Αργήσαμε αλλά το έχουμε συνειδητοποιήσει πια ότι το Θεογέφυρο του Καλαμά, αυτό το μοναδικό μνημείο της φύσης και τουριστικός προορισμός γνωστός στην επικράτεια, κατέρρευσε. Από τότε έχουνε περάσει άλλωστε κοντά τέσσερα χρόνια.
Να έφταιγαν οι βροχές, όπως είχε ανακοινωθεί τότε από τoν Δήμο της Ζίτσας, να έφταιξαν κάποια έργα που έγιναν εκεί ή μήπως κάποια σεισμική δόνηση; Δεν μπορούμε, εμείς τουλάχιστον, να το γνωρίζουμε. Σίγουρα πάντως κάτι έφταιξε.
Ας έρθουμε όμως το σήμερα. Τι ακριβώς υπάρχει εκεί; Το τοπίο εξακολουθεί να είναι όμορφο, ο Καλαμάς περνάει με δύναμη, τα βράχια και τα δέντρα δίνουν έναν τόνο αγριάδας, το μονοπάτι που σε κατεβάζει στις όχθες υπάρχει, αλλά από εκεί και πέρα όλα έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Ακόμη και οι ενημερωτικές πινακίδες έχουν βανδαλιστεί από τους νεοβάρβαρους. Και λίγο πιο πέρα, πάνω στην Εθνική Οδό δεκάδες σκυλιά ανεξέλεγκτα από κοπάδια που βόσκουν κοντά επιτίθενται στα διερχόμενα αυτοκίνητα, πόσω μάλλον σε κάποιον ποδηλάτη ή μοτοσικλετιστή.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Να αφεθεί όλο το σκηνικό ανέγγιχτο ύμνος στην οπισθοδρόμηση; Ή να διαμορφωθεί ο χώρος ως χώρος αναψυχής και προσέγγισης του ποταμού με άνοιγμα του μονοπατιού, κιόσκια, παγκάκια κτλ. εφόσον το σημείο παραμένει ιδιαίτερα ελκυστικό; Και στο κάτω κάτω πού αλλού μπορεί να προσεγγίσει κανείς τον Καλαμά; Μπορεί να υπάρχουν σημεία με ενδιαφέρον, καταρράκτες κτλ. αλλά όλα παραμένουν αναξιοποίητα και σε πρωτόγονο σχετικά στάδιο. Ούτε παρόχθια μονοπάτια έχουν ανοιχθεί ούτε κάτι άλλο που θα ελκύσει κόσμο.
Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα υπάρχει άλλωστε και η Μονή των Πατέρων που επίσης μένει ολόκλειστη για το κοινό το οποίο δεν μπορεί να προσεγγίσει πια ούτε τα κτίσματα. Δύο μοναδικά αξιοθέατα λοιπόν, μαζί με τον νερόμυλο του Αχιλλέα, το μικρό εκκλησάκι δίπλα στη γέφυρα αλλά και την κωμόπολη της Ζίτσας με τα δικά της αξιοθέατα και ακόμη τη Μονή Παλιουρής -που κι αυτή είναι μόνιμα κλειστή για το κοινό χωρίς καν ωράριο επισκέψεων λειτουργώντας σαν ιδιωτικός χώρος- θα μπορούσαν να αναπτύξουν τον τουρισμό και την επισκεψιμότητα στην περιοχή. Αλλά πού…
Οι τοπικοί μας άρχοντες περί άλλα τυρβάζουν, όπως προκύπτει και από
την αδιαφορία τους να δώσουν λύσεις ακόμη κι εκεί που τα πράγματα μιλούν από
μόνα τους…
Το πριν... και το μετά
Η κατάσταση σήμερα
Η χωρίς καν ωράριο επισκέψεων αλλά στελεχωμένη Μονή Παλιουρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου