Αργοπορημένοι... «θησαυροί»

 

 «Οι ενδείξεις ύπαρξης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στις ελληνικές θάλασσες και η εν συνεχεία ανακάλυψή τους, είναι σημαντικές. Αλλά η ανακάλυψη γίνεται έπειτα από γεωτρήσεις, όχι από τις τηλεοράσεις, τις εφημερίδες και τα social media. Τα περί «θησαυρών πολλών δισ. δολαρίων στους ελληνικούς βυθούς», όπως διακινείται ξανά από «ειδικούς» τα τελευταία 24ωρα, υπονομεύει τις ίδιες τις έρευνες και αποτελεί εντελώς αυθαίρετο συμπέρασμα. 

Στηρίζεται σε κάποια γεωλογικά δεδομένα, από τα οποία δεν μπορεί να προκύψουν απαντήσεις, αν δεν προηγηθούν δύο και τρεις ερευνητικές γεωτρήσεις. Το ξέρουν καλά οι Κύπριοι και οι Ισραηλινοί με πολύ μεγαλύτερη πείρα από εμάς. 

Από τη συλλογή σεισμικών δεδομένων μέχρι την πρώτη παραγωγή χρειάζονται συνήθως 6 με 7 χρόνια, λέει η διεθνής εμπειρία. Αν η κοινοπραξία υπό την ExxonMobil ανακαλύψει και καταφέρει να παράξει φυσικό αέριο νωρίτερα του 2027, τότε θα πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα διεθνώς. 

Συγκρίσιμο με το ρεκόρ που κατέχει η ιταλική Eni στην περίπτωση του κοιτάσματος Zor στην Αίγυπτο, όπου από τη γεώτρηση με την οποία το ανακάλυψε, μέχρι την παραγωγή, πέρασαν μόλις 2,5 χρόνια. Αν όμως κάπου κολλήσουν οι έρευνες και διαψευσθούν οι προσδοκίες, όπως έχει συμβεί τόσες φορές στο παρελθόν στην Ελλάδα, το μόνο που θα έχουμε πετύχει με την αναπαραγωγή υπερβολών και αστήρικτων υπολογισμών, θα είναι να βλάψουμε το ίδιο το εγχείρημα. 

Και με βάση την προϊστορία της χώρας, οι έρευνες θα μπορούσαν να κολλήσουν για πολλούς λόγους. Καθυστερήσεις, προσφυγές, αναβολές, αντιδράσεις, μπορεί να ξανασυμβούν όπως και στο παρελθόν, μεταθέτοντας χρονοδιαγράμματα, αναβάλλοντας έρευνες και δυσχεραίνοντας επενδύσεις. 

Δείχνουν επομένως, τουλάχιστον ελαφρότητα, είναι επικίνδυνες και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται, δηλώσεις και αναρτήσεις «ειδικών» που βλέποντας την ευκαιρία να δηλώσουν παρόντες, επειδή το θέμα «πουλάει», καλλιεργούν ξανά προσδοκίες για κοιτάσματα δισεκατομμυρίων και τρισεκατομμυρίων ευρώ στις ελληνικές θάλασσες…»

                          (Απόσπασμα άρθρου του Γ. Φιντικάκη από το Liberal.gr)