Kρατικοδίαιτος... συνδικαλισμός

«Ο υπουργός Υγείας θέλει επικεφαλής των Νοσοκομείων -όχι μάνατζερ- γνώστες του αντικειμένου της διοίκησης υπηρεσιών υγείας, αλλά πολιτικούς κομμισάριους. Ο υπουργός Παιδείας θέλει το ίδιο επικεφαλής των Διευθύνσεων Εκπαίδευση. Το αυτό επιθυμεί και για τη διοίκηση των πανεπιστημίων με την κομματικοποίησή της μέσω της συμμετοχής των φοιτητών. 

Τα ΤΑΙΠΕΔ-ΑΔΜΗΕ, που θα αναζητήσουν μέσω των ιδιωτικοποιήσεων διεθνείς επενδύσεις, θα διαφεντεύονται από πολιτικούς κομμισάριους-συνδικαλιστές κατά 51%. Ποιος άραγε σοβαρός διεθνής επενδυτής θα ρισκάρει τα χρήματά του με ένα τέτοιο μάνατζμεντ; Μάλλον μόνο οι εγχώριοι συνήθεις κρατικοδίαιτοι. 

Η κομματική ΕΡΤ έχει αναλάβει τη μονόχνοτη, καθεστωτική διαφώτιση των μαζών. Τώρα γίνεται σαφέστερα αντιληπτό το υπερενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για το κρατικό κανάλι και η λυσσαλέα αντίδρασή του στον οικονομικό εξορθολογισμό του. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η ταγμένη ΕΣΗΕΑ. 

Είναι χαλαρή στη συμπεριφορά των στρατευμένων κυβερνητικά μελών της, ενώ είναι λάβρη κατά των υπόλοιπων. Το καθεστώς έχει επίσης και τον καθεστωτικό λαϊκό διασκεδαστή του με το Υπουργικό Συμβούλιο στα γόνατά του. Η νέα κομματική νομεγκλατούρα έχει και τα μισθολογικά μπόνους της, μέσα από το νέο ενιαίο μισθολογίο. Οι αποσπασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι σε θέσεις συμβούλων σε υπουργεία και γραμματείες θα απολαμβάνουν ταχύτερης ιεραρχικής και μισθολογικής ωρίμανσης κατά μία 20ετία. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Το ιδιότυπο νέο καθεστώς ξεδιπλώνεται μπροστά μας, με μια αποσβολωμένη κοινωνία, ανήμπορη να κατανοήσει και να αντιδράσει. Θα ξυπνήσει στον εφιάλτη ενός αυταρχικού καθεστώτος.

Η ευθύνη της ανήμπορης και νάρκισσης αντιπολίτευσης για την προάσπιση της δημοκρατίας είναι τεράστια. Είναι εξίσου μεγάλη με την ευθύνη της για τη χρεωκοπία. Οι προσωπικές διαδρομές αποτελούν σήμερα ύβρι προς την πατρίδα. Αδαείς, ανερμάτιστοι και ρηχοί ηγετίσκοι προσπαθούν να επωφεληθούν του κενού. Επείγει η δημιουργία ενός μεγάλου κεντρώου, φιλελεύθερου, φιλοευρωπαϊκού κόμματος με εμπνευσμένη, γνώση και όραμα ηγεσία. 

Ο τόπος έχει άμεση ανάγκη από ένα κόμμα που θα πει τις επίπονες αλήθειες στο λαό και θα προωθήσει τον ουσιαστικό και όχι μόνο λογιστικό εξορθολογισμό του ασφαλιστικού συστήματος, το άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων, τη δίκαιη και σταθερή φορολογία όλων (και των αγροτών), το άνοιγμα της οικονομίας σε διεθνείς και εγχώριες επενδύσεις, τη στράτευση των ΑΕΙ και των ερευνητικών κέντρων για μία διεθνώς ανταγωνιστική νέα οικονομία της γνώσης από το χωράφι μέχρι το εργοστάσιο, μια νέα παραγωγική βάση που θα παράγει νέες θέσεις εργασίας και πλούτο προς κοινωνικά δίκαιη διανομή. Ένα κόμμα που θα θέσει ως εθνικές προτεραιότητες την αξιοκρατία, την ισονομία και τη δικαιοσύνη παντού, κινητοποιώντας τις κοινωνικές δυνάμεις που τώρα απηυδισμένες δεν συμμετέχουν πλέον στη δημοκρατική διαδικασία, αυξάνοντας την αποχή στο 50%.

Είναι βέβαιο ότι το νέο καθεστώς θα έχει την τύχη όλων των ανελεύθερων καθεστώτων, ιδιαίτερα αυτών που διαχειρίζονται την ανέχεια, τη δυστυχία του λαού προς όφελός τους. Το θέμα είναι με ποιο τίμημα. Μία εναλλακτική κυβερνητική πρόταση που θα χαρακτηρίζεται από την παρουσία πολιτικών προσώπων με γνώση, εμπειρία και εντιμότητα, από ένα σαφές, αναπτυξιακό, κοινωνικά δίκαιο και θαρραλέο μεταρρυθμιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα, θα επιτάχυνε αφάνταστα την έξοδο της χώρας από το καθεστώς, διασφαλίζοντας την έξοδο από την κρίση. Αυτό αναμένουν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, δίνοντας ακόμη παράταση στους σημερινούς ανερμάτιστους κυβερνώντες. Η δημοκρατία πάσχει σοβαρά πλέον στη χώρα μας με την ουσιαστική ανυπαρξία μίας αποτελεσματικής αντιπολίτευσης, μίας πειστικής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης».

                                (Άρθρο του Αχ.Γραβάνη από την Αthens Voice)