό των νοσοκομείων εμβολιάζεται;»

                                  (Αρθρο του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)