Απόψεις...

«Τα θέματα της οικονομίας δεν αποτελούσαν ποτέ μέρος της πολιτικής ατζέντας του Σύριζα. Η οικονομία σαν αντικείμενο δεν αποτελούσε ποτέ προτεραιότητα στις συζητήσεις ή ζυμώσεις ανάμεσα στις τάσεις, στις ομάδες και στις συλλογικότητες στο εσωτερικό του κόμματος τους. 

Ο Σύριζα μιλούσε για μια αποτυχημένη οικονομία, όταν οι βασικότεροι οικονομικοί δείκτες εμφάνιζαν θετική πορεία. Μιλούσε για μια καταστροφική οικονομική πολιτική, ενώ αυξάνονταν τα εισοδήματα, ενώ μειωνόταν η ανεργία και ενώ το ευρύτερο μακροοικονομικό περιβάλλον ήταν γεμάτο ικανοποιητικά αποτελέσματα, επιτυχή επιτεύγματα και υψηλές προσδοκίες. Έτσι η εικόνα που παρουσίαζε ήταν σε πλήρη δυσαρμονία με τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις των πολιτών.

Η οικονομία ήταν ταυτισμένη στο dna του Σύριζα με τα «συμφέροντα», με τα «κέντρα εξουσίας», με «τους κερδοσκόπους» και με «τα υπερκέρδη». Δηλαδή με έννοιες  που διεγείρουν αρνητικά αντανακλαστικά. Η οικονομία δεν είχε καταφέρει ποτέ να σημάνει στο μυαλό των συριζαίων, ανάπτυξη, θέσεις απασχόλησης, βελτίωση των συνθηκών εργασίας, δημιουργία ευκαιριών και άλλων θετικών καταστάσεων.

Έτσι αυτά που λίγο - πολύ βίωσαν οι πολίτες από το 2019 και μετά, ο Σύριζα αδυνατούσε να τα αφομοιώσει. Και τα ηχηρά μηνύματα ήρθαν από περιφέρειες και γειτονιές που είχαν αφήσει πίσω τους τον εφιάλτη της ανεργίας. Όπως είναι η Δυτική Αθήνα και η Δυτική Αθήνα, που είδαν τα ναυπηγεία να ξανανοίγουν, τις μικρές βιοτεχνίες να ξαναζωντανεύουν και τα μέλη των τοπικών κοινωνιών να επιστρέφουν στην απασχόληση. 

Εκεί που οι πολίτες είχαν συνηθίσει να ακούν αφορισμούς για τις επενδύσεις και τις αποκρατικοποιήσεις, είδαν από το 2019 και μετά νέες δουλειές και υψηλότερα εισοδήματα. Και ακόμα και οι πιο ευάλωτοι είδαν το κράτος να τους στηρίζει με επιδόματα και βοηθήματα. Ένα κράτος που σύμφωνα με το αφήγημα του Σύριζα, στηρίζει το κεφάλαιο και τα συμφέροντα. 

Το βασικότερο πρόβλημα είναι πως η κυρίαρχη συριζαϊκή θέση για την «οικονομία», δεν επιτρέπει την επικράτηση κάποιου στελέχους που να είναι έχει έστω και τη στοιχειώδη επαφή με την οικονομική και επιχειρηματική πραγματικότητα. 

Ο ένας δελφίνος δηλώνει μαρξιστής, ο άλλος δελφίνος δεν κατανοεί την έννοια της ανάπτυξης, ο τρίτος μιλάει για το «δίκιο των λαώνε», ο άλλος καταγγέλλει τους υπεύθυνους των κομματικών επιτελείων, που δεν τον ενημέρωσαν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και ο άλλος επικροτεί τα κυβερνητικά οικονομικά πεπραγμένα της Νέας Δημοκρατίας. Δηλαδή το απόλυτο χάος.Η οικονομία δεν αποτελούσε ποτέ το δυνατό σημείο του Σύριζα».

                                                                        (Κ.Χαροκόπος- liberal.gr) 

 «Δεν γνωρίζω αν πρέπει να ανησυχούμε για το παρόν ή το εγγύς μέλλον. Πρέπει όμως να μας απασχολήσει η κινητικότητα της Πακιστανικής κοινότητας και σίγουρα πρέπει τα «γαλλικά» να μας προβληματίζουν στο απώτερο μέλλον. Όταν τα παιδιά δεύτερης γενιάς μεταναστών, που θα έχουν γεννηθεί εδώ στην Ελλάδα, δεν θα μπορούν ή δεν θα θέλουν να ενσωματωθούν στη χώρα και στις δυτικές παραδόσεις. Ας μη ξεχνάμε δε ότι μετανάστες και πρόσφυγες –ειδικά προερχόμενοι από την Αφρική και την Ασία- οδηγούνται σχεδόν βιαίως σε γκέτο. 

Ίσως σωστά για να γίνονται παραδείγματα αποτροπής, ίσως άδικα, αφού θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να συμβάλλον στην αγροτική Οικονομία, στις κατασκευές, ακόμη και σε τομείς του τουρισμού.Η δολοφονία ενός εφήβου από πυροβολισμό αστυνομικού στο Παρίσι κι όσα ακολούθησαν με τις πολυήμερες βίαιες ταραχές, δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει αντίστοιχες δικές μας, το 2008. Όπως τότε στη χώρα μας, έτσι και τώρα στη Γαλλία, γίνεται προσπάθεια κατάλυσης της τάξης.

Κι όμως, στη Γαλλία υπάρχει νόμος που ψήφισε η εθνοσυνέλευση το 2017, που επιτρέπει σε αστυνομικό να χρησιμοποιεί το όπλο του εναντίον όποιου αρνείται να σταματήσει για έλεγχο. Όμως, Ακροδεξιά και Ακροαριστερά, ένωσαν τις δυνάμεις τους και πρωτοστατούν σε πυρπολήσεις, βανδαλισμούς, λεηλασίες καταστημάτων, αρπαγή προϊόντων και διάφορα παρόμοια. 

Κι όπως αναφέρουν πολιτικοί παρατηρητές κι αναλυτές από το Παρίσι, η στήριξη- βούτυρο  του κομμουνιστή Μελανσόν στους ταραξίες, αποτελεί για τη Λεπέν  το μέλι με το οποίο αλείφει και συμπληρώνει  το παζλ της κατάστασης. Συνεπικουρούμενο βεβαίως αυτό το παζλ, από τα… ρωσικά δάνεια προς τη Λεπέν, πριν αυτή αναγκαστικά λόγω κατακραυγής καταδικάσει την εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία.

Η λούμπεν κατάσταση της Γαλλίας, θεωρεί ότι θα καταλάβει τις Βερσαλλίες και θα διώξει τον Μακρόν, που αναμορφώνει τη Γαλλία και τη βγάζει από το τέλμα της.Κι αυτό συμβαίνει παρ’ ότι η Γαλλία αποτελεί την κορωνίδα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που παραδοσιακά συντρέχει τους πάντες και κυρίως όσους διώκουν τα αυταρχικά καθεστώτα. Ας θυμηθούμε πόσοι επιφανείς Έλληνες κατέφυγαν στη Γαλλία, λόγω των διώξεων της ελληνικής χούντας».

                                                            (Ν. Γ. Σακελλαρόπουλος –emvolos.gr)