Απόψεις...

 

«Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι κουράστηκαν από τις ακρότητες εκατέρωθεν. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν οι περισσότεροι Αμερικανοί αναλυτές, τουλάχιστον στα Μέσα που παρακολουθούμε.  Εύλογα η έμφαση έχει δοθεί στην ήττα των υποψηφίων που υποστηρίχθηκαν από τον Ντόναλντ Τραμπ όμως, σε χθεσινή ανάλυση του Axios επισημαίνονται και οι απώλειες για την αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος αλλά και οι νίκες για τους μετριοπαθείς Δημοκρατικούς που κράτησαν αποστάσεις από την αριστερή ρητορική του κόμματός τους κυρίως στα θέματα ασφάλειας με αποτέλεσμα να κερδίσουν ψήφους Ρεπουμπλικανών.

Κούρασε η παλαβομάρα και η ακρότητα σε τέτοιο βαθμό που είναι η πρώτη φορά που σε ενδιάμεσες εκλογές δεν επαληθεύτηκε το θέσφατο που θέλει την οικονομία και τα ποσοστά δημοφιλίας του εν ενεργεία προέδρου να επηρεάζουν το αποτέλεσμα. Δεν ίσχυσε το περίφημο «Είναι η οικονομία, ανόητε!» ούτε τα χαμηλά ποσοστά δημοφιλίας του προέδρου Μπάιντεν επηρέασαν τα αποτελέσματα, σύμφωνα με τα exit polls.

Επίσης, πάλι σύμφωνα με την ανάλυση του Axios, δεν υπάρχει προηγούμενο πρώην προέδρου να επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών αλλά και πάλι, ποτέ στην ιστορία των ΗΠΑ δεν υπήρξε πρόεδρος σαν τον Τραμπ».

                                                                     (Β. Ευθυμιοπούλου- liberal.gr)

«Προχθές στη συνέντευξή του στη Μάρα Ζαχαρέα ο Αλ. Τσίπρας ήταν διαφωτιστικός μέσα στην ασάφειά του. Είπε, αναφερόμενος στις παρακολουθήσεις, πως «η λίστα θα πρέπει να διαψευστεί…». Διόλου τυχαία, δε, χρησιμοποιεί την παθητική φωνή, γιατί έτσι αποφεύγει τη χρήση του υποκειμένου. Δηλαδή δεν μας λέει ο τέως πρωθυπουργός ποιος θα πρέπει να διαψεύσει την ύπαρξη της λίστας. 

Αλλά αυτή η ασάφεια είναι ένα πταισματάκι μπροστά στη χρήση του ρήματος «διαψεύδω» που είναι «κακούργημα». Γιατί; Διότι η λίστα δεν διαψεύδεται από κανέναν, αλλά αποδεικνύεται η γνησιότητά της από τον καταγγέλλοντα. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις το βάρος αποδείξεως δεν το φέρει ο καταγγελλόμενος, αλλά ο καταγγέλλων. Αυτή είναι μία από τις βασικότερες αρχές του κράτους δικαίου, άμεσα συνδεδεμένη με το τεκμήριο της αθωότητας».

                                                                   (Σ. Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)