Απόψεις...

 

 «Ποιοι είναι επιτέλους οι βάνδαλοι που κάθε τόσο ξεχύνονται σε ορδές στους δρόμους στη Γαλλία; Τι φταίει γι’ αυτές τις επαναλαμβανόμενες ταραχές; Πράγματι, η γαλλική κοινωνία απειλείται με διάλυση και τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Δεν υπερβάλλω και ίσως το έχω ξαναγράψει με τις ίδιες λέξεις: αν και η «νεολαία των προαστίων» δεν είναι ούτε συμπαγής ομάδα, ούτε ο απόλυτος δημόσιος κίνδυνος, ενσαρκώνει το πρόβλημα για το οποίο προσπαθώ να μιλήσω επί δεκαετίες συναντώντας πολλά εμπόδια. 

Η άρνηση ένταξης στη γαλλική κοινωνία δεν απορρέει μόνο από οκνηρία, τον συστημικό ρατσισμό και τις λανθασμένες πρακτικές εκ μέρους των αρχών· είναι ζήτημα εθνοτικού και ταξικού μίσους εκ μέρους των ίδιων των μαζών. Αν και σε όλες τις χώρες υπάρχουν παρόμοιες πληθυσμιακές ομάδες που ακροβατούν στο κοινωνικό περιθώριο —με αποτέλεσμα να «εξεγείρονται» με ποικίλες αφορμές και σε ποικίλες αναλογίες ή δυσαναλογίες ως προς τα γεγονότα— η Γαλλία εμφανίζει κάποιες ιδιαιτερότητες. 

Πιστεύω ότι αυτές οι ιδιαιτερότητες οφείλονται περισσότερο στο γαλλικό νομικό πλαίσιο και στις αρτηριοσκληρωτικές θέσεις των πολιτικών δυνάμεων παρά στην ίδια τη φύση της περιθωριακής νεολαίας. Οι κουκουλοφόροι των γαλλικών προαστίων δεν έχουν να πουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τους ομολόγους τους στο Ζεφύρι, στο Luton του μείζονος Λονδίνου, ή στο νότιο Μέμφις: η καταγωγή είναι διαφορετική, η στάση έναντι του νόμου και του πολιτισμού είναι παρόμοια».

                                                         (Σώτη Τριανταφύλλου-ATHensvoice)

«Σε αντίθεση με την Χρυσή Αυγή, η οποία απευθυνόταν σε περιθωριακά στοιχεία με έντονη ποινική δράση, όπως αποκαλύφθηκε, οι Σπαρτιάτες, απεναντίας, απευθύνονται σε ανθρώπους, οι οποίοι διακρίνονται για το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, την προβληματική κοινωνικοποίηση, την αδυναμία αντίληψης των αλλαγών που συντελούνται και ως εκ τούτου τις θεωρούν εχθρικές, γι’ αυτό και επιδιώκουν να τις ακυρώσουν ή να τις υπονομεύσουν. 

Ένα κράμα διαστρεβλωμένης αρχαιολατρείας, με θρησκόληπτες δεισιδαιμονίες διαφόρων θρησκειών και δοξασιών, διάθεση ρήξης με την ανοιχτή κοινωνία και συμπόρευσης με τους εχθρούς της, συνιστά την «θεωρητική - ιδεολογική» σκευή, αυτού του κόμματος, το οποίο κατέλαβε την 5η θέση, με απόφαση του εκλογικού σώματος. 

Ως εκ τούτου, το κόμμα αυτό, εκφράζει μια υπαρκτή τάση μέσα στην ελληνική κοινωνία, η οποία ερχόμενη αντιμέτωπη με την εποχή, προκρίνει την περιχαράκωση και την απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο, σε μία προσπάθεια καθυστέρησης έστω των αναγκαίων προσαρμογών σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο. 

Με ορολογία που θυμίζει πολύ τους προκατόχους τους, οι Σπαρτιάτες επιδιώκουν να εμφανιστούν ως φύλακες του ελληνισμού, αγνοώντας επιδεικτικά πως ο τελευταίος μεγαλούργησε ανά τους αιώνες, ακριβώς επειδή ανοίχτηκε και απλώθηκε στα πέρατα της Οικουμένης, ερχόμενος σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, συνομιλώντας μαζί τους και υιοθετώντας πολλά από τα στοιχεία τους. 

Αυτή ακριβώς η διαδρομή, καθόριζε διαχρονικά και ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που δεν είναι άλλο από την επιθυμία επικοινωνίας και ανταλλαγής ιδεών, πρακτικών, αξιών».

                                                                    (Δ. Τριανταφυλλίδης- liberal.gr)