Απόψεις...

 

 «Μπορεί στην πλατφόρμα Netflix το ντοκιμαντέρ για την υπόθεση να κάνει πρεμιέρα στις 23 Νοεμβρίου υπό τον τίτλο «Οι κολυμβήτριες», η ελληνική Δικαιοσύνη, ωστόσο, αδυνατεί να ολοκληρώσει την έρευνα, τέσσερα και πλέον χρόνια μετά την άσκηση των πρώτων ποινικών διώξεων.  Ο λόγος για την πολύκροτη έρευνα με αντικείμενο τη δράση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης ERCI (Emergency Response Center International) στη Λέσβο, τα μέλη της οποίας τον Ιούλιο του 2018 συνελήφθησαν κατηγορούμενα σε βαθμό κακουργήματος ότι διευκόλυναν την είσοδο στη χώρα παράτυπων μεταναστών από την Τουρκία. 

Πρόκειται για την πρώτη από μια σειρά παρόμοιων δικογραφιών που έχουν σχηματίσει έκτοτε η Ασφάλεια Μυτιλήνης και το Λιμενικό εις βάρος μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή. Για την υπόθεση κατηγορούνται 24 άτομα, ανάμεσα στα οποία ο 43χρονος Ελληνας ιδρυτής της ERCI, ο 28χρονος Γερμανός Σον Μπίντερ και η 27χρονη πρόσφυγας από τη Συρία Σάρα Μαρντίνι, η οποία πάντως έχει βραβευθεί στο εξωτερικό για την ανθρωπιστική της δράση, αποσπώντας τα εύσημα από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, τον Πάπα Φραγκίσκο κ.ά.

                                                                  (Γ. Σουλιώτης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

« Αυτή την περίοδο διεξάγεται μια δίκη που, όταν ολοκληρωθεί - και ανεξαρτήτως της ετυμηγορίας που θα ανακοινωθεί για τα πρόσωπα που βρίσκονται στο εδώλιο - θα έχει εισφέρει αποφασιστικά στη συνειδητοποίηση, του πόσο βαριά νοσεί η δικαιοσύνη στη χώρα. Στο Ειδικό Δικαστήριο το οποίο εκδικάζει την υπόθεση Παπαγγελόπουλου – Τουλουπάκη έχουμε μια εξαιρετικά πρωτοφανή συνθήκη: οι κατηγορούμενοι, αρκετοί από τους μάρτυρες και φυσικά η έδρα είναι  λειτουργοί της Θέμιδας! 

Εισαγγελείς και δικαστές που έχουν συνυπηρετήσει, έχουν προσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις, έχουν υπάρξει άλλοτε σύμμαχοι, άλλοτε αντίπαλοι, μέντορες, ευεργετημένοι και υποχρεωμένοι, ενοχλημένοι και αδικημένοι, ξεκαθαρίζουν μεταξύ τους λογαριασμούς. Η δίκη είναι ένα κανονικό reality που ξεγυμνώνει τον κόσμο της δικαιοσύνης και τους λειτουργούς της».

                                                                           (Κ.Γαλανού- Liberal.gr)

«Επικράτησε από τη Μεταπολίτευση και μετά η αντίληψη πως η καταστροφή δημόσιας περιουσίας είναι μέρος του δημοκρατικού παιχνιδιού. Πως είναι το αποτέλεσμα άσκησης ενός δημοκρατικού δικαιώματος. Και όσοι διαφωνούσαν με αυτές τις βάρβαρες πρακτικές, πρόβαλλαν τη διαπαιδαγωγική διάσταση της διαφωνίας τους και όχι την τιμωρητική. 

Οι εξελίξεις δεν τους δικαίωσαν. Η επιείκεια αποθρασύνει τους βάνδαλους. Σήμερα ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης έπραξε αυτό που θα έπραττε κάθε πολίτης που θα έβλεπε να καταστρέφουν την περιουσία του. Απαιτεί από τους δράστες, που έχουν ονοματεπώνυμο, να πληρώσουν για τις ζημιές που προκάλεσαν. Δεν γνωρίζω αν θα βρει μιμητές, αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει. Η αρχή έχει γίνει και οι πάντες θα κριθούν από τις πράξεις τους».

                                                                   (Σ. Μουμτζής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)