Το λαϊκό -περί δικαίου- αίσθημα...

 

 «Οι φοιτητικές παρατάξεις της Αριστεράς ήρθαν κι έδεσαν με τους «προοδευτικούς» πανεπιστημιακούς και αποτέλεσαν το μπλοκ της αντιμεταρρύθμισης. Ένα μπλοκ του «όχι σε όλα». Ένα μπλοκ που φέρει βαριές ευθύνες για το καθεστώς ανελευθερίας και βίας που επικρατεί στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η βρωμιά και οι κουρελούδες που τους «κοσμούν» αποτυπώνουν ανάγλυφα την κατάσταση.

Έτσι «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» που υπάρχει μόνο στη φαντασία των καθοδηγητών, έχει εξελιχθεί εδώ και δεκαετίες σε ένα από τα άγη της Μεταπολίτευσης. Το ευχάριστο είναι πως σβήνει μέσα στη ανυποληψία του. Το δυσάρεστο είναι πως παρέσυρε σε αυτήν την πορεία και το Πανεπιστήμιο».

 «Πριν από μερικούς μήνες ήταν η υπόθεση μιας 24χρονης που κατήγγειλε τον ομαδικό βιασμό της στη σουίτα 602, σε ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Οι «βιαστές» της, που ανήκαν σε ιδιαίτερα εύρωστη οικονομικά τάξη, την είχαν, υποτίθεται, ναρκώσει με ειδικό χάπι. Ο συνδυασμός προσώπων και καταστάσεων ήταν κάτι περισσότερο από πρόσφορος για να προκαλέσει «σοκ» στην κοινωνία και οι αποκαλύψεις της κοπέλας «φρίκη και τρόμο». Αμέσως έπιασαν δουλειά οι διαμαρτυρόμενες «συλλογικότητες», φεμινιστικές ως επί το πλείστον. 

Τα συνθήματα για «τις αγέλες των αστών που βιάζουν σε σουίτες» και «καμία συγκάλυψη στο κύκλωμα πλούσιων βιαστών» έδιναν κι έπαιρναν. Πρόσφατα, δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης συμφώνησαν με την εισαγγελική πρόταση πως τα όσα κατέθεσε η εγκαλούσα «αποτελούν μυθεύματα και ασύστολα, χονδροειδέστατα, ψεύδη», απαλλάσσοντας τον 27χρονο κατηγορούμενο. 

Πανηγυρική λήξη και δικαίωση; Οχι ακριβώς. Για κάποιους οι «πλούσιοι» θα έχουν πάντα τον τρόπο τους να διαφεύγουν. Τι κι αν επιφανείς νομικοί και δικαστές επιβεβαιώνουν ότι οι διατάξεις που εφαρμόστηκαν και στην περίπτωση Λιγνάδη εφαρμόζονται κατά κόρον σε εκατοντάδες περιπτώσεις ποινικών αδικημάτων σε καθημερινή βάση. Τι κι αν αναφέρονται σε άρθρα της ποινικής δικονομίας που ορίζουν πότε χορηγείται ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση και πότε όχι.

Το λαϊκό δικαστήριο έχει αποφασίσει με βάση το λαϊκό αίσθημα, που δίνει μάχες χαρακωμάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί ο λαός ξέρει και από νομικά, είναι εκτός των άλλων και δικαστής. Λες και δεν υπάρχουν ένδικα μέσα να προσβληθεί η απόφαση αυτή. Λες και στην Ελλάδα επικρατεί οχλοκρατία. Και σύμφωνα με τον ΣΕΗ η απόφαση «αποδεικνύει ότι η εξουσία, το χρήμα, οι δημόσιες σχέσεις και οι ισχυροί φίλοι είναι πάνω από τη Δικαιοσύνη». 

Παρόλο που οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, δηλαδή επιφανείς νομικοί, μας βεβαιώνουν  ότι οι διατάξεις που εφαρμόστηκαν εφαρμόζονται σε εκατοντάδες περιπτώσεις ποινικών αδικημάτων σε καθημερινή βάση. Ίσως πρέπει να δικάζουν οι ηθοποιοί και να παίζουν στα θέατρα οι δικαστές μας. Για να είναι η κερκίδα ευχαριστημένη. Και χορτάτο το περί δικαίου αίσθημα. 

Όλα αυτά, αλλά και τόσα άλλα καθημερινά αποδεικνύουν ότι ο λαϊκισμός δεν τέλειωσε το 2015, ούτε το 2019. Ούτε πρόκειται να τελειώσει. Θα τρώει τα σωθικά αυτής της όμορφης χώρας, θα μπολιάζει με τοξικά τον δημόσιο διάλογο, θα κινητοποιεί ανθρώπους προς λάθος κατευθύνσεις. Και θα μας τραβά πάντοτε βαθιά μέσα στο χώμα. Αρκεί να είναι «προς το συμφέρον».

                    (Απόσπασμα άρθρου της Μ.Κατσουνάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)