Οι χτίστες...

"Ο​​ τίτλος της «Εφημερίδας Συντακτών» (16.02.2016) ήταν δραματικός:  

«Φοιτητές στο εδώλιο, πρώτη φορά μετά τη Χούντα». 

Οπως διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ από την Κρήτη, «για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση φοιτητές θα οδηγηθούν σε δίκη και μάλιστα από τους ίδιους τους καθηγητές τους, εξαιτίας της συνδικαλιστικής τους δράσης...». 

Και ποια ήταν η συνδικαλιστική δράση των φοιτητών, για την οποία, «πρώτη φορά μετά τη Χούντα», κατηγορούνται; Μήπως μοίρασαν προκηρύξεις; Φώναξαν «ψωμί, παιδεία ελευθερία»; Μην όρθωσαν τα στήθη τους απέναντι στα τανκς; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Απλώς κράτησαν ομήρους επί δεκάωρο είκοσι καθηγητές, διότι οι τελευταίοι αρνήθηκαν να παρανομήσουν, δηλαδή να κάνουν εξεταστική αφού είχε χαθεί το εξάμηνο. Οι απειλές και ο διά της βίας εγκλεισμός 20 ανθρώπων μέχρι τα χαράματα –«ούτε νερό δεν μας άφηναν να πιούμε αν δεν ικανοποιούσαμε τα αιτήματά τους», είπε ένας από τους ομήρους– είναι για το αριστερό newspeak «συνδικαλιστική δράση».

Ο συνήγορος των φοιτητών κ. Γιάννης Λεβέντης σε σχετική ανακοίνωση αναφέρει: «Η υπόθεση των 12 δεν είναι “ποινική” αλλά ξεκάθαρα πολιτική. Δεν δικάζονται μονάχα 12 φοιτητές. Στις 10 Μάρτη δικάζεται η ίδια η Δημοκρατία. Δικάζονται οι αγώνες των νέων... Κάτω τα χέρια από την Δημοκρατία». Στην Ελλάδα του αριστερού παραλογισμού οι «δεσμοφύλακες» είναι η «Δημοκρατία» αυτοπροσώπως, ενώ οι εγκλεισθέντες διά της βίας καθηγητές θα είναι –προφανώς– κάτι σαν τους τρομοκράτες: εχθροί της Δημοκρατίας.

Δεν περιμένουμε από τη Δικαιοσύνη να τιμωρήσει το αδίκημα της ομηρίας είκοσι ανθρώπων. Οι κατηγορούμενοι έχουν ισχυρότερο μάρτυρα υπεράσπισης από τον κ. Τάσο Κουράκη. Να θυμίσουμε ότι το 2009 έξι νεαροί προπηλάκισαν τον αντιπρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, Θανάση Καραμπίνη, και έχτισαν το γραφείο του. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ταξίδεψε μέχρι την Ξάνθη για να υπερασπιστεί το δίκιο των χουλιγκάνων να διαμαρτύρονται όπως γουστάρουν, ακόμη και με μυστρί, λάσπη και τούβλα (η λάσπη κυριολεκτικά και μεταφορικά).Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του βουλευτή, «ο Τάσος Κουράκης επαίνεσε τη στάση των φοιτητών, οι οποίοι υπερασπίστηκαν τον δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου, και καταφέρθηκε κατά του εισαγγελέα, ο οποίος στοχοποίησε τους έξι φοιτητές, που υλοποιούσαν απόφαση του συλλόγου τους, στρεφόμενος εμμέσως κατά του πανεπιστημιακού ασύλου». 

Φυσικά το δικαστήριο τους αθώωσε, διότι ο εισαγγελέας της έδρας διαπίστωσε ότι «τα αδικήματα της άσκησης βίας και της διατάραξης οικιακής ειρήνης φαίνεται από τις καταθέσεις και τα στοιχεία της δικογραφίας ότι έχουν αντικειμενικά διαπραχθεί», αλλά οι κατηγορούμενοι «τελούσαν υπό νομική πλάνη, θεωρώντας ότι στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας αντίστοιχες ενέργειες καταγράφονται συχνά». Ετσι οι έξι «χτίστες», που φαίνονται και σε βίντεο να αρπάζουν από τον γιακά τον καθηγητή τους, αθωώθηκαν διότι νόμιζαν ότι «νόμος είναι το δίκιο του φοιτητή να προπηλακίζει τους πρυτάνεις».

Οι «επαναστάτες της Κρήτης» έχουν καλύτερο χαρτί: θα φέρουν στο δικαστήριο μια παλιά αθωωτική δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού: «Στη μνημονιακή εποχή της φτώχειας και της έξαρσης της καταστολής, η δίωξη 12 φοιτητών στην Κρήτη είναι δίωξη πολιτική, δίωξη λόγω συνδικαλιστικής δράσης. Είναι απόπειρα εκφοβισμού όσων δεν ενστερνίζονται την κατεδάφιση του πανεπιστημίου, όσων υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Θα σταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις δίπλα στην νέα γενιά και την σπουδάζουσα νεολαία» (Αλέξης Τσίπρας 22.10.2012).

Επόμενο είναι και η Νομαρχιακή Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου να «εκφράζει την αμέριστη συμπαράστασή της στους διωκόμενους φοιτητές και καλεί όλους τους φορείς της πόλης να στηρίξουν και αυτήν τη μάχη που δίνουν οι φοιτητές» (12.2.2015)[...]

Βεβαίως, τώρα, κάθε φορά που τραμπουκίζονται βουλευτές ή υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα σκούζει για φασιστικές συμπεριφορές. Και καλά κάνει [...]

Το ’χουμε ξαναγράψει: η χειρότερη κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι ούτε η οικονομική χρεοκοπία που ακόμη παλεύει να πραγματοποιήσει ούτε καν η απομόνωση από την Ευρώπη στην οποία με πράξεις και παραλείψεις οδηγεί τον τόπο. Θα είναι η χρεοκοπία των εννοιών και της λογικής [...]

              (Απόσπασμα άρθρου του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)