Τελευταία ευκαιρία...

«Ο Γιακουμάτος δεν ανέλαβε με δική του πρωτοβουλία την υποστήριξη του Μεϊμαράκη. Πήρε εντολή, ή, στην καλύτερη περίπτωση, δεν εμποδίστηκε. Δεν του είπε κανένας από το... παραδοσιακό στρατόπεδο «Μάκη μην το συνεχίζεις, ζημιά μάς κάνεις». Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα το «στελεχιακό δυναμικό» και κυρίως η αισθητική ενός εκάστου υποψηφίου. Η υπερψήφιση του εκπροσώπου της "λαϊκής δεξιάς", που είναι μάλιστα και κατά της... μπουρζουαζίας, δηλαδή της μεσαίας τάξης (!!!), θα διατηρήσει στην ΝΔ την «πολιτική» και την αισθητική, επαναλαμβάνω, των Γιακουμάτων. Σύντομα, θα την οδηγήσει σε μονοψήφιο ποσοστό και τη χώρα μόνιμα στα χέρια του τσίρκου που υποδύεται σήμερα την κυβέρνηση.

Θα μου πεις «και δεν χαίρεσαι; - ευκαιρία να αποδεσμευθούν από την ΝΔ οι φιλελεύθεροι και να φτιάξετε όλοι μαζί ένα μεγάλο μεταρρυθμιστικό κεντρώο κόμμα». Λυπάμαι, αλλά θα σας απογοητεύσω. Πρώτον δεν μπορώ να χαίρομαι με την προοπτική της καταστροφής της χώρας μου. Κι έπειτα το «φτιάχνω ένα νέο κόμμα» δεν είναι σαν το «παίρνω like» στο FB. Την έζησα την εμπειρία του κόμματος «εν τω γεννάσθαι». Είναι χειρότερη σε οξειδωτικό αποτέλεσμα κι από του οξυγόνου εν τω γεννάσθαι. Από τα πιο δύσκολαprojects που υπάρχουν. Δεν έχεις καμμία σταθερά και κανένα δεδομένο. Διαχειρίζεσαι εθελοντές άγνωστους σε σένα κι άγνωστους μεταξύ τους, τους οποίους πρέπει να οργανώσεις, να εμπνεύσεις και κυρίως να μην τους απογοητεύσεις, μολονότι το όραμα του καθενός μπορεί να είναι αντιδιαμετρικά αντίθετο από το όραμα του διπλανού εθελοντή. 

Ας πούμε, όταν ξεκινούσε η «Δημιουργία, ξανά!» οι μισοί είχαν όραμα να μπούμε μόνοι μας στη Βουλή – Τριπολιτσά. Οι άλλοι μισοί να αποτελέσουμε το όχημα που θα ένωνε τις άλλες φιλελεύθερες ομάδες. Όταν συνέβη το δεύτερο (τον Ιούνιο του 2012), οι πρώτοι μισοί το... κατήγγειλαν ως συμβιβασμό! Δεν ξέρεις τι ονειρεύεται ο κάθε εθελοντής ή ποια κρυφή ατζέντα έχει στο μυαλό του. Μέχρι να το μάθεις, βρίσκεσαι μπροστά σε πολλές εκπλήξεις. Και πολύ εύκολα  μπορούν  τα  ΜΜΕ του  συστήματος να ανακαλύψουν δύο-τρεις σαλταρισμένους, να τους αναγορεύσουν σε «στελέχη», να προβάλουν με πηχιαίους τίτλους τις ασυναρτησίες τους για να σου φορτώσουν ό,τι μπορείς κι ό,τι δεν μπορείς να φανταστείς. Κι αυτά είναι το 1% των δυσκολιών.

Η λύση, επομένως, είναι να χρησιμοποιηθεί ένα υπάρχον όχημα, προβληματικό μεν, αλλά επισκευάσιμο. Δεν έχουμε καθόλου χρόνο για χάσιμο. Η μάστιγα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να φύγει χθες. Το καλύτερο από πλευράς κόστους / αποτελέσματος σχέδιο είναι να εκλεγεί ο Κυριάκος και να αρχίσει να αποστρατεύει τους Γιακουμάτους (που το έχουν αντιληφθεί και δίνουν τον ύστατο αγώνα επιβίωσης), μεταμορφώνοντας την ΝΔ σε ένα σοβαρό ευρωπαϊκό κόμμα. Δεν είναι καθόλου εύκολο ούτε αυτό, αλλά είναι λιγότερο δύσκολο από το προηγούμενο[...]

 

Λοιπόν, αρχηγός δεν μπορεί να αναδειχθεί «από εμάς». Διότι θέλουμε κάποιον που να είναι ταυτόχρονα και ψηλός για να καρφώνει στο μπάσκετ και με χαμηλό κέντρο βάρους για να έχει κοφτή ντρίπλα στο ποδόσφαιρο. Και γεροδεμένος για να οργώνει το χωράφι της μαζικότητας και ντελικάτος για να εκστασιάζει τους θινκτανκεράδες. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Υπάρχουν αυτά που διαθέτει η αγορά. Και το καλύτερο προϊόν που διαθέτει αυτή τη στιγμή η πολιτική αγορά λέγεται «Κυριάκος». 

Υπάρχει, επίσης, θέλω να πιστεύω, η θέληση αρκετών, να συνεργαστούμε σε ένα μίνιμουμ κοινών αξιών και κοινού προγράμματος. Με τη γυναίκα μου διαφωνούμε - μόνιμα - στο 20% των ζητημάτων της ζωής. (Και τώρα, που γράφω αυτές τις γραμμές, την ακούω να μου λέει, κάνοντας μπάνιο τον Αχιλλέα που με φωνάζει: «άσε το πληκτρολόγιο, χάνεις τη ζωή σου, δεν αλλάζει αυτή η χώρα, πάρτο απόφαση...») Δεν είναι καθόλου ευτυχής που έχω πάρει την αντίθετη απόφαση: να παλέψω για να την ξαναχτίσουμε τη χώρα - όσοι μπορούμε και όσοι θέλουμε - και έτσι χάνουμε, ως οικογένεια, και χρόνο και χρήμα και ενέργεια και στιγμές που δεν τις ζεις δύο φορές. Όμως το υπόλοιπο 80% είναι επαρκές ποσοστό (μέχρι στιγμής τουλάχιστον!) για τη... συνεργασία μας. Για πολιτική συνεργασία αρκεί και μικρότερη κοινή βάση. Γιατί το εναλλακτικό σενάριο είναι η καταστροφή της χώρας - και με τον ΣΥΡΙΖΑ η κοινή βάση είναι ένα ολοστρόγγυλο μηδέν[...]

Θέλουμε να δούμε τις πρώτες αποφάσεις για την ανανέωση της ΝΔ, οι οποίες θα πρέπει να είναι τολμηρές, ουσιαστικές και επώδυνες. Γιατί αν δεν αλλάξεις το κόμμα σου, δεν μπορείς να αλλάξεις τη χώρα. Αυτό είχα πει στον Σαμαρά μετά το 2,2% της Δημιουργίας, τον Μάιο του 2012 όταν μπορούσαμε να προσχωρήσουμε στη ΝΔ παίρνοντας ό,τι θα ζητούσαμε. Το μόνο που ζήτησα, όμως, ήταν να δεσμευθεί ότι θα μεταρρύθμιζε πρώτα την ίδια την ΝΔ αποστρατεύοντας τα εξαπτέρυγα του λαϊκισμού, κόβοντας το ομφάλιο λώρο με τα κρατικοδίαιτα μεγαλοπαράσιτα και εκσυγχρονίζοντας καταστατικά, δομές και λειτουργία. Δεν το τόλμησε. Και έφερε τους παρανοϊκούς με τα τσαρούχια στην εξουσία. Για να φύγουν, πρέπει να τους διώξει μια ΝΔ που δεν θα μοιάζει σε τίποτε με αυτή που ηττάται πλέον κατά συρροήν από τα πρώην γκρουπούσκουλα του 3%. Θα το καταφέρει ο Κυριάκος; Θα δούμε. Αλλά για να το δούμε, πρέπει πρώτα να εκλεγεί. Η μοναδική ευκαιρία είναι την Κυριακή στις 10/1. Άλλη δεν θα υπάρξει».

     (Απόσπασμα άρθρου του Θ.Τζήμερου, προέδρου της "Δημιουργίας ξανά")