Πολιτική αποτροπής...

«Πριν διαβάσουν το κείμενο ορισμένοι, βλέποντας μόνον τον τίτλο, είναι βέβαιο ότι θα αναρωτηθούν: Καλά, ο Τσίπρας φταίει για πολλά, αλλά φταίει για τον πόλεμο στη Συρία; Ο Τσίπρας φταίει για τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που φτάνουν στα νησιά, ο Τσίπρας φταίει για τον κίνδυνο να μας πετάξουν εκτός συνθήκης Σένγκεν;

Η απάντηση είναι ναι! Ο πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε το 2011! Πριν περίπου πέντε χρόνια. Από τότε μέχρι το 2015 που έσκασε η μεταναστευτική βόμβα, μεσολάβησαν τρία (σημαντικά) γεγονότα:

Γεγονός πρώτο, η δημιουργία του φράχτη στον Έβρο που περιόρισε τις μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα, κατά 99%!

Γεγονός δεύτερο, η ανάληψη του χαρτοφυλακίου Μετανάστευσης και Ασφάλειας από Έλληνα Επίτροπο.

Γεγονός τρίτο, και σημαντικότερο, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, που σηματοδότησε την στροφή στην μεταναστευτική πολιτική της χώρας.

Μέχρι τέλους του 2014, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά είχε ρίξει μεγάλο βάρος στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος που ταλαιπωρούσε τη χώρα κινούμενη στους εξής άξονες: Στη διεθνοποίηση του προβλήματος, στην αποτροπή εισόδου παράνομων μεταναστών και στη δημιουργία ισχυρών συμμαχιών στην Ευρώπη.

Αφού εγκαινίασε τον φράχτη στον Έβρο περιορίζοντας κατά 99% την είσοδο από την χερσαία δίοδο, απλώς εφάρμοσε τον Νόμο, με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα.Όπως άλλωστε, θα έκανε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος του Δυτικού κόσμου. Ξεκίνησε με τα απλά: Για να εντοπίσει όσους βρίσκονταν ήδη στη χώρα, εφάρμοσε εξαντλητικούς ελέγχους στην Αθήνα και τα κέντρα των πόλεων, προχωρώντας στον διαχωρισμό των προσφύγων από τους παράνομους μετανάστες, δίνοντας τα νόμιμα έγγραφα στους πρώτους για να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη. Για όσους δεν ήταν πρόσφυγες και δεν διέθεταν τα νόμιμα έγγραφα, δημιούργησε (κλειστά) κέντρα φιλοξενίας, όπου οι φιλοξενούμενοι είχαν δύο επιλογές: Είτε να γυρίσουν πίσω στον τόπο καταγωγής τους, είτε να παραμείνουν περιορισμένοι στους χώρους αυτούς, χωρίς νόμιμα έγγραφα! (πρόγραμμα Ξένιος Ζευς).

Παράλληλα με τις δράσεις στο εσωτερικό, η κυβέρνηση ξεκίνησε μια μεγάλη καμπάνια για την διεθνοποίηση του προβλήματος και την εύρεση συμμαχιών. Τότε οι περισσότερες χώρες της Βόρειας Ευρώπης δεν είχαν αντιληφθεί το πρόβλημα, ούτε είχαν συνειδητοποιήσει ότι “ανοιχτά σύνορα” σημαίνουν εκατομμύρια (παράνομους) μετανάστες! Οι Σκανδιναβικές μάλιστα χώρες, ισχυρίζονταν ότι η Ευρώπη δεν μπορεί καν να υιοθετήσει τον όρο “παράνομος μετανάστης”. Θεωρούσαν ότι ο μετανάστης που ξεκινάει μια καινούργια ζωή σε άλλη χώρα, εντασσόμενος ομαλά στον κοινωνικό της ιστό, δεν μπορεί να διαχωριστεί από εκείνον που φτάνει μέσα στην καρότσα ενός φορτηγού, και πετιέται χωρίς δουλειά, χωρίς αξιοπρέπεια και χωρίς μέλλον στο κέντρο μιας μεγαλούπολης.

Η στρατηγική αυτή της προηγούμενης κυβέρνησης, στόχευε κυρίως στην “αποτροπή”. Η χώρα μας, ιδιαίτερα μέσα στην οικονομική κρίση που βίωνε, δεν μπορούσε, να σηκώσει το βάρος και άλλων μεταναστών, που θα εγκλωβίζονταν στην χώρα μας. Δεν μπορούσε να καταστεί μαγνήτης, πύλη εισόδου που θα προσέφερε ευρωπαϊκά “χαρτιά” σε κάθε έναν ταλαίπωρο μετανάστη. Και αυτό θα ήταν εφικτό, μόνον αν οι επίδοξοι μετανάστες γνώριζαν ότι δεν θα ήταν εύκολο να μπουν στην χώρα, αλλά ακόμα και αν τα καταφέρουν, θα πρέπει είτε να περιοριστούν σε κέντρα φιλοξενίας, είτε να επιστρέψουν πίσω. Κάτι αντίστοιχο με εκείνο που κάνουν σήμερα οι σκανδιναβικές χώρες. Υιοθετούν ιδιαίτερα σκληρούς νόμους, στέλνοντας μήνυμα αποτροπής, υπονοώντας ότι οι χώρες του δεν θα είναι “επίγειος παράδεισος” για όποιον τις επιλέξει.

Όλα αυτά, μέχρι που ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Με σκοπό να κάνει τις ιδεοληψίες του πράξη. Και τα κατάφερε.

Πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου, έκανε πάντα φασαρία, όταν εφαρμοζόταν η πολιτική της αποτροπής! Δηλαδή, όταν η Frontex, ως όφειλε, ευρισκόμενη σε διεθνή χωρικά ύδατα, έστελνε πίσω στην Τουρκία τις βάρκες με τους παράνομους μετανάστες, ο κ. Τσίπρας ξεσήκωνε το σύμπαν. Μέχρι και το Ελληνικό Λιμενικό Σώμα έφτασε τότε να κατηγορεί στην Ελλάδα και το Εξωτερικό για τα ναυάγια του Αιγαίου! Γιατί καλό είναι να θυμόμαστε, ότι ο κ. Τσίπρας έχει και παρελθόν. Όχι μόνον (κυβερνητικό) παρόν!

- Πόσοι, από σας θυμούνται την περίφημη κατάληψη της νομικής σχολής και στη συνέχεια της βίλας Υπατία από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους παράνομους μετανάστες, με μόνον ένα αίτημα: Να νομιμοποιηθούν οι παράνομοι;

- Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και σε όλα τα επίσημα κείμενά του περιλαμβάνεται (μέχρι σήμερα) η κατάργηση της FRONTEX και η έξοδος της χώρας από την συνθήκη Σένγκεν; (Δυστυχώς οι Ευρωπαίοι το θυμούνται)

- Πόσοι ξέρουν ότι η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την παράνομη μετανάστευση ήταν η θέση της κυρίας Τασίας, για ανοιχτά σύνορα, η κατάργηση του φράχτη και η παροχή ιθαγένειας σε όλους;

- Πόσοι είχαν δει τις (αλλεπάλληλες) προεκλογικές συνεντεύξεις του κ. Τσίπρα που, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποσχόταν ιθαγένειες και οικειοθελή έξοδο της χώρας από τη συνθήκη Σένγκεν;

Και εν τω μεταξύ, οι μεταναστευτικές ροές εντός του 2015, ξεπερνούσαν το 1 εκατομμύριο, αφού Αφρικανοί, ασιάτες και λοιποί κατατρεγμένοι ήξεραν ότι πλέον η Ελλάδα τους προσκαλεί.

Και ήξεραν ότι αν κατάφερναν να εξασφαλίσουν και πλαστό Συριακό διαβατήριο, η υποδοχή τους στην Ελλάδα θα ήταν εξασφαλισμένη και η είσοδός τους προς την Ευρώπη θα ήταν ανεμπόδιστη.

Εσείς αν ήσασταν Ευρωπαίοι πώς θα τα αντιμετωπίζατε όλα αυτά; Ως φυσιολογικά; Ως πρόβλημα (συνολικά) της Ευρώπης που γιγαντώθηκε από το πουθενά, ή ως απόνερα του Ελληνικού προβλήματος που δημιούργησε η ανικανότητα ή η ιδεοληψία της Ελληνικής κυβέρνησης;»

                                             (Απόσπασμα άρθρου του  Insider - liberal.gr)