Μια αστική συνήθεια...

«Ο​​ι βουλευτές, οι υπουργοί και εν γένει οι δημόσιοι λειτουργοί ορκίζονται στο Ευαγγέλιο ή στην τιμή τους ότι «θα τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους». Αυτό ισχύει για όλους τους νόμους, ακόμη και όσους προτείνουν και ψηφίζουν οι ίδιοι. Συνεπώς, αφού γελάσαμε με την απίστευτη δήλωση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλη Αποστόλου -ότι η τροπολογία που εισηγήθηκε ο ίδιος και ψήφισε η ελληνική Βουλή για σταδιακή επιστροφή από τους αγρότες 320 εκατομμυρίων που είχαν λάβει από τον ΕΛΓΑ το 2008 και 2009 από το περίφημο πακέτο Χατζηγάκη «δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ όσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση και ο ίδιος υπουργός»-, η υπόθεση είναι πλέον στη δικαιοδοσία των εισαγγελέων. Η δήλωση του υπουργού δεν είναι για γέλια· είναι δήλωση πρόθεσης για απιστία περί το Δημόσιο.Εξάλλου τα λεφτά δεν είναι δικά του για να μην τα εισπράττει. Είναι του ελληνικού λαού, όλων ημών δηλαδή που στενάζουμε από τους φόρους της Πρώτης Φοράς.

Είναι τεράστια η ζημιά που κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην οικονομία. Μεγαλύτερη είναι η καταστροφή των θεσμών και κάθε αίσθησης νομιμότητας που απέμεινε σ’ αυτή τη χώρα. Ο υπουργός κορδώνεται στο βήμα της Βουλής ότι θα καταπατήσει τον όρκο που έδωσε και θα ζημιώσει το σύνολο των Ελλήνων υπέρ κάποιων πελατών του· ο πρωθυπουργός, αντί να τον απολύσει, βαυκαλίζεται στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό ότι «στόχος μας είναι και να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της πολιτικής» (5.12.2015)· η Δικαιοσύνη ασχολείται με τη βιβλιοκριτική της Ιστορίας αντί με τη δήλωση του ποινικού αδικήματος της απιστίας· η αντιπολίτευση κάνει απανωτές εκλογές και όλοι οι υπόλοιποι χαχανίζουμε σαν να παρακολουθούμε κωμωδία με καταφερτζήδες παλαιάς κοπής, που ψηφίζουν νόμους και ταυτοχρόνως δηλώνουν ότι δεν θα τους εφαρμόσουν.

Η αλήθεια είναι πως η κόπωση του ελληνικού λαού από τα καμώματα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι μεγάλη. Ακούσαμε ό,τι πιο εξωφρενικό μπορούσε να λεχθεί. Από τους τζιχαντιστές που θα έστελνε ο κ. Πάνος Καμμένος στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (τελικώς πήγαν μόνοι τους λόγω της αβελτηρίας της κυβέρνησης) και τον Αρμαγεδδώνα που υποσχόταν ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης ως σχέδιο Β΄ (τελικώς έπεσε στα κεφάλια μας) μέχρι τον «ταξικό πόλεμο» που έκανε με τους δανειστές ο κ. Βούτσης (και γονάτισε την ελληνική οικονομία) και μέχρι τον «αέρα» με τον οποίο θα ξεπλήρωνε τα δάνειά μας ο κ. Αλέκος Φλαμπουράρης, η ελληνική κοινωνία έχει εθιστεί στην ανοησία. Τίποτε δεν προξενεί εντύπωση από τον θίασο του παραλόγου που θέλει να λέγεται κυβερνητικό καραβάνι.

Πλην της ανοησίας, όμως, συνηθίζουμε στον πολύ χυδαίο παλαιοκομματισμό και στην παρανομία. Η κ. Σία Αναγνωστοπούλου διορίζει τα μικρανίψια της, η κ. Δούρου το μισό της σόι, οι εκατομμυριούχοι υπουργοί ξεχνούν να δηλώσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο «πόθεν έσχες». Ναι, και από τους προηγούμενους κάποιοι έκαναν διάφορα, αλλά τουλάχιστον τηρούσαν τα προσχήματα. Δεν δικαιολογούσαν τις παρανομίες τους με «επαναστατικά τσιτάτα», ούτε ζητούσαν τα ρέστα απ’ όσους επεσήμαναν τα αίσχη τους. Είχαν εκείνη την αστική συνήθεια που λέγεται «ντροπή». Δεν ξέρουμε αν το εννοούσαν ή αν απλώς υποκρίνονταν. Αλλά τουλάχιστον δεν είχαν χρήσιμους ηλίθιους να τους χειροκροτούν».

                               (Άρθρο του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)