Απόψεις...

 

«Ο  νόμος Κατσέλη τους έβαλε όλους μαζί στο ίδιο τσουβάλι. Κάτω από τη γενική ομπρέλα «προστασία της πρώτης κατοικίας» μπήκαν κανονικότατα και λαμόγια και μπαταχτσήδες και στρατηγικοί κακοπληρωτές.  Η πολιτική τάξη της χώρας, αφού χρεοκόπησε το κράτος, συνετέλεσε στο να χρεοκοπήσουν και οι τράπεζες  για να διορθώσουν τα δικά τους σφάλματα και να φανούν εκ των υστέρων φίλοι του λαού. Έχοντας κυβερνήσει και αντιπολιτευτεί επί δεκαετίες με ακραία επιζήμιο τρόπο για το πραγματικό συμφέρον της χώρας και των πολιτών.  

Το τραπεζικό σύστημα τέθηκε, υπό την ομηρία των κόκκινων δανείων και μιας διαρκούς χρεοκοπίας. Το σύνολο των φορολογούμενων, εχόντων και μη εχόντων, δανειοληπτών και μη, πλήρωσαν χρυσά τα κόκκινα δάνεια με τις  ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών. Η προστασία της ιδιόκτητης πρώτης κατοικίας, που έγινε το «ιερό δισκοπότηρο» της κρίσης των μνημονίων, επανέρχεται στο προσκήνιο, με αφορμή την υπόθεση Πάτση και τη ρητορική του 2015 για τα «κοράκια» και τις τράπεζες.Μόνο το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» δεν ακούστηκε ακόμη.

                                                                             (Κ. Γαλανού- liberal.gr)

«Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και μέχρι σήμερα, μια τραγική επιδημία έχει σκοτώσει περίπου μισό εκατομμύριο αμερικανούς, έχει διαλύσει οικογένειες, έχει καταστρέψει νοικοκυριά και έχει αφήσει πίσω της πληγές τεράστιες σε κοινότητες κυρίως φτωχών και ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Είναι η επιδημία των αναλγητικών οπιοιειδών φαρμάκων, τα οποία πλημμύρισαν την αγορά (νόμιμη και παράνομη) και προκάλεσαν τον εθισμό εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη τη χώρα. 

Πρόκειται για φάρμακα με ονόματα όπως Fentanyl, Vicodin και OxyContin, τα οποία χορηγούνταν με συνταγή γιατρού. Ο τρόπος που λειτουργεί η αμερικανική αγορά φαρμάκου και η απληστία ανήθικων, αχαλίνωτων κερδοσκόπων οδήγησε στην ακραία και ανεξέλεγκτη κατάχρηση αυτών των φαρμάκων και, τελικά, σε μια τεράστια εθνική τραγωδία».

                                                            (Θ.Γεωργακόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Το ότι το ζήτημα νομής της εξουσίας στην Βραζιλία κρίνεται με ελεύθερες εκλογές ανάμεσα σε έναν ακροαριστερό απατεώνα και σε έναν ακροδεξιό απατεώνα φανερώνει τις ευθύνες που έχουν οι λαοί σε καιρό Δημοκρατίας και όχι μόνο.Δεν μπορεί ανάμεσα στα δύο διεφθαρμένα πολιτικά άκρα να μην προέκυψε καμία ενδιάμεση κατάσταση. 

Αυτή η πραγματικότητα αποδεικνύει γιατί τελικά μία χώρα με τεράστια γεωπολιτική σημασία που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της λατινοαμερικανικής υποηπείρου και αποτελεί βάση ελέγχου τόσο της λατινικής Αμερικής όσο και του νότιου Ατλαντικού, διαθέτει σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και παρουσιάζει ραγδαία δημογραφική δυναμική, καταδικάστηκε στην διεθνή απομόνωση και την οικονομική κατάρρευση».

                                                                         (Β. Αντωνιάδης-liberal.gr)