Στη χώρα... του σουρεαλισμού (Α')

«Π​​ριν από δέκα ημέρες η στήλη είχε τίτλο «Η χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού», με αναφορά κυρίως στη συμπεριφορά της κυβέρνησης, αλλά και γενικότερα της πολιτικής τάξης, στο τεράστιο πρόβλημα του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Ο τίτλος ισχύει απόλυτα και αφορά τα απερίγραπτα που γίνονται σε καθημερινή βάση στην Ελλάδα μας. Οποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να εγκύψει με κάποια προσήλωση στην ειδησεογραφία μιας εβδομάδας. Θα ανακαλύψει σημεία και τέρατα, που είτε παίρνουν έκταση στη δημοσιότητα είτε περνούν στα «ψιλά», αλλά όλα μαζί διαμορφώνουν την εικόνα μιας χώρας που δεν έχει καμία σχέση με την απλή λογική, τη στοιχειώδη λειτουργία μιας κοινωνίας και ενός κράτους και, βέβαια, τις αντιλήψεις που επικρατούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εξ ου και η χιλιοτραγουδισμένη «ελληνική πραγματικότητα».

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αυτά έχουν επισημανθεί πολλές φορές στο παρελθόν και θα έχει δίκιο. Αλλωστε, παρά τις επανειλημμένες επισημάνσεις, δεν έχει αλλάξει και τίποτα. Ωστόσο, δεν κάνει κακό να επαναλαμβάνονται κάθε τόσο για έναν βασικό λόγο. Σαν εκδήλωση αντίστασης στην ολική πολτοποίηση και για να αποφεύγουν την πλήρη αλλοτρίωση όσοι επιμένουν να διατηρούν στοιχεία αυτογνωσίας, επιζητώντας ταυτόχρονα κάτι καλύτερο από αυτό στο οποίο φαίνεται να τους έχει καταδικάσει η «βάσκανος μοίρα». Πιο λαϊκά, για να μη θεωρηθεί ότι όλοι σε αυτόν τον τόπο τρώνε κουτόχορτο και νομίζουν ότι η «ελληνική πραγματικότητα» είναι μια φυσιολογική κατάσταση, ή έστω ροή των πραγμάτων.

Τούτων λεχθέντων, τίθενται τα εξής απλά ερωτήματα, έτσι ανάκατα και χωρίς σειρά αξιολόγησης:

• Σε ποια χώρα επιτρέπεται να αποκλείονται ανενόχλητα δρόμοι, τελωνεία, προσβάσεις σε ολόκληρη την επικράτεια από έναν κλάδο (αγρότες) επί έναν ολόκληρο μήνα και όταν κάποια στιγμή υπάρχει παρέμβαση εισαγγελέα, αυτή να αποδοκιμάζεται από τον πρωθυπουργό;

• Σε ποια χώρα οι λεγόμενες «συμβολικές» καταλήψεις υπουργείων και δημοσίων κτιρίων έχουν γίνει θεσμός;

• Σε ποια χώρα η πρόεδρος του Αρείου Πάγου μηνύει πολίτη που άσκησε κριτική, και μάλιστα κόσμια, σε πολιτική της πρωτοβουλία;

• Σε ποια χώρα η Ενωση Δικαστικών και Εισαγγελέων επιχειρεί με ανακοίνωσή της άκρως πολιτική παρέμβαση, κατά παραβίαση του Συντάγματος;

• Σε ποια χώρα ο υπουργός Παιδείας απαγορεύει ουσιαστικά την αξιολόγηση των διδασκόντων σε ιδιωτικά σχολεία και κάποιος επιθεωρητής στέλνει εγκύκλιο ζητώντας να πληροφορηθεί εάν οι τελευταίοι αξιολογήθηκαν;

• Σε ποια χώρα η δημόσια εκπαίδευση σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες, αλλά πρωτίστως στη μεσαία και την ανώτατη, έχει τα χάλια όπως εδώ, και μάλιστα με τη συναίνεση όλων των παραγόντων (διδασκόντων, διδασκομένων, συνδικαλιστικών οργάνων, γονέων, πολιτικής ηγεσίας);»

                   (Α'Μέρος άρθρου του Αγγ.Στάγκου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)