«Διαχρονικώς, η λειτουργία των θεσμών στον ελληνικό δημόσιο βίο υπάγεται στο στενά ιδιοτελές κομματικό παίγνιο ισχύος. Αποτέλεσμα; Οι θεσμοί απισχνούνται, τα δημόσια αγαθά που προστατεύουν ευτελίζονται. Δύο φαινομενικώς άσχετα θέματα της επικαιρότητας –η καταδίκη του Δ. Λιγνάδη και οι πολεοδομικές ρυθμίσεις για τα αυθαίρετα– συνιστούν εκφάνσεις θεσμικής κακοδαιμονίας.
Η θεσμική κακοδαιμονία αποτυπώνεται, με διαφορετική μορφή, και σε άλλα πεδία, όπως αυτό της πολεοδομίας. Το κατ’ ευφημισμόν υπουργείο Περιβάλλοντος (ΥΠΕΝ) έδωσε ακόμη έξι μήνες παράταση σε κατεδαφίσεις αυθαιρέτων σε αιγιαλούς, έστω κι αν οι κατεδαφίσεις έχουν τελεσιδικήσει, έστω κι αν η «τακτοποίηση» παράνομων κατασκευών σε αιγιαλούς απαγορεύεται ρητώς («Κ», 5/4/22).
Περαιτέρω, μη χάνοντας ευκαιρία να εξυπηρετήσει τους δυνητικούς «πελάτες» του, το ΥΠΕΝ ανακοίνωσε ότι οι κάτοχοι δασικών αυθαιρέτων, αν τα δηλώσουν και καταβάλουν το συναφές παράβολο, θα υπαχθούν σε ρύθμιση αναστολής των προστίμων ή των εντολών κατεδάφισης («Κ», 8/7/22). Τέλος –σχήμα λόγου αυτό– σχέδιο νόμου του ΥΠΕΝ προβλέπει την έκδοση οικοδομικών αδειών χωρίς κανέναν έλεγχο από δημόσια αρχή αλλά μόνο με την ευθύνη του μηχανικού («Κ», 21/6/22).
Ο αφελώς περιχαρής κ. Σκρέκας διανοίγει
λαμπρό πεδίο οικιστικής αυθαιρεσίας. Εκλογές έρχονται, δεν θα ζημιωθεί ούτε
αυτός ούτε το κόμμα του.Ιδού η μεγάλη εικόνα: το κράτος αυτοκαταργείται σε ό,τι
αφορά την προστασία ενός μείζονος δημόσιου αγαθού (οικιστικό περιβάλλον), ενώ
όταν ενεργοποιείται το κάνει για να προστατεύσει αυτούς που το καταπατούν! Γιατί
να μη συνεχίζονται οι αυθαιρεσίες εφόσον το κράτος κινητροδοτεί τους δράστες
τους;»
(Απόσπασμα άρθρου του Χ. Τσούκα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου