Απόψεις...

«Όταν πρωτο- ανακοινώθηκε το «καλάθι του νοικοκυριού» έγραψα πως, αν και επιβλήθηκε ως μηχανισμός ανάγκης, μπορεί να εξελιχθεί σε μια μικρή αλλά ουσιαστική μεταρρύθμιση, η οποία θα ενισχύσει το όπλο του ανταγωνισμού και ίσως καταφέρει να αλλάξει την κουλτούρα του έλληνα καταναλωτή. 

Η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο, σιγά σιγά  κερδίζουν το στοίχημα και η επιτυχία αποδεικνύεται σε δυο επίπεδα. Στην πραγματική μείωση των τιμών, πράγμα που υποδηλώνει ότι ο ανταγωνισμός, όπου δεν λειτουργεί σωστά, μπορεί να μοχλευτεί με χειρουργικές παρεμβάσεις και έξυπνο τρόπο και, στις διαφαινόμενες συμφωνίες για νέα καλάθια που απευθύνονται σε ειδικές κατηγορίες καταναλωτών π.χ τους διαβητικούς ή ένα καλάθι για τις ανάγκες των εορτών. 

Όμως, μια παλιά και διαχρονική αρχή, την οποία τηρεί απαρέγκλιτα η τηλεοπτική δημοσιογραφία, αναφέρει ότι οι καλές ειδήσεις μένουν απούλητες στα ράφια. Βρέθηκαν λοιπόν μερικά αντικλεπτικά σε παιδικά γάλατα και το ρουλεμάν του λαϊκισμού ενεργοποιήθηκε με τη συνήθη φορά. Οι δημοσιογράφοι- σχολιαστές αγανάκτησαν.  Η αξιωματική αντιπολίτευση εξέφρασε τον σχεδόν αποτροπιασμό της, επισημαίνοντας, δια του εκπροσώπου της, ότι οι εικόνες με τα κλειδωμένα βρεφικά γάλατα είναι παρακμή, είναι τρομακτικό μια οικογένεια να μην μπορεί να αγοράσει  βρεφικό γάλα και πως είναι ντροπή να το θεωρούμε φυσιολογικό. 

Πριν τα κλειδωμένα βρεφικά γάλατα εξελιχθούν στα μαγκάλια του 2015 και πριν οι ευκαιριακοί ακτιβιστές και ρουβίκωνες αρχίσουν να μπουκάρουν σε σούπερ μάρκετ για να βγάζουν αντικλεπτικά ή να τα απαλλοτριώνουν ως άλλοι Ρομπέν των Δασών, η ομάδα που σκέφτηκε και έφτιαξε το καλάθι του νοικοκυριού ας δημιουργήσει ένα αντίστοιχο πακέτο για τις οικογένειες με βρέφη και πολύ μικρά παιδιά».

                                                                                  (Κ.Γαλανού- liberal.gr)

«Η πρώτη φορά που η τρομοκρατία αποτέλεσε βασικό πυλώνα άσκησης εξωτερικής πολιτικής και πηγή ποιοτικής αναβάθμισης της τουρκικής επιθετικότητας, η οποία έφθασε ακόμη και σε επίπεδο πολεμικής απειλής, ήταν βέβαια με την υπόθεση Οτζαλάν. Έκτοτε και κυρίως μετά το πραξικόπημα Θεάτρου Σκιών του Ιουλίου 2016, η τρομοκρατία όπως και το μεταναστευτικό αποτελούν δύο βασικούς πυλώνες της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Πρόκειται για μεθοδική και συστηματική εργαλειοποίηση των δύο αυτών τομέων.Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. 

Την ίδια ώρα η τουρκική κοινή γνώμη καθοδηγείται σε έναν νέο κύκλο μυθοπλασίας όπου οι «Κούρδοι του Λαυρίου», δηλαδή οι «πράκτορες του PKK που εκπαιδεύονται στην Ελλάδα»… «σκοτώνουν τους πολίτες μας στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης». 

Μπορεί αυτή η συνθηματολογία να ακούγεται γελοία και βλακώδης στα αυτιά ενός ευρωπαίου πολίτη, είναι ωστόσο ιδιαίτερα πειστική για τον μέσο Τούρκο και κυρίως τον μέσο μουσουλμάνο ο οποίος έχει πλέον συνηθίσει σε μία συστηματικά αντιδυτική, αντιαμερικανική, αντιευρωπαϊκή, αντιχριστιανική και εντέλει ανθελληνική ρητορική. Πρόκειται για ένα déjà vu που ακούγεται οικεία στα αυτιά των Τούρκων της Ανατολίας».

                                                                     (N. Γεωργιάδης-ΑΤΗensvoice)