ΑΠόψεις...

«Είν' η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· είν' η προσπάθειές μας σαν των Τρώων… Επάνω, στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος»... λέει ο Αλεξανδρινός, και ο θρήνος του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τη μορφή ορυμαγδού στα σόλιαλ μίντια. Επιδίδονται σε μια απελπισμένη αριστερή αντιγραφή του QAnon (που πιστεύει ότι μία κλίκα παιδόφιλων και κανιβαλιστών, που λατρεύουν τον Σατανά, διευθύνουν μία παγκόσμια σπείρα σωματεμπορίας παιδιών και συνωμοτούν εναντίον του Τραμπ). 

Στην ελληνική… αριστερή εκδοχή του αυτοί δεν συνωμοτούν κατά του Τσίπρα, αλλά υποστηρίζουν τον Μητσοτάκη, ο οποίος ηγείται μιας κυβέρνησης που στηρίζει τους παιδόφιλους. Το ερέθισμα της κατηγορίας δόθηκε με την υπόθεση του Νίκου Γεωργιάδη, ενώ ξεσάλωσαν με την προσωρινή αποφυλάκιση Λιγνάδη, την οποία φυσικά δεν επέδωσαν στη Δικαιοσύνη αλλά στην κυβέρνηση. 

Στο ενδιάμεσο είχαν προλάβει να «κοσμήσουν» το Twitter με το hashtag «Μητσοτάκη που είναι τα παιδιά», υπονοώντας ότι ο πρωθυπουργός της χώρας εμπορεύεται ανήλικα μεταναστόπουλα!»

                                                                                   (Γ. Σιδέρης- liberal.gr)

«Κανονικά θα έπρεπε η απειλή του Πούτιν να λειτουργήσει ως καταλύτης και να σπρώξει την Ευρώπη να κάνει πράγματα που κάτω απ’ άλλες συνθήκες δεν θα τα έκανε ούτε σε πενήντα χρόνια. Αντί γι αυτό βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο που βρισκόμασταν και προ της κρίσης. Οι πιθανότητες έτσι είναι σε βάρος της. Αν η κρίση δεν ξεσπούσε στην Ιταλία, το επόμενο crash test θα ήταν σε μία άλλη χώρα. 

Οι υποψήφιες είναι περισσότερες της μιας και η κρίση χρέους είναι ένα φάντασμα που απειλεί να εισέλθει ανά πάσα ώρα και μάλιστα από την κεντρική πόρτα.Ο λαϊκισμός κάνει αισθητή την παρουσία του. Το ευρώ είναι το πρώτο θύμα μιας εμπιστοσύνης που χάνεται κάθε μέρα. Κάθε μέρα, λοιπόν, αδειάζει λίγο - λίγο το μπουκάλι. Κι αυτό φαίνεται στις αγορές».

                                                                              (Θ.Μαυρίδης- liberal.gr)

«Αν κάτι είναι εντυπωσιακό στην είδηση ότι τα 2/3 του ελαιόλαδου κατευθύνονται χύμα στην Ιταλία όπου τυποποιούνται για να πωληθούν σε υψηλότερες τιμές (ήταν και το θέμα του Κύριου Άρθρου της χθεσινής «Καθημερινής») είναι ότι αυτή η είδηση μας εντυπωσιάζει ακόμα.

Έχουν περάσει 12 χρόνια από την οικονομική κατάρρευση της χώρας και ακόμα μας εντυπωσιάζουν τα ίδια πράγματα, τα οποία τα συζητάμε με το ίδιο έκπληκτο ύφος.Παρ'όλα αυτά πιστεύουμε ακόμα και σήμερα ότι αυτό που λείπει από τη χώρα είναι η επιχειρηματική κουλτούρα. Όχι αυτό δεν ισχύει. Είναι ένας μύθος που μας αρέσει να τον αναπαράγουμε για να δικαιολογήσουμε το τρόπο που παράγουμε και εμπορευόμαστε τα ελληνικά προϊόντα».

                                                                     (B. Ευθυμιοπούλου- Liberal.gr)