Το βλέμμα... του ηγέτη

«Λοιπόν, αν ψάχνουν ποια είναι η αιτία που ο Τσίπρας με κλειστές τράπεζες με εντολή των Ευρωπαίων ξεσηκώνει τα πλήθη, η διαφορά είναι στο βλέμμα. Στο βλέμμα του. Το βλέμμα κάνει την διαφορά στην Ιστορία!».Το έγραψε ο Λάκης Λαζόπουλος. Θα μπορούσε κανένας να πει ότι εμπορεύεται ιδέες, αλλά τους έχει προλάβει. Είναι δημόσιος κατήγορος από καιρό ο ίδιος. Για όσους βρίσκονται έξω από την δική του -επαγγελματική- ηθική.Είναι δημαγωγός κι ο ίδιος που ξέρει να συναρπάζει, να «ακούει». Ξέρει τι θέλει το πλήθος, ως  αγράμματος χειραγωγός…

Υπήρχε στην Γερμανία ένας άνθρωπος που ήξερε  καλά τι θέλει να ακούσει το πλήθος. Ο λόγος του Χίτλερ στην ταπεινωμένη χώρα είναι τόσο απλοϊκός, όσο αυτός του Λάκη Λαζόπουλου. Ο λαός έχει δίκιο. Φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι, οι Εβραίοι.

Ο Λάκης εκφράζει- και χειραγωγεί τον λαό. Οι Έλληνες είναι καλοί. Οι Γερμανοί είναι κακοί. Ο Σόιμπλε είναι κακός γιατί είναι ανάπηρος. Οι Έλληνες –όλοι οι Έλληνες- πρέπει να πάρουν βραβείο γιατί είναι καλοί.Πολλοί καλλιτέχνες, καθόλου πολιτισμός

Είναι απορίας άξιο πως σ΄αυτή τη χώρα με τόσους επαγγελματίες καλλιτέχνες δεν έχουμε πολιτισμό. Τσιγάρα ατέλειωτα, νύχτες μαγικές και πάντα νύχτα και φεγγάρι- είναι πικρό το μεροκάματο του επαγγελματία «λαϊκού» καλλιτέχνη! Τόσο έντεχνο κι όμως καθόλου τέχνη!

Ο λόγος, ο ολοκληρωτικός, χρησιμοποιεί συχνά αόριστες και ποιητικές εκφράσεις, που δεν μπορούν ούτε να ελεγχθούν ούτε να διαψευστούν. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι «το βλέμμα κάνει τη διαφορά στην Ιστορία;» όπως είπε ο Καλλιτέχνης για τον Ηγέτη- εν προκειμένω τον Αλέξη Τσίπρα- που βλέπει στον Λαζόπουλο τον καλύτερο προπαγανδιστή του;

Βέβαια το βλέμμα- που δεν βλέπουν τα ξεσηκωμένα πλήθη- από μόνο του δεν κάνει τη διαφορά. Πρέπει να συναντηθεί με την Ιστορία, όπως τόσα και τόσα βλέμματα που είχαν συνεπάρει τα πλήθη. Εν προκειμένω, δεν μετρά τι είπε ο Αρχηγός. Μετρά το βλέμμα του και η Ιστορία.

Με έννοιες αόριστες- καθολικής αποδοχής- θετικές, όπως υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια, νίκη- μαζί με έθνος, φυλή, πατρίδα, προγόνους, αίμα – θεμελιώνεται μια ψυχική σχέση που απευθύνεται στα συναισθήματα, όχι στο μυαλό, που πρέπει να δώσει τη θέση του στην «καρδιά» -τη ψυχή μας. Εμείς είμαστε ένας ανώτερος λαός, η γιαγιά έχει δίκιο κι ο αγράμματος διδάσκει.

Σ’ αυτή΄τη σχέση (Λαός- Αρχηγός- Ιστορία) έχει μικρή σημασία ό,τι ο Αρχηγός είπε.  ‘Οπως κι ο Λαζόπουλος είπε ό,τι ήθελε να ακούσει ο Λαός. Δεν μας ενδιαφέρει τι είπε. Μας ενδιαφέρει η Ιστορία και το Βλέμμα. Του Ηγέτη.  Με αυτό τον τρόπο ο κόσμος παγιδεύεται με τρόπο απειλητικό και τρομοκρατικό σε ένα δίλημμα, όπου – από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, υπάρχουν ένας θεός, μια αλήθεια και δυο στρατόπεδα. Οι Καλοί και οι Κακοί. Εμείς και οι Άλλοι.

Αυτό εξηγεί θαυμάσια γιατί οι αφιονισμένοι οπαδοί, όλων των εποχών μισούν τους Άλλους. Είναι προδότες, ένοχοι, «αμαρτωλοί» που «φταίνε». Και φυσικά -όπως έλεγε -με το βλέμμα να γυαλίζει- η απολύτως μουσολινική μορφή Ζωή «δεν έχεις δικαίωμα να έχεις εκπομπή σε ένα κανάλι που το αφεντικό σου χρωστάει!». Η ευθύνη μετατοπίζεται πλέον στους δημοσιογράφους και σε όσους διαφωνούν μαζί μας. Δεν έχει σημασία αν τα λεφτά είναι νόμιμα, αλλά το ότι εσύ έχεις και μεις δεν έχουμε. Δεν φταίνε πια οι διεφθαρμένοι Πασόκοι, αλλά οι Πασόκοι που  δεν είναι μαζί μας.

Αυτός ο «αριστερός» κανιβαλισμός που χαϊδεύει τα πιο βίαια ένστικτα του «κοσμάκη», η ιδέα της «φυλετικής» Αριστεράς, όπου εμείς αντλούμε ηθική από τους ήρωες προγόνους μας, η καλλιέργεια ενός αντιγερμανικού φυλετικού μίσους με πατριωτικές κορώνες χρειάζεται λίγη προσοχή: ο Χίτλερ που υποσχόταν εθνικοποιήσεις, ο Μουσολίνι- που εντυπωσίασε τον Καζαντζάκη-, ο Στάλιν που μαχόταν για την εργατική τάξη, όλοι με καλές προθέσεις ξεκίνησαν- υπέρ του Λαού, της Εργατικής Τάξης, του Έθνους[...]

Μην ανησυχείτε. Τίποτα από όσα λέμε στην Ελλάδα δεν το εννοούμε. Δεν θα κλείσει η κυβέρνηση τα κανάλια της «διαπλοκής». Το μόνο που θέλει είναι καλή θέση στο πάνελ».

       (Απόσπασμα άρθρου του Ν.Λακόπουλου  από το "Ανοιχτό Παράθυρο")