Διαζύγιο από τη λογική;

αντί προλόγου..

'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022

Διαζύγιο από τη λογική;

Επανήλθε αυτές τις ημέρες με αφορμή τη μετακίνηση της Αστυνομικής Διεύθυνσης το θέμα του στρατοπέδου Βελισσαρίου. Διαβάζουμε λοιπόν σε ανακοίνωση της «Ανεξάρτητης Δημοτικής Πρωτοπορίας» του κ. Γκόντα ότι κατά την περίοδο που είχε την ευθύνη του Δήμου,

«είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία παραχώρησης του 62% του στρατοπέδου Βελισσαρίου, ήτοι πάνω από 400 στρέμματα περιέρχονταν στην ιδιοκτησία του Δήμου. Η συμφωνία αυτή επήλθε ύστερα από επίπονη προσπάθεια και με την καταλυτική αρωγή του τότε υφυπουργού Άμυνας Κώστα Τασούλα. Ταυτόχρονα, είχε επέλθει συμφωνία για την ανταλλαγή του Μεγάρου της Αστυνομίας με τμήμα της του στρατοπέδου Βελισσαρίου, που θα περιέρχονταν στο Δήμο, προκειμένου να ανεγερθεί εκεί νέο Μέγαρο Αστυνομίας, με παράλληλη μεταβίβαση του νυν Αστυνομικού Μεγάρου στον Δήμο.

Όλα τα παραπάνω είχαν στόχο την ενοποίηση της εκτάσεως του στρατοπέδου με το πάρκο Πυρσινέλλα προκειμένου να δημιουργηθεί ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ 1.000 στρεμμάτων. Δυστυχώς κυριάρχησε η άποψη της παραχώρησης του συνόλου του στρατοπέδου στο Δήμο, γεγονός που ματαίωσε την παραπάνω συμφωνία με συνέπεια η πόλη να στερηθεί των 400 στρεμμάτων και του οράματος για τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου 1.000 στρεμμάτων. Ο μαξιμαλισμός υπήρξε καταστροφικός γιατί «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω» και όσοι ματαίωσαν την παραχώρηση των 400 στρεμμάτων θα πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους.

Η ματαίωση της παραχώρησης των 400 στρεμμάτων του πάρκου Βελισσαρίου οφείλεται στην ουτοπική επιδίωξη τοπικών παραγόντων να καρπωθούν οι ίδιοι το αποτέλεσμα της παραχώρησης. Δεν ήθελαν να χρεωθεί ως «επιτυχία Γκόντα» και για το λόγο αυτό κατάφεραν την ματαίωση, με την απαίτηση της παραχώρησης του συνόλου και όχι του 62% που είχαμε επιτύχει. Η ευθύνη λοιπόν είναι συγκεκριμένη και καλό είναι να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος και όχι να τα επαναλαμβάνουμε».

Και αναρωτιόμαστε: Είναι δυνατόν να απεμπολείς μια μοναδική ευκαιρία για ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής για μικροκομματικούς λόγους ή λόγους προσωπικής προβολής; Από ό,τι φαίνεται, είναι. Και φυσικά δεν θα αναλογιστεί κανείς τις ευθύνες του όπως γράφει η ανακοίνωση. Άλλωστε, μετά την απομάκρυνση από το Ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται… έτσι δε λένε;

Διαβάζουμε ταυτόχρονα στην ειδησεογραφία: «Πράσινο φως σε ένα εμβληματικό «πράσινο» έργο ανάπλασης στην Πάτρα».

«Πρόκειται για την ανάπλαση του ιστορικού βιομηχανικού συγκροτήματος Λαδόπουλου συνολικού προϋπολογισμού 65 εκατομμυρίων ευρώ που θα αλλάξει την εικόνα της πόλης καθώς με την ολοκλήρωσή του η Πάτρα θα αποκτήσει ένα υπερσύγχρονο, τεχνολογικά προηγμένο, βιώσιμο και ευρωπαϊκών προδιαγραφών δομικό συγκρότημα που θα στεγάσει τις κεντρικές υπηρεσίες της Περιφέρειας και κοινωνικών φορέων της πόλης, αποτελώντας υπερτοπικό πόλο έλξης πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Παράλληλα, προβλέπεται η διαδικασία φύτευσης δέντρων, καθιστώντας την περιοχή σημαντικό αστικό πνεύμονα πρασίνου.

Το έργο προβλέπει τη δόμηση κτιρίων συνολικού εμβαδού 41.790 τ.μ. Εξ αυτών: Για τη Διοίκηση 24.650 τ.μ. - Για την Εκπαίδευση 8.800 τ.μ. - Για τον Πολιτισμό 1.000 τ.μ. - Για Εστίαση – Αναψυκτήρια 1920 τ.μ. - Για Διάφορες χρήσεις 5.450 τ.μ.».

Κι εκεί πάνω σε πιάνει μια κατάθλιψη, γιατί κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να είχε γίνει κι εδώ με το Βελισσάριο, όπου και θα πήγαιναν οι Δημόσιες υπηρεσίες. Αντ' αυτού οι υπηρεσίες του Δήμου εξακολουθούν να είναι σκορποχώρι, μη λειτουργικές και ακριβές στη διαχείρισή τους. Η πρόταση για Δημαρχείο στο παλιό πανεπιστήμιο παρακινδυνευμένη και αμφιλεγόμενη. Εκεί που δεν υπάρχει πάρκινγκ ούτε για δείγμα, ενώ τα παράπλευρα οικόπεδα μένουν σε αχρηστία και εγκατάλειψη μισόν αιώνα τουλάχιστον.

Για μας, το «κουφάρι» που λέγεται παλιό Πανεπιστήμιο πρέπει να γκρεμιστεί, ένα μέρος του χώρου να γίνει πάρκινγκ και το υπόλοιπο ένα μικρό πάρκο, κρατώντας την εμβληματική είσοδο για ιστορικούς και μόνο λόγους. Το Δημαρχείο πρέπει να μετακομίσει στο κενό ΚΕΠΑΒΙ για το οποίο υπάρχει άλλωστε και έτοιμη μελέτη. Το στρατόπεδο πρέπει να περιέλθει στην πόλη κατά το ποσοστό που αυτό της αναλογεί. Η κεντρική πλατεία πρέπει να αναβαθμιστεί και να πρασινίσει περαιτέρω, ενώ η Λαϊκή της Αγ. Μαρίνας οφείλει να γίνει από την αρχή και να αποτελέσει νέο τοπόσημο αλλά και χώρο προώθησης των τοπικών προϊόντων.

Δεν μπορεί από τη μία να χαλάς κάτι που βρίσκεται σε καλή κατάσταση για να το ξαναφτιάξεις κι εδώ να θέλεις να κρατήσεις έναν σκελετό εξήντα τόσων χρόνων για να τον …αναπλάσεις, με κόστος σίγουρα μεγαλύτερο από το να τον φτιάξεις εξαρχής.

Αυτό που συμβαίνει πάντως τελευταία και τείνει να γίνει μόδα πρέπει να σταματήσει. Δεν μπορεί να χαλάμε κάτι που βρίσκεται σε καλή κατάσταση για να το «ξαναφτιάξουμε», χειρότερο πολλές φορές, αλλά με αρκετά εκατομμύρια ευρώ κόστος. Αυτό, μόνο στο σπίτι μας έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε.

Αντ' αυτού θα ήταν προτιμότερο να δούμε τις ανάγκες της πόλης συνολικά και όχι μόνο του κέντρου. Τα Γιάννενα έχουν ακόμη γειτονιές του προηγούμενου αιώνα, πλατείες και δρόμους με αμμοχάλικο, ανύπαρκτα πεζοδρόμια ή πεζοδρόμια με χαλίκι κι εμείς χαλάμε τα έτοιμα για να τα ξαναφτιάξουμε;

Ο Δήμος δεν μπορεί να πλακοστρώσει πεζοδρόμια σε νέους δρόμους γιατί δήθεν του λείπουν τα κονδύλια και τα εγκαταλείπει με χαλίκι ενώ από την άλλη χαλάει και ξαναφτιάχνει πράγματα χωρίς λόγο; Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο που δεν το γνωρίζουμε; Πάντως με τη λογική, ελάχιστη σχέση έχει όλο αυτό.